Kto jeszcze? Lęk nerwica

Adam Kizam · 26 sierpnia 2012, o 07:35

Nie o taki skurcz mi chodzi. To jest takie napinanie się mięśni, a potem eksplozja. Drganie i następuje rozluźnienie.

-- 26 sierpnia 2012, o 06:39 --
No i widzisz Szymon o to właśnie chodzi. Nie czekanie aż coś tam przejdzie, bo wtedy nigdy nie przejdzie. Tylko olanie i wrócenie uwagą do rzeczywistości i wtedy samo powoli przejdzie, ale przejdzie na amen.

26 sierpnia 2012, o 14:56

Rośnie pęka i co dalej, bo mam wrażenie, że po takim obserwowaniu jest lepiej, ale jeszcze jakiś mały "diabełek" siedzi, który potem znowu czasami rośnie.

-- 26 sierpnia 2012, o 15:16 --
Ale ja głupi jestem, przecież w ten sposób (chyba), lęk z podświadomości wędruje do świadomości, przeżywamy go i w ten sposób małymi kroczkami usuwa się z podświadomości? I go niwelujemy w świadomości?
A gdy odwracamy uwagę robiąc inne rzeczy nie myśląc o nim on tam ciągle tkwi i atakuje nas co chwile?
Chyba zrozumiałem klucz do sukcesu.

Adam Kizam · 26 sierpnia 2012, o 19:08

Prawie dobrze. Tylko jak odwrócisz uwagę, tego diabełka nie widzisz. Czujesz go jak się z nim utożsamisz, a jak go zaczynasz obserwować, wyciągać na świadomość, to znika. A wiesz dlaczego znika? To zagadka.

26 sierpnia 2012, o 23:11

Ty jeszcze to robisz?

Adam Kizam · 27 sierpnia 2012, o 08:07

Nie rozumie pytania. Co robię?

27 sierpnia 2012, o 11:38

Obserwujesz swój lęk

Adam Kizam · 27 sierpnia 2012, o 20:17

Mój lęk jak się pojawi trwa jedną do dwóch sekund. Później to już nie jest mój lęk i znika.

28 sierpnia 2012, o 12:15

A to nie jest podobnie jak z lekami? Na początek jest gorzej, bo ten lęk ujawnia się bardziej w świadomości i potem puszcza po kontynuacji brania danego leku?

-- 28 sierpnia 2012, o 11:19 --
A ta metoda obserwatora. Nie mogę się skupić i często zaczynam myślec, jak Ty to robisz, że trwa 2 sekundy?!

Adam Kizam · 28 sierpnia 2012, o 14:20

Leki to takie chowanie głowy w piasek. lek ma za zadanie stłumić emocje. Masz jej nie czuć i tyle. jeżeli chodzi o obserwatora, to są lata treningu. Lata powrotu do rzeczywistości i w ten sposób zaprzestanie utożsamiania się ze swoimi myślami. Nie jestem swoimi myślami i emocjami. Jest to produkt tylko i wyłącznie umysłu. Umysł to twoje narzędzie podobnie jak ręce i nogi. Produktem nogi np. może być kopnięcie w tyłek kolegę. Czy ty jesteś tym kopniakiem?

2 września 2012, o 11:03

Nie wiem jak to się dzieje, ale to działa. Gdy łapie mnie większy lęk, nerwica atakuje, to ja patrzę się na różne punkty, szybko je zmieniając, starając się nie myśleć i przechodzi ten większy lęk, ale ciągle malutki niepokój w środku. Rano jest najgorzej, zawsze się budzę niespokojny, zlękniony, nie chcę mi się wstawać.

szymon117 · 2 września 2012, o 12:15

mam to samo rano. ale przechodzi jak znajdę zajęcie

zukaoo · 26 listopada 2012, o 13:59

u mnie też minął już ponad rok, jedyne wyjście to zaakceptować i zasięgnąć pomocy psychologa, polecam terapię plus ćwiczenia relaksacyjne. Oczywiście łatwo mówić/pisać. Pieerwszy i kazdy kolejny atak to był szok! Afront to był moment w którym powoli zaczęłam się oswajać z objawami które wykańczały mnie dzień po dniu, rozkładały na części moje myślenie i robiły ze mną co chciały. Potem była faza *czekam aż minie*, jesli nie umrę, to znaczy mogę sobie poradzić. Atakowałam potem ja, każdego dnia kolejne wyzwanie. Sytuacja-emocja-myśl-nastrój... Moje życie, więc dlaczego nerwica ma przeżyć je za mnie?