Cześć. Wszystko się zaczęło po zapaleniu marihuany, co ciekawe nie miałem ataku paniki, tylko się obudziłem z tym na drugi dzień. Mam to 1 rok i 5 miesięcy, nie analizuje tego, nie skupiam,a mimo jest to sobie. Istnieje to bez przerwy, nie miałem ani chwili wytchnienia. Ja już nie mam siły, czuję się jakbym nie żył. Ratunku !

Cześć, derealizacja jest naturalnym mechanizmem ktory marihuana wywołuje nie tylko jakimś tam atakiem paniki ale poprostu stricte niedoborem pewnych składników. Palisz dopamina wzrasta o 500% przestajesz idziesz spać, budzisz sie rano z niedoborem tej że dopaminy i doswiadczasz lekkiego odrealnienia. Zaczynasz to zauważać, zaczynasz się tego trochę obawiać, niepokój wzrasta a defealizacja sie utrzymuje. Napewno znasz ten mechanizm dzieki zaburzeni.pl . Ale teraz taka kwestia, derealizacji po marihuania doswiadcza kazdy ale nie każdemu ta derealizacja zostaje, dlaczego? ponieważ nie kazdy ma coś za pasem, nie kazdy ma doswiadczenia i skłonności lękowe. Ty poprostu masz coś na rzeczy, jest lub bylo w twoim zyciu cos co pcha Cię w strone lęku i blokuje cie w tym zaburzeniu. Rodzina, problemy, kompleksy, brak wsparcia , czasami w życiu wydarza sie coś co odciska pieczątkę na późniejszej naszej egzystencji i zmagamy sie z zaburzeniem. Proponuje znaleźć przyczynę w sobie, nie obwiniaj marihuany, to nie ona to utrzymuje, niczego ci nie uszkodzila, poprostu cos utrzymuje cie w tym dobrze znanym stanie defensywnym. Zrób sobie swoją małą psychoterapie sam ze sobą i zastanów sie nad tym co moze chcial bys w zyciu zmienić a nie mozesz, czy moze cos blokuje cie w realizacji siebie samego? Zniweluj to i zaakceptuj siebie samego w stu ptocentach takiego jakim jesteś a wszystko minie , to tylko obrona przed czyms silnym co cie gniecie w srodku. Pozdrawiam

Tak się składa, że gdy miałem 5/6 lat towarzyszył mi lęk gdy jechałem samochodem, bo bałem się czy dobrze jedziemy, czy nie zabłądziliśmy, utrzymało się to przez ok. 3 lata, w gimnazjum oceny były ważne często się stresowałem, dodam, że od 15 roku życia siwieję, teraz mam 18.

Czemu nie pójdziesz na terapię?

Myślałem, że samo zniknie, że potrzeba czasu, że trzeba przestać się tym przejmować (dd), przestać grzebać w internecie i samo zejdzie.

Ja osobiście nie do koca wierzę w to, że puściłeś kontrolę nad tym stanem i objawami. A to dlatego, że wymieniasz inne także problemy, które dotyczą sfery lękowej.
Depersonalizacja i derealizacja jest rzeczywiście stanem obronnym, problem jest tylko taki, że łatwo się z tymi objawami jakby zespolić, prowadzić mimo wszystko analizę tego jak się czuję i tak naprawdę bać się tego.
Za każdym razem jak mi ktoś pisze - ja się tym nie przejmuję, po dłuższej rozmowie zwykle wychodzi, że tak do końca nie jest.

Po drugie to co warto rozważyć to to co napisał kania, bo czasem np. zapalimy w takim okresie życia gdzie coś w Nas siedzi. Czasem warto zastanowić się czy nadal tego nie ma.
Więc jak terapia to właśnie między innymi po to.

W tym okresie nie miałem jakiś dużych stresów z tego, co kojarzę, wszystko było ok, nie przeszedłem też żadnej traumy wtedy. A co do analizy, to jest tak, że coś piszę i się pomylę albo przejęzyczę to wtedy mam taką przelotną myśl, że to znowu to dd, że przed tym jak nie miałem dd to nie popełniałem literówek itp.