nierealna92 pisze: ↑

7 października 2020, o 11:54

Hej.
Chyba mam początki psychozy.
Nerwicę mam od kilku miesięcy, przeszłam przez wszystkie somaty. DD mam cały czas przez 24 h na dobę.
Ale to co sie dzieje ze mną teraz to już chyba początek czegoś grubszego. Mam wrażenie że wszystko się pochyla i delikatnie porusza. Podłogi , ściany , przedmioty. I cały czas towarzyszy mi uczucie otępienia. Czy to już obłęd ?

nierealna92 pisze: ↑

7 października 2020, o 16:28

To nie jest drżenie obrazu. Mi każda rzecz oddycha i się delikatnie porusza . A jak idę to tak jakby wszystko miało mnie przygnieść .

nierealna92 pisze: ↑

7 października 2020, o 16:28

To nie jest drżenie obrazu. Mi każda rzecz oddycha i się delikatnie porusza . A jak idę to tak jakby wszystko miało mnie przygnieść .

Maciej Bizoń pisze: ↑

7 października 2020, o 16:56

nierealna92 pisze: ↑

7 października 2020, o 16:28

To nie jest drżenie obrazu. Mi każda rzecz oddycha i się delikatnie porusza . A jak idę to tak jakby wszystko miało mnie przygnieść .

Ale ja akurat cie rozumiem i wierzę ci ze tak możesz mieć bo Objawów może być sto tysięcy .. D D tak moze wplywac na postrzeganie swiata , twoje objawy wzrokowe nie są tutaj na forum niczym nowym i były opisywane przez wiele osób tylko trzeba poszukać trochę w Archiwum ...i to nie zmienia faktu że nie rozumiesz Mechanizmu nerwicy który wciąga cie a ty Do tego Świadomie w to brniesz ...poczytaj , ucz się i wnioskuj.

Patro1995 pisze: ↑

8 października 2020, o 17:29

Witam ma ktoś podobne objawy.? . Od dwóch miesięcy mam jakby zatkane uszy , ciągle staram się przełykać ślinę czy ziewać żeby mi przeszło , a prócz tego szumy i piski i slyszenie takie tunelowe dalekie że mój głos słyszę jakbym mówił przez nos xd dziwne uczucie przeszkadza nacodzien . laryngolog mówi że nie mam wady słuchu , dodam że często mam katar skąd to się wzięło mega irytujące ?

cocco pisze: ↑

12 października 2020, o 08:33

Cześć, tym razem wracam ja ze swoimi wątpliwościami... historia jak zwykle długa i zawiła, ale postaram się streścić i napisać w kilku zdaniach. Ogólnie od początku tego roku mam silną wkrętkę na nowotwory - zaczęło się od tego, że miałam megasilne bóle pleców, łącznie z wezwaniem pogotowia raz, jak nie mogłam oddychać z bólu... szereg badań, neurolog, rtg itd. - wszystko ok. W końcu po pojawieniu się żółtaczki i przyjęciu do szpitala okazało się, że to "tylko" woreczek żółciowy (ból "pleców" to nic innego jak promieniujący woreczek). Zanim jednak okazało się, że to woreczek, naczytałam się wszystkiego na temat nowotworu trzustki, później wątroby - paniczny lęk, napady lęku, że to to. Minęły jak ręką odjął dopiero, jak odebrałam biopsję woreczka i się okazało, że nic więcej tam nie było. Po jakimś czasie zaczęłam sobie wkręcać raka szyjki macicy, piersi - oczywiście szukałam objawy, jakieś tam miałam, lekarz stwierdził, że to nie to, uspokoiłam się. Po kilku kolejnych miesiącach - wkrętka na czerniaka. Odwiedziny u dermatologa, rozwianie obaw, spokój. Aż do kilku tygodni temu. Któregoś wieczoru poczułam ucisk z tyłu głowy, nie ból, ucisk - minął, ale na następny dzień już zaczęłam szukać informacji na ten temat w internecie. Oczywiście przeczytałam o guzie mózgu. No i się zaczęło... Zaczęłam czytać na ten temat wszystko. No i po kolei zaczęłam zauważać wszystkie objawy - zawroty głowy (zawsze pojawiały się też wcześniej w sytuacjach lękowych), ból karku z jednej strony, już mi się wydawało/lub czułam, sama nie wiem już! jakieś mrowienie w prawej ręce, prawej stopie... Cały czas nasłuchuję, czy nie dzwoni/szumi mi w uszach, sprawdzam czy mam mroczki (jak patrzę na jasne tło to widzę jakieś męty, ale nie wiem, czy miałam to wcześniej, czy nie... pewnie nie zwracałam uwagi, teraz cały czas sprawdzam, czy coś widzę), cały czas lęk, chwilami zawroty głowy... Ból karku i napięcie z jednej strony, szczególnie po napadach lęku. Cały czas, nieustannie analizuję swój stan, wszystko sprawdzam, nie mogę o niczym innym myśleć. Tak strasznie się boję . Wiem, że powinnam udać się do neurologa, zrobić rezonans/tomografię, ale tak strasznie się boję, że to guz mózgu, że z tego nie wyjdę, albo stracę wzrok i całe swoje życie. Mam małe dziecko, po prostu umieram ze strachu...

