cosdziwnego1234 pisze: ↑

20 maja 2017, o 14:12

Tyle że ja już nie boję się tych myśli...Nie wiem jak mam wyjść z tej nerwicy. A co, jeśli jedynym sposobem na wyjście z tego jest zerwanie? Moje błędne koło już nie polega tak jak kiedyś na ciągłym zadawaniu sobie pytania: "czy ja go kocham?", ale na zastanawianiu się nad ogólnym sensem związku, bo może jest lepszy? Jeszcze jak tylko zobaczę u niego coś, co mi nie pasuje to mam ochotę uciec...Męczy mnie to ciągłe porównywanie go do innych. Nic mi w nim nie pasuje, wszystko przeszkadza...Może ja go już nie kocham?

Powtarzam ci jeszcze raz: porownywanie, wyszukiwanie wad, glupot, nawet to, ze nosi takie jeansy a nie inne, wyszukiwanie szczegolow to NERWICOWE ! Nie ma tutaj grama logicznego podejscia do zwiazku; Czlowiek bez nerwicy powie sobie tak "acha, on ma takie zalety, ma takie wady, jednak te wady sa do zniesienia, te zalety przewyzszaja wady; Akceptuje wady, tworze piekny zwiazek i nie doszukuje sie glupot". To jest dorosle podejscie czlowieka bez nerwicy. Przeszlam to samo, zdarza sie, ze nadal wracaja lekowe obawy i watpliwosci. Ale jak mijaja, mowie sobie "ok, moze nie jest to facet moich marzen, ale TAKI NIE ISTENIEJE, bo zawsze po jakims czasie znajomosci sciagamy rozowe okumlary i okazuje sie to, tamto i sramto"
A ten ma wielki nos, a ten jest wybuchowy, a ten niesmialy, a ten "bez jaj" etc etc , a ten lysieje, a ten, etc etc
Nie szukaj idealow.

Dziękuję Wam bardzo za pomoc. Staram się brać do serca to co mówicie i wdrażać to w życie, ale pewnie sami wiecie, że to do prostych nie należy. Walczę z tym już długo, a nadzieja na to, że się tego pozbędę maleje... To co ja mam zrobić, żeby było lepiej? Nawet jak staram się nie zwracać uwagi na te wady itp., to i tak chce mnie od środka rozwalić...

cosdziwnego1234 pisze: ↑

20 maja 2017, o 15:21

Dziękuję Wam bardzo za pomoc. Staram się brać do serca to co mówicie i wdrażać to w życie, ale pewnie sami wiecie, że to do prostych nie należy. Walczę z tym już długo, a nadzieja na to, że się tego pozbędę maleje... To co ja mam zrobić, żeby było lepiej? Nawet jak staram się nie zwracać uwagi na te wady itp., to i tak chce mnie od środka rozwalić...

Posluchaj, ja ciebie doskonale rozumiem.
Moje porady, na tyle, na ile mozesz znajdz na forum materialy dotyczace rOCD, przede wszystkim Zordona i zacznij doksztalcac sie w wiedzy na temat mechanizmu nerwicowego. Jak juz dokladnie zrozumiesz co i jak, postarak sie wypisac to na karteczce, badz nagraj sobie nagranie z najwazniszjszya wiedza "czym jest nerwica, skad biora sie mysli Rocd, jak powstaja, czym sa i ajkie sa sposoby na ich ogarniecie"
Nastepnie nalezalo by popracowac nad postawa, bo jest tak, ze im wiecej czegos nie chcemy (mysli), tym bardziej je mamy. W twoich postach mozna wnioskowac, ze nie akceptujesz zaburzenia rOCD, gdyz po prostu nie bardzo raczej wiesz, o co w nim chodzi. A materialow jest pelno na forum i to doskonalych
Co do twojej postawy, to warto zmienic mowienie do siebie wewnetrzne, czyli to, co mowimy jak sie budziemy typu "nie dam rady, znowu to jest, nigdy z tegi nie wyjde", na sile zamieniac to na pozytywne teksty. O zamianach dialogow wewnetrznych jest rowniez tutaj, na forum. To jest bardzo wazne do wyjscia z nerwicy, i pozbycia sie jej raz na zawsze !
Czyli akceptacja + wiedza o nerwicy + postawa normalnosciowa + ryzykowanie ! To da ci szanse na wyjscie z tego piekla.

Co do faceta, ja do dzisiaj zaluje ze go zostawilam. To byl bardzo wartosciowy czlowiek. Niestety nic juz nie zrozbie. Ale jak pomysle, ze zostawialam faceta kilka razy, i za kazdytm razem przynosilo mi to ulge, po czym po dwoch tygodniach emocje opadly i bardzo za nim tesknilam, to czuje smutek....

