Mam pyt. Jak rozpoznajecie czy macie derealizacje czy depersonalizacje skad wiecie jakie objawy sa do czego i jak to przedstawiacie lekarzowi?

Derealizacja dotyczy wrażen na zewnątrz a depersonalizacja swojej własnej osoby. Derealizacja nierealności świata a depersonalizacja nierealności siebie, swojej osobowości, mysli, wyobrażeń, pamięci itp.

Tak pokrótce i mniej więcej objawy tych obydwu to:

Objawy Depersonalizacji:
- Poczucie nierealności samego siebie, uczucie oderwania od własnego ciała, oderwania od swoich własnych emocji oraz myśli
- Uczucie utraty tożsamości, często ma się wrażenie że nie wiemy kim jesteśmy (bardzo to przeraża)
- Nie czucie swojego ciała, wrażenie jakbyśmy dostali znieczulenie
- Wrażenie, iż nogi i ręce są nam doczepione, logicznie wiemy że są nasze, ale patrzymy na nie i mamy wrażenie jakby nie były
- Przy poruszaniu kończynami odczuwamy lęk, bo czujemy jakbyśmy nie my te ruchy wykonywali
- Mamy czasem wrażenie i czujemy się jak roboty, albo jakbyśmy byli już martwi, a tylko mózg pracował
- Często wypowiadamy słowa a barwa naszego głosu jest inna, jakby to kto inny mówił
- W lustrze odbicie wydaje się nie nasze, wiemy logicznie że to my tam stoimy, ale nie odczuwamy tego, mamy wrażenie jakbyśmy patrzyli na obca osobę, nie czujemy
spójności z ciałem.
- Możemy się czuć jakbyśmy byli w jakimś filmie, z nami w roli głównej, albo że jesteśmy marionetkami a cały świat to teatr
- Częste może być odczucie patrzenia na siebie z boku, jakby nasza dusza opuszczała ciało
- Wrażenie że jest się niewidzialnym, albo że za chwilę rozpłyniemy się i całkowicie nasza tożsamość zniknie
- Trudności w odnajdywaniu się w czasie, nie dociera do nas jakoś dziwnie że dziś jest sobota czy niedziela

Objawy Derealizacji
- Poczucie że świat, przedmioty straciły swój realizm, wszystko wydaje się nierealne
- Nasi najbliżsi i w ogóle ludzie mogą stać się dla nas nieznani, obcy, nierealni
- Widzenie świata jakby przez szybę, zasłonę, albo szkło jak z rozbitej butelki
- Obraz może wydawać się nam płaski, dwu wymiarowy, jak z kreskówki (bardzo nieprzyjemne doznanie)
- Wrażenie siedzenia w zamkniętej bańce, a wszystkie bodźce z zewnątrz dochodzą jakby z opóźnieniem
- Poczucie odizolowania od otoczenia
- Znane nam miejsca mogą wydawać się całkiem obce i przerażające (nawet własny pokój)
- Wrażenie że coś jest na wyciągnięcie ręki a tak naprawdę stoi w sporej odległości
- Wrażenie poruszania się nieruchomych przedmiotów, wrażenie ich "oddychania"
- Poczucie życia jak we śnie, jakby to była jawa
- Wrażenie iż poszczególne elementy z tego co widzisz nie docierają do twojego mózgu
- Wrażenie ciągłej utraty kontaktu z rzeczywistością

A lekarzowi to ty nie musisz przedstawiać co jest derealizacja czy depersonalizacją. A jeśli chodzi o objawy to po prostu mu je wymienisz, najlepiej opisz tutaj co jest grane i jak to odczuwasz i możesz mu nawet to przeczytać z kartki jeśli ci trudno będzie podczas wizyty o tym mówić tak na bieżąco.

Dzieki rozumiem ale ja sie boje ze jak mu opisze objawy derealizacji to stwierdzi co innego i trafie do tak zwanego wariatkowa a tak podalbym mu co mi jest na dloni i zaczalbym sie leczyc

Spoko nie zamykają tak szybko do wariatkowa
Daniel nie można iśc i kierowac lekarza tak, żeby diagnozował to co my myslimy, że nam jest. Zresztą nic o sobie nie napisałeś.
Diagnoza nalezy tylko do lekarza a oni z reguły mają wyczucie do rozróżniania chorób i potrzebną wiedzę. Myślę, ze jeśli wybieramy się do psychiatry to nalezy mu powiedzieć to co naprawde czujemy, i z czym mamy problem, bez mówienia jakis fachowych nazw, bo to mu nic nie da.
On potrzebuje objawów, twojego zachowania, mimiki, stosunku do ludzi, zycia, środowiska. I dopiero wtedy jest możliwa diagnoza.