kruszyna7733 pisze: ↑

25 lutego 2020, o 15:41

Boje się brać znowu leki raz nie nie chce daje życie dwa że mam świadomość że po odstawieniu to wraca , czy jest tu ktoś komu udało się na czysto bez leków ?

Ja kilka lat temu nie brałam leków i nawet do psychologa nie chodziłam bo mnie bardziej nakręcali. Po prostu stwierdziłam będzie co bedzie, chce z nim być bo jakbym nie kochała to przecież bym odeszła a nie się przejmowała i zaczęłam żyć, i z czasem przeszło, ale niestety no teraz wróciło, ale mam nadzieję że też w końcu przejdzie.

Ja na przykład biorę leki dwa miesiące i zero poprawy i boje się ze to że nie kocham i nie chcr z nim byc to prawda a nie nerwica;(

Jakby to była prawda,to zapewne byś po prostu odeszła a nie się męczyła. Uwierzenie, że to nerwica i zaburzenie jest jednym z pierwszych kroków do wyleczenia

zaburzona23 pisze: ↑

25 lutego 2020, o 16:01

kruszyna7733 pisze: ↑

25 lutego 2020, o 15:41

Boje się brać znowu leki raz nie nie chce daje życie dwa że mam świadomość że po odstawieniu to wraca , czy jest tu ktoś komu udało się na czysto bez leków ?

Ja kilka lat temu nie brałam leków i nawet do psychologa nie chodziłam bo mnie bardziej nakręcali. Po prostu stwierdziłam będzie co bedzie, chce z nim być bo jakbym nie kochała to przecież bym odeszła a nie się przejmowała i zaczęłam żyć, i z czasem przeszło, ale niestety no teraz wróciło, ale mam nadzieję że też w końcu przejdzie.

Złapało cię ponownie z tym samym partnerem ?

kruszyna7733 pisze: ↑

25 lutego 2020, o 21:42

zaburzona23 pisze: ↑

25 lutego 2020, o 16:01

kruszyna7733 pisze: ↑

25 lutego 2020, o 15:41

Boje się brać znowu leki raz nie nie chce daje życie dwa że mam świadomość że po odstawieniu to wraca , czy jest tu ktoś komu udało się na czysto bez leków ?

Ja kilka lat temu nie brałam leków i nawet do psychologa nie chodziłam bo mnie bardziej nakręcali. Po prostu stwierdziłam będzie co bedzie, chce z nim być bo jakbym nie kochała to przecież bym odeszła a nie się przejmowała i zaczęłam żyć, i z czasem przeszło, ale niestety no teraz wróciło, ale mam nadzieję że też w końcu przejdzie.

Złapało cię ponownie z tym samym partnerem ?

Tak

Kama28 pisze: ↑

25 lutego 2020, o 20:01

Jakby to była prawda,to zapewne byś po prostu odeszła a nie się męczyła. Uwierzenie, że to nerwica i zaburzenie jest jednym z pierwszych kroków do wyleczenia

Dokładnie i akceptacja.

Wytłumaczcie mi proszę na czym dokładnie polega u was ta akceptacja akceptujecie że tych uczuć nie ma ? Że nie wiecie czy to kiedyś minie ?

Akceptacja, że to co mam jest wytworem nerwicy i jest normalnym jej objawem.

Czyli odpowiadając na Twoje pytanie, akceptacja, że tych uczuć nie ma jest objawem nerwicy. Nie doszukujesz się prawdy w natręctwach, tylko akceptujesz, że ich treść to wytwór nerwicowy.

katarzynka pisze: ↑

26 lutego 2020, o 15:04

Akceptacja, że to co mam jest wytworem nerwicy i jest normalnym jej objawem.

Czyli odpowiadając na Twoje pytanie, akceptacja, że tych uczuć nie ma jest objawem nerwicy. Nie doszukujesz się prawdy w natręctwach, tylko akceptujesz, że ich treść to wytwór nerwicowy.

Amen święta prawda. To już pół sukcesu.

Kama28 pisze: ↑

26 lutego 2020, o 18:09

katarzynka pisze: ↑

26 lutego 2020, o 15:04

Akceptacja, że to co mam jest wytworem nerwicy i jest normalnym jej objawem.

Czyli odpowiadając na Twoje pytanie, akceptacja, że tych uczuć nie ma jest objawem nerwicy. Nie doszukujesz się prawdy w natręctwach, tylko akceptujesz, że ich treść to wytwór nerwicowy.

Amen święta prawda. To już pół sukcesu.

Dłuuuuugo mi zajęło pojęcie tego w ogóle. To prawda, że akceptacja przychodzi po długiej walce, a często na końcu.

Generalnie na swoim przykładzie,nie wiem jak Wy,ale ja stwierdzam, że to zaburzenie jeśli akurat Idzie w tym kierunku,w którym poszło u nas jest chyba najgorsze. Dotyka najbliższych nam osób, ogłupia nas i sprawia, że już przestajemy sobie ufać. Zanim człowiek zbierze siły do walki i do wspomnianej wyżej akceptacji, często już jest ledwo żywy. Ale opłaca się

Ja też uwazam że to najgorszy koszmar nie uważam że inni nie mają trudno ale rocd jest piekłem na ziemi

Dokładnie my wszyscy mamy ciężko. Najgorsze że nikt nas nie rozumie co przechodzimy.

Kochani! Jeśli ktoś miałby jakiekolwiek wątpliwości co do prawdziwości lub nieprawdziwości tych myśli.. powiem tak, kolejny raz dałam się podejść i nabrać, że może TYM razem to ma jakieś znaczenie, na szczęście Sertagen działa, już od prawie tygodnia żyje normalnie, urządzamy z narzeczonym kącik dla maleństwa, kompletujemy wyprawkę i jestem najszczęśliwsza, myśli zniknęły a jak się sporadycznie pojawiają to są takie słabe i już nie straszą, oczywiście nadal uczęszczam na psychoterapię,ale czuję, że jestem na dobrej drodze chciałabym dodać wątpiącym trochę otuchy i pewności, że uda się, że zaświeci słońce

Kama cieszę się że jesteś szczęśliwa i spokojna - tym bardziej że jesteś w ciąży więc to bardzo ważne , nie masz jednak takiego poczucia że to leki ? Nie chcę cię straszyć absolutnie , co na to twoja psycholog ?