Chcesz popelnic ten blad ?
Czy lepiej zaczac ROZUMIEC NERWICE ?

Wolę zacząć rozumieć nerwicę niż potem ryczeć w poduszę z tęsknoty Ja już przebiłam artykuł Zordona, nagrania na YouTube itd. Pocieszam się tym, że gdybym go NAPRAWDĘ nie kochała, to pewnie już dawno bym go zostawiła. Cóż, nie pozostaje mi nic innego, jak starać się "unormalnić" samą siebie Dzięki za wielkiego kopa!

laure pisze: ↑

19 maja 2017, o 10:47

A jakiego rodzaju nowe działa? Ja dziś w nocy się obudziłam z paniką, że muszę zerwać. Koszmar Woda zamiast mózgu. A teraz boli mnie głowa...

Odcięcie i natręctwa atakujące kilka razy mocniej. Wydawałoby się, że po takim czasie (ponad 2 lata nerwicy, w tym kilkanaście miesięcy rocdowych objawów) powinno być lepiej (chociaż często jest zupełnie ok))) a nie gorzej a tutaj BUM. Mam wrażenie, że to nasila się gdy myślę o dziecku z moją partnerką...

Ale tak jak parę dni słabych (kiedy oczywiście robię wszystko żeby się nie złamać i akceptować/ignorować/przyzwalać/rozumieć) później parę dni zupełnie spoko.
I tak w kółko

Mi też jest zle nie mam juz słów, nawet nie wiem co pisać.. Skończyłam szkole, zaczęłam pracę... A myśli są jak były, może nie myśli tylko to 'BRAK UCZUĆ, OBOJĘTNOŚĆ'
nie wiem juz czy sie martwię tym czy nie

Dzisiaj rano przeżyłam gehenne. Straciłam wzrok ze stresu,zatrzymaliśmy się na poboczu i zwymiotowalam... pierwszy raz w życiu doświadczyłam czegoś takiego... boję się.

Straciłaś całkowicie czy pojawiły się czarne(puste) miejsca w większej części pola widzenia?

Czarne pola a na kilka sekund zupełne nic

Najpierw pojawiły się czarne pola a za chwile zrobiło się całkiem ciemno tak? Bardzo wystraszyłaś się tego ograniczonego widzenia? Mocny strach może spowodować takie kilku sekundowe zaburzenia widzenia.

To było tak ze bolała mnie głowa. Tradycyjnie miałam lęki jak to przy rocd. Miałam wrażenie ze głowa mi wybuchnie. W pewnym momencie zaczęłam widzieć czarne plamy,poprosiłam tatę żeby się zatrzymał, bo mi słabo i przestaję widzieć. Za chwilę straciłam wzrok na kilka sekund i zwymiotowalam. Po tym trochę mi ulzylo... Ale to było straszne

Może warto wybrać się do lekarza nawet na konsultacje? zapewne było to wszystko od stresu ale po poradę zawsze można sie wybrać.

BruceWayne pisze: ↑

22 maja 2017, o 12:40

laure pisze: ↑

19 maja 2017, o 10:47

A jakiego rodzaju nowe działa? Ja dziś w nocy się obudziłam z paniką, że muszę zerwać. Koszmar Woda zamiast mózgu. A teraz boli mnie głowa...

Odcięcie i natręctwa atakujące kilka razy mocniej. Wydawałoby się, że po takim czasie (ponad 2 lata nerwicy, w tym kilkanaście miesięcy rocdowych objawów) powinno być lepiej (chociaż często jest zupełnie ok))) a nie gorzej a tutaj BUM. Mam wrażenie, że to nasila się gdy myślę o dziecku z moją partnerką...

Ale tak jak parę dni słabych (kiedy oczywiście robię wszystko żeby się nie złamać i akceptować/ignorować/przyzwalać/rozumieć) później parę dni zupełnie spoko.
I tak w kółko

u mnie tak samo gdy tylko pomyślę o wspólnym mieszkaniu i dziecku od razu mnie odcina od faceta

Kretu, to na pewno z nerwow. Jestem po konsultacji psychologicznej.Jestem przerażona tym co się zr mną stało.

BruceWayne pisze: ↑

16 maja 2017, o 19:33

Trzymamy kciuki ziom.
U mnie ostatnio zjazd totalny. Tak jakby nerwica wytaczała coraz to nowe działa.
Ale nie dam się )) w absolutnym odcięciu ostatnio powtarzałem sobie często, że to MÓJ WYBÓR (co zresztą jest meritum wypowiedzi w linku, który podał kapralis powyżej).

I tak, to mój wybór i żadne odcięcia, natrętne myśli czy inne sztuczki mi tego nie odbiorą
Nie dam się tak łatwo...

Mnie właśnie odcielo i zaczęły się lęki w ciąży