Bambi pisze: ↑

13 października 2020, o 20:20

cocco pisze: ↑

12 października 2020, o 08:33

Cześć, tym razem wracam ja ze swoimi wątpliwościami... historia jak zwykle długa i zawiła, ale postaram się streścić i napisać w kilku zdaniach. Ogólnie od początku tego roku mam silną wkrętkę na nowotwory - zaczęło się od tego, że miałam megasilne bóle pleców, łącznie z wezwaniem pogotowia raz, jak nie mogłam oddychać z bólu... szereg badań, neurolog, rtg itd. - wszystko ok. W końcu po pojawieniu się żółtaczki i przyjęciu do szpitala okazało się, że to "tylko" woreczek żółciowy (ból "pleców" to nic innego jak promieniujący woreczek). Zanim jednak okazało się, że to woreczek, naczytałam się wszystkiego na temat nowotworu trzustki, później wątroby - paniczny lęk, napady lęku, że to to. Minęły jak ręką odjął dopiero, jak odebrałam biopsję woreczka i się okazało, że nic więcej tam nie było. Po jakimś czasie zaczęłam sobie wkręcać raka szyjki macicy, piersi - oczywiście szukałam objawy, jakieś tam miałam, lekarz stwierdził, że to nie to, uspokoiłam się. Po kilku kolejnych miesiącach - wkrętka na czerniaka. Odwiedziny u dermatologa, rozwianie obaw, spokój. Aż do kilku tygodni temu. Któregoś wieczoru poczułam ucisk z tyłu głowy, nie ból, ucisk - minął, ale na następny dzień już zaczęłam szukać informacji na ten temat w internecie. Oczywiście przeczytałam o guzie mózgu. No i się zaczęło... Zaczęłam czytać na ten temat wszystko. No i po kolei zaczęłam zauważać wszystkie objawy - zawroty głowy (zawsze pojawiały się też wcześniej w sytuacjach lękowych), ból karku z jednej strony, już mi się wydawało/lub czułam, sama nie wiem już! jakieś mrowienie w prawej ręce, prawej stopie... Cały czas nasłuchuję, czy nie dzwoni/szumi mi w uszach, sprawdzam czy mam mroczki (jak patrzę na jasne tło to widzę jakieś męty, ale nie wiem, czy miałam to wcześniej, czy nie... pewnie nie zwracałam uwagi, teraz cały czas sprawdzam, czy coś widzę), cały czas lęk, chwilami zawroty głowy... Ból karku i napięcie z jednej strony, szczególnie po napadach lęku. Cały czas, nieustannie analizuję swój stan, wszystko sprawdzam, nie mogę o niczym innym myśleć. Tak strasznie się boję . Wiem, że powinnam udać się do neurologa, zrobić rezonans/tomografię, ale tak strasznie się boję, że to guz mózgu, że z tego nie wyjdę, albo stracę wzrok i całe swoje życie. Mam małe dziecko, po prostu umieram ze strachu...

