Witam
W zasadzie nie będę pytal co mi jest bo mam swiadomosc zaburzeń lekowych ich objawów i przyczyn w swoim przypadku.
Od miesiąca jakoś dawalem sobie radę i co pojawilialo sie nakrecanie to je ucinalem i bylo lepiej. Ostatnio jednak już nie umiem tego odciąć. Generalnie jestem świadomy że akceptacja i odciaganie uwagi.
Ale jakoś nie idzie tym razem. Rozladowywanie napiecia przez wysilek fizyczny totalnie nie pomaga. Pojawiaja mi sie obawy przed tym ze wrócę do stanu z 2016/2017 roku gdzie czulem sie bardzo źle przez 6 czy nawet 7 miesięcy w zasadzie bez zadnego lepszego dnia. Na czas terapii czulem się bardzo dobrze.
One sa trudne dla mnie i dodatkowe trudnosci to koniec terapii ktory bedzie mial miejsce jutro. Oraz to że za tydzien wyjezdzam za granicę z nowoppznana dziewczyna. To ostatnir wyzwala we mnie silna presję zeby się tym cieszyć a boje się że tam tez bede tski zmarany i z fajnego wyjazdu bedzie kicha.
Kurde na prawdę ciężko się z tego stanu wyplatac chociaż próbuje i caly czas sam siebie ppcieszam (wczesniej takie cos bylo u mnie niemozlowe).
Chce na prawde do tego konstruktywnie podejść. Ciesze się chociaz że nie szukam po sieci jakichś głupot - wczesniej zapewne tak by bylo.

Może podświadomie czujesz zmianę i jest to napiecie

Dalej boisz sie lęku i emocji. Dlatego poczytaj do skutku post najlepiej Viktora jak wychodził z zaburzenia. Trzymania logiki mimo szalejących emocji plus akceptacja . Zadużo kombinujemy i zaóważ Ty już teraz czujesz sie niespokojnie a teraz nic sie niedzieje. To takie bycie tu i teraz. Z dwojga złego to by lepiej było teraz sie czuć spokojnie bo nic niedzieje a czuć jakieś napięcie wtedy kiedy ta sytuacja już nastąpi. Gdzie pewnie będąc już np zagranicą znów niebędziesz teraz tylko w przeszłości czy przyszłości, bo analiza i wyszukiwanie.

Tzn ta sytuacja juz nastąpiła w takim sensie że objawy szaleją. I obawy raczej dotyczą utrzymania sie tego stanu dlugi dlugi czas.
Obawy sa natrectwami - impulsywnie sie pojawiaja wiec jak przychodza do glowy to sie na nich nie zatrzymuje.

Halka pisze: ↑

11 października 2018, o 14:45

Dalej boisz sie lęku i emocji. Dlatego poczytaj do skutku post najlepiej Viktora jak wychodził z zaburzenia. Trzymania logiki mimo szalejących emocji plus akceptacja . Zadużo kombinujemy i zaóważ Ty już teraz czujesz sie niespokojnie a teraz nic sie niedzieje. To takie bycie tu i teraz. Z dwojga złego to by lepiej było teraz sie czuć spokojnie bo nic niedzieje a czuć jakieś napięcie wtedy kiedy ta sytuacja już nastąpi. Gdzie pewnie będąc już np zagranicą znów niebędziesz teraz tylko w przeszłości czy przyszłości, bo analiza i wyszukiwanie.

Witam jak sobie poradzilas z lękiem przed lękiem. Dopuszczalas i co pomogło? ??

Ja ze swojego doswiadczenia moge powiedziec ze jesli jakis objaw przestaje straszyc to znika. Natomiast jest tez tak (przynajmniej u mnie) ze bedac w okresie jakims powiedzmy stresowym ze zniknie ten objaw a na jego miejsce szybko pojawi sie inny.

Niestety zawsze w momencie kiedy bedzie strach przed objawami, sama nerwica ona bedzie nawracac... to takie kolo ktore sie zamka. w rezultacie mozna odczuwac takie wlasnie emocje. Malo tego wiadomo chcesz sie dobrze czuc, bo wyjazd, ale to znow jest mega presja na tzw dobre sampoczucie ktora i ja mialam i mi rowniez nie pomagala w zaburzeniu. Takze koniecznie popracuj nad tym wiesz ja tez mialam okropnych pare miesiecy ale jednak nie boje sie czuc tak samo zle a wiesz dlaczego ? Bo jak cos sie zaczyna to nie masz wiedzy, to jest tak okropne bo nie wiesz co Ci jest, a my tak nprawde juz wszscy wiemy
Nie stwarzaj presji, masz nadal aktywny stan lękowy bez watpienia wiec kazdy taki wypad czy ogonie nowe rzeczy moga powodowowac stres.

Witam jak sobie poradzilas z lękiem przed lękiem. Dopuszczalas i co pomogło? ??
[/quote]

Kiedyś pomoże:) innej opcji niema. A Tobie kto broni cieszyć sie z wyjazdu i z bycia z dziewczyną?

A nie jest to tak zd jak że objawy i tak die pojawiaja w roznych sytuacjach ale gdy nie zwraca sie na nie uwagi to szybciej mijają?