Ja dziś bez żali ogólnie mimo ciągłego zdenerwowania staram się pracować, funkcjonować żyć, nie pisać na forum dziś po grałem w piłkę wróciłem do domu oczywiście serce waliło bo to normalne trochę biegałem itd, ale dziewczyna jakieś pretensje od południa i wieczorem kłótnia oczywiście ból w klatce piersiowej i znowu wkrętka ze cos z sercem, zależy mi na niej ale ona ma charakter osy która żądli i nie interesuje ja czy mam nerwice czy nie poprostu ona nie rozumie i nie zrozumie tych obaw bóli itd, ja ciężko pracuje żeby spędzić zwyczajnie tydzień, ten ból w klatce jest rodzajem impulsu, może być od kręgosłupa, jak to wytłumaczyć??

Oczywiście w piłkę grałem 20 minut jak na mój kręgosłup to i tak dobrze ze wogole kopie piłkę, ja szczęśliwy a tu przy kłótni znowu słucham że jestem psychiczny że przez moje zaburzenie nie tworzymy normalnej rodziny itd, zastanawiam się czy nie powinienem dać jej i dziecku wolności od Mnie żeby mogły znaleac normalnego mężczyznę który zapewni im bezpieczeństwo lepszy byt itd

Wiem że będę normalny i wierzę w to tylko kiedy a z drugiej strony czy i jak sobie poradzę sam ewentualnie. Ostatnio się śmiałem Sam do Siebie że powinienem się związać z 60 letnia emerytka mimo że mam 38 lat, może by mnie zrozumiała. Miłego końca week.

Jutro mam wizytę u laryngologa, pojutrze u neurologa. Mam obecnie jazdę na stwardnienie rozsiane. Obawiam się że bez benzo się nie obejdzie. Oberwałam mocno w głowę 3 tygodnie temu, i od tego czasu mam wrażenie że zaczęły się u mnie zawroty głowy i osłabienie... Ale oczywiście jak to z nerwą, nie wiem na ile moje dolegliwości są fizyczne, a na ile psychiczne. Trzymajcie kciuki... Tak bardzo się boję

Trzymam kciuki, benzo to nic złego w sytuacjach kryzysowych, nie wkręcaj sobie nic złego i nie obwiniaj się benzo. Każdy ma prawo do słabszych dni.

DamianZ1984 pisze: ↑

8 maja 2022, o 23:18

Trzymam kciuki, benzo to nic złego w sytuacjach kryzysowych, nie wkręcaj sobie nic złego i nie obwiniaj się benzo. Każdy ma prawo do słabszych dni.

Dzięki Damian. Właśnie trochę się obwiniam. Dość dobrze radziłam sobie z nerwą przez ostatnie 3 lata, a w ciągu ostatnich 2 tygodni posypałam się totalnie. Ale masz rację. Każdy ma prawo do słabszych dni

Jasne że tak, nikt nie jest perfekcyjny i dodatkowe frustracje nie pomogą ale pamiętaj że radziłaś sobie, i potraktuj to jako naprawdę chwilowa słabość, nie wkręcaj sie za bardzo

DamianZ1984 pisze: ↑

8 maja 2022, o 22:17

Oczywiście w piłkę grałem 20 minut jak na mój kręgosłup to i tak dobrze ze wogole kopie piłkę, ja szczęśliwy a tu przy kłótni znowu słucham że jestem psychiczny że przez moje zaburzenie nie tworzymy normalnej rodziny itd, zastanawiam się czy nie powinienem dać jej i dziecku wolności od Mnie żeby mogły znaleac normalnego mężczyznę który zapewni im bezpieczeństwo lepszy byt itd

Uwagi osób nam najbliższych często są wyjątkowo dotkliwe i bolesne. Z Twojego opisu moge wnioskować że najiększy problem to ma Twoja druga połowa, za równo z widocznym z mojej strony brakiem empatii jak i całkowity brak zrozumienia być może głebszego problemu jaki moze się tutaj kryć. Ktoś kogo kochasz nie ma najmniejszego prawa używać zwrotów " psychiczny" lub kierunkowac winę tylko na jedną stronę całego problemu. Jesteś silnym i na własny sposób innym człowiekiem i jak każdy masz swoje wady i problemy które mogą wychodzić z biegiem czasu. Miłosć powinna być bezwarunkowa i przedewszystkim budowana na silnych fundamentach wzajemnego wsparcia. Proponował bym wspólnie podjąć dyskusje i przegadać pomysł na wspólną wizytę u psychologa. Jet spora szansa ze wtedy cała sytuacja się wyjaśni i bedziecie mogli podjąć dalsze kroki i połatać wszystkie problemy.