Jakbym czytała o sobie u mnie niestety podobnie. Zaczęło się od bólów głowy, zawrotów aż dostawałam migren od tego, ze bałam się ze coś mi jest. Poszłam do neurologa zbadał dał skierowanie na rezonans i po badaniu jak nic nie wyszło wszystkie objawy minęły. Później zaczęły się bóle w brzuchu zrobiłam usg nic nie wykazało niepokojącego i przeszło. A od jakiegoś czasu bola mnie „żyły” i naczytałam się o zakrzepicy wiec zaczęły mnie bolec nogi zaczęłam zwracać uwagę na żyły na ciele i cały czas mam wkręty ze coś mi jest, pieczenie w mostku masakra. Badania z krwi są dobre miałam dopplera jednej nogi i cały czas nie mogę siebie przekonać ze wszystko jest ok i ze to nerwica. Zaczęło się tez niedawno pieczenie w klatce piersiowej i coraz bardziej się nakręcam. Mam nadzieje ze niedługo sobie z tym poradzę bo w koncu chciałabym się dobrze czuć.

DreamOn pisze: ↑

13 października 2020, o 20:23

Bambi pisze: ↑

13 października 2020, o 20:20

cocco pisze: ↑

12 października 2020, o 08:33

Cześć, tym razem wracam ja ze swoimi wątpliwościami... historia jak zwykle długa i zawiła, ale postaram się streścić i napisać w kilku zdaniach. Ogólnie od początku tego roku mam silną wkrętkę na nowotwory - zaczęło się od tego, że miałam megasilne bóle pleców, łącznie z wezwaniem pogotowia raz, jak nie mogłam oddychać z bólu... szereg badań, neurolog, rtg itd. - wszystko ok. W końcu po pojawieniu się żółtaczki i przyjęciu do szpitala okazało się, że to "tylko" woreczek żółciowy (ból "pleców" to nic innego jak promieniujący woreczek). Zanim jednak okazało się, że to woreczek, naczytałam się wszystkiego na temat nowotworu trzustki, później wątroby - paniczny lęk, napady lęku, że to to. Minęły jak ręką odjął dopiero, jak odebrałam biopsję woreczka i się okazało, że nic więcej tam nie było. Po jakimś czasie zaczęłam sobie wkręcać raka szyjki macicy, piersi - oczywiście szukałam objawy, jakieś tam miałam, lekarz stwierdził, że to nie to, uspokoiłam się. Po kilku kolejnych miesiącach - wkrętka na czerniaka. Odwiedziny u dermatologa, rozwianie obaw, spokój. Aż do kilku tygodni temu. Któregoś wieczoru poczułam ucisk z tyłu głowy, nie ból, ucisk - minął, ale na następny dzień już zaczęłam szukać informacji na ten temat w internecie. Oczywiście przeczytałam o guzie mózgu. No i się zaczęło... Zaczęłam czytać na ten temat wszystko. No i po kolei zaczęłam zauważać wszystkie objawy - zawroty głowy (zawsze pojawiały się też wcześniej w sytuacjach lękowych), ból karku z jednej strony, już mi się wydawało/lub czułam, sama nie wiem już! jakieś mrowienie w prawej ręce, prawej stopie... Cały czas nasłuchuję, czy nie dzwoni/szumi mi w uszach, sprawdzam czy mam mroczki (jak patrzę na jasne tło to widzę jakieś męty, ale nie wiem, czy miałam to wcześniej, czy nie... pewnie nie zwracałam uwagi, teraz cały czas sprawdzam, czy coś widzę), cały czas lęk, chwilami zawroty głowy... Ból karku i napięcie z jednej strony, szczególnie po napadach lęku. Cały czas, nieustannie analizuję swój stan, wszystko sprawdzam, nie mogę o niczym innym myśleć. Tak strasznie się boję . Wiem, że powinnam udać się do neurologa, zrobić rezonans/tomografię, ale tak strasznie się boję, że to guz mózgu, że z tego nie wyjdę, albo stracę wzrok i całe swoje życie. Mam małe dziecko, po prostu umieram ze strachu...