Ma ktoś z was takie ciągnięcie w kolanach i przy poczuciu tego przepływa jakby taki prąd przez głowę czy przez ciało od kolan po głowę takie nieprzyjemne jakby spięcie jakieś xD ciężko to opisać ale może ktoś miał podobnie lub wie jak opisać ten objaw bo męczy to ostatnio

Hej wszystkim.
Trochę mi głupio jako weteranowi pisać negatywnie,ale niestety przywaliło :/
Miałem okres względnego spokoju,długi okres względnego spokoju,a wiec przywaliło.Szereg objawów.Wszystko opiera się o mój pierwotny konik lękowy jakim jest lęk przed omdleniem.
Niby mam wiedzę,ale mam problem z czym ?
Z zaryzykowaniem.
Niestety nie potrafię zaryzykować,nie potrafię zaryzykować,nie potrafię zrobić tego kroku.
Poprostu się znowu dałem wkręcić.

Nipo pisze: ↑

11 maja 2022, o 15:45

Hej wszystkim.
Trochę mi głupio jako weteranowi pisać negatywnie,ale niestety przywaliło :/
Miałem okres względnego spokoju,długi okres względnego spokoju,a wiec przywaliło.Szereg objawów.Wszystko opiera się o mój pierwotny konik lękowy jakim jest lęk przed omdleniem.
Niby mam wiedzę,ale mam problem z czym ?
Z zaryzykowaniem.
Niestety nie potrafię zaryzykować,nie potrafię zaryzykować,nie potrafię zrobić tego kroku.
Poprostu się znowu dałem wkręcić.

Nerwica ma to do siebie, że może nawracać.
Masz doświadczenie więc szybko się uporasz

Mam taki problem, że odwlekam wszystko, nawet rzeczy ważne dla mojego zdrowia. Odwlekam wizyty u lekarzy, odwlekam zapisanie się na terapię i generalnie nie potrafię nawet myśleć o moich problemach, bo panikuję na samą myśl. Zaprzeczenie to teraz mój główny mechanizm obronny, aż się cieszę jak mnie DD złapie, bo dopiero wtedy mogę jakoś funkcjonować. Czy to znaczy, że już się poddałam? :/ Nie wiem co ze sobą zrobić, bo wydaje mi się, że dla mnie jest już za późno

Heimdall pisze: ↑

11 maja 2022, o 16:05

Nipo pisze: ↑

11 maja 2022, o 15:45

Hej wszystkim.
Trochę mi głupio jako weteranowi pisać negatywnie,ale niestety przywaliło :/
Miałem okres względnego spokoju,długi okres względnego spokoju,a wiec przywaliło.Szereg objawów.Wszystko opiera się o mój pierwotny konik lękowy jakim jest lęk przed omdleniem.
Niby mam wiedzę,ale mam problem z czym ?
Z zaryzykowaniem.
Niestety nie potrafię zaryzykować,nie potrafię zaryzykować,nie potrafię zrobić tego kroku.
Poprostu się znowu dałem wkręcić.

Nerwica ma to do siebie, że może nawracać.
Masz doświadczenie więc szybko się uporasz

Z tym szybko to może być różnie
Bo ja oburzony jeszcze nie byłem.
Miałem względny spokój ale nie że całkiem spokój ale muszę dać radę,co zrobić

Green_Tea pisze: ↑

11 maja 2022, o 16:40

Mam taki problem, że odwlekam wszystko, nawet rzeczy ważne dla mojego zdrowia. Odwlekam wizyty u lekarzy, odwlekam zapisanie się na terapię i generalnie nie potrafię nawet myśleć o moich problemach, bo panikuję na samą myśl. Zaprzeczenie to teraz mój główny mechanizm obronny, aż się cieszę jak mnie DD złapie, bo dopiero wtedy mogę jakoś funkcjonować. Czy to znaczy, że już się poddałam? :/ Nie wiem co ze sobą zrobić, bo wydaje mi się, że dla mnie jest już za późno

Może metoda małych kroków? Albo wsparcie kogoś bliskiego, ze np. może iść razem z Tobą na wizytę ?

Pauletta pisze: ↑

11 maja 2022, o 16:46

Green_Tea pisze: ↑

11 maja 2022, o 16:40

Mam taki problem, że odwlekam wszystko, nawet rzeczy ważne dla mojego zdrowia. Odwlekam wizyty u lekarzy, odwlekam zapisanie się na terapię i generalnie nie potrafię nawet myśleć o moich problemach, bo panikuję na samą myśl. Zaprzeczenie to teraz mój główny mechanizm obronny, aż się cieszę jak mnie DD złapie, bo dopiero wtedy mogę jakoś funkcjonować. Czy to znaczy, że już się poddałam? :/ Nie wiem co ze sobą zrobić, bo wydaje mi się, że dla mnie jest już za późno

Może metoda małych kroków? Albo wsparcie kogoś bliskiego, ze np. może iść razem z Tobą na wizytę ?

Chyba boję się trochę tego, że trafię na złego psychologa, który mnie ,,zepsuje" jeszcze bardziej (mam jedno złe doświadczenie), ale trzeba to w końcu zrobić. Jestem załamana przez moje problemy zdrowotne, z którymi się teraz nie mogę uporać, ale może naprawienie czegoś mniej istotnego w tym czasie jest lepsze niż stanie w miejscu