Jakbym czytała o sobie u mnie niestety podobnie. Zaczęło się od bólów głowy, zawrotów aż dostawałam migren od tego, ze bałam się ze coś mi jest. Poszłam do neurologa zbadał dał skierowanie na rezonans i po badaniu jak nic nie wyszło wszystkie objawy minęły. Później zaczęły się bóle w brzuchu zrobiłam usg nic nie wykazało niepokojącego i przeszło. A od jakiegoś czasu bola mnie „żyły” i naczytałam się o zakrzepicy wiec zaczęły mnie bolec nogi zaczęłam zwracać uwagę na żyły na ciele i cały czas mam wkręty ze coś mi jest, pieczenie w mostku masakra. Badania z krwi są dobre miałam dopplera jednej nogi i cały czas nie mogę siebie przekonać ze wszystko jest ok i ze to nerwica. Zaczęło się tez niedawno pieczenie w klatce piersiowej i coraz bardziej się nakręcam. Mam nadzieje ze niedługo sobie z tym poradzę bo w koncu chciałabym się dobrze czuć.

Dziewczyny, mam to samo.
Tzn. Od jednego objawu do drugiego. Wyniki badań przynoszą ulgę na parę dni, a potem wszystko od nowa. Ból w klatce, głowy, zawroty, skurcze nóg. Jak mam lęk to nawet mi nos przytyka. Dla mnie chyba najgorsze są zawroty. Mam wtedy wrażenie, że zaraz się przewrócę.

cocco pisze: ↑

14 października 2020, o 11:07

DreamOn pisze: ↑

13 października 2020, o 20:23

Bambi pisze: ↑

13 października 2020, o 20:20

Jakbym czytała o sobie u mnie niestety podobnie. Zaczęło się od bólów głowy, zawrotów aż dostawałam migren od tego, ze bałam się ze coś mi jest. Poszłam do neurologa zbadał dał skierowanie na rezonans i po badaniu jak nic nie wyszło wszystkie objawy minęły. Później zaczęły się bóle w brzuchu zrobiłam usg nic nie wykazało niepokojącego i przeszło. A od jakiegoś czasu bola mnie „żyły” i naczytałam się o zakrzepicy wiec zaczęły mnie bolec nogi zaczęłam zwracać uwagę na żyły na ciele i cały czas mam wkręty ze coś mi jest, pieczenie w mostku masakra. Badania z krwi są dobre miałam dopplera jednej nogi i cały czas nie mogę siebie przekonać ze wszystko jest ok i ze to nerwica. Zaczęło się tez niedawno pieczenie w klatce piersiowej i coraz bardziej się nakręcam. Mam nadzieje ze niedługo sobie z tym poradzę bo w koncu chciałabym się dobrze czuć.

Dziewczyny, mam to samo.
Tzn. Od jednego objawu do drugiego. Wyniki badań przynoszą ulgę na parę dni, a potem wszystko od nowa. Ból w klatce, głowy, zawroty, skurcze nóg. Jak mam lęk to nawet mi nos przytyka. Dla mnie chyba najgorsze są zawroty. Mam wtedy wrażenie, że zaraz się przewrócę.

No właśnie. Wczoraj się trochę uspokoiłam po rozmowie z moim psychiatrą, dziś już na nowo. Sprawdzam, czy dobrze mi "działa" prawa ręka, bo mam wrażenie, że czuję ją jakoś inaczej, ciągle analizuję te męty przed oczami, które mam, jak spojrzę na coś jasnego... Ogólnie ciągła analiza i uczucie, że wszystko się zgadza z tym guzem mózgu i że na pewno psychiatra się myli - że za chwilę nie wiem, dostanę jakiegoś napadu, drgawek i stracę przytomność.
Oczywiście jestem też przekonana, że Wam nic nie jest i to "tylko" nerwica.