Cześć,
Piszę na Forum po raz pierwszy. Mam 43 lata. Od ok 3 miesięcy mam (najprawdopodobniej) objawy nerwicy lękowej- głównie somatyczne- uczucie osłabienia,waty w nogach, kołatania serca, ściskania w gardle, 2 ostre napady: "zaraz zemdleję". Część objawów trochę zelżała- lepiej śpię,ustąpiły nocne poty, ale doszło też trochę nowych: lekkie nudności i sporadyczne niewielkie zawroty głowy. Wykonałem sporo badań i konsultacji ( kardiolog, endokrynolog, pulmonolog)- wyniki bdb. Po konsultacji z psychiatrą zacząłem brać Aciprex 10mg i doraźnie Afobam- po 2 miesiącach bez istotnej poprawy zmiana leczenia- Pramolan 2-3 tab dziennie, doraźnie Afobam. Od 4 tyg. chodzę na psychoterapię. Obecnie miewam dni znośne przeplatane fatalnymi. Takim " dawnym sobą" byłem może przez 7 dni w ciągu tych ostatnich 3 miesięcy. Sytuację rodzinną i zawodową mam naprawdę dobrą, choć moja p.psycholog stwierdziła po tych pierwszych spotkaniach, że patrząc na moje życie ( stres,poziom odpowiedzialności,zadaniowość) mój organizm musiał w końcu tak zareagować. Staram się jej wierzyć i zaakceptować fakt, że mam nerwicę lękową, choć ta somatyka mnie dobija i czasem myślę jeszcze o jakichś dziwnych chorobach ( jestem lekarzem więc wyobraźnia i wiedza sieją zamęt w tej skołatanej łepetynie).
Proszę Was o wsparcie i podzielenie się Waszymi doświadczeniami- czy i kiedy jest szansa na światełko nadziei i bardziej stałej poprawy?
Pozdrawiam serdecznie.

Hejo
Jakim lekarzem jesteś?

Posłuchaj nagrań DivoViców
odburzanie-wedlug-divovica.html

Leki sobie jedz i staraj się wprowadzać w życie rady z nagrań

Zabiegowcem niestety...

Oj...to nic dziwnego, psychoterapeutka miała poniekąd rację, jest to duża odpowiedzialność. Umysł i emocje się zbuntowały
Tak jak pisałam wyżej jedz leki i słuchaj nagrań, czytaj forum jest tutaj bardzo dużo istotnych informacji samo pogodzenie się z tym, że TO JEST NERWICA CZYLI NIC STRASZNEGO to już krok na przód.

Na razie niestety 2 kroki do przodu, potem 2 do tyłu i tak w kółko. Trochę mi nadziei ubyło ostatnio...
Fajnie, że jest to Forum, można poczuć się mniej samotnie i że ktoś wie o czym mówię.

Tido pisze:... Sytuację rodzinną i zawodową mam naprawdę dobrą, choć moja p.psycholog stwierdziła po tych pierwszych spotkaniach, że patrząc na moje życie ( stres,poziom odpowiedzialności,zadaniowość) mój organizm musiał w końcu tak zareagować. Staram się jej wierzyć i zaakceptować fakt, że mam nerwicę lękową, choć ta somatyka mnie dobija
Proszę Was o wsparcie i podzielenie się Waszymi doświadczeniami- czy i kiedy jest szansa na światełko nadziei i bardziej stałej poprawy?

Podałeś naprawdę klasyczny zestaw (oczywiście jeden z wielu możliwych) przyczyn swojej nerwicy. Ja miałem podobnie - za duże tempo życia zawodowego mnie załatwiło, choć oczywiście w tle była cała przeszłość, nieuświadomione konflikty wewnętrzne etc.

Somatyka Cię dobija, bo to najważniejsza oznaka nerwicy. To właśnie ten znak, że myśli i lęki powodują zbyt duże napięcia w organizmie, a w efekcie reakcje normalne w tych stanach dla organizmu, ale z racji częstotliwości występowania nie do zniesienia.

Pamiętaj, że na Twojej drodze do pełnego odburzenia jeszcze nie raz przeżyjesz takie chwile, że krok do przodu i krok do tyłu, a za tym będą szły zwątpienia.

Ale czym więcej poczytasz to forum i posłuchasz nagrań zrozumiesz, że to możliwe i normalne.

Takie słowa i Wasze doświadczenia są dla mnie bardzo ważne. Myślę,że jedynie osoby,które same przeszły (i przechodzą) przez taką życiową dolinę mogą naprawdę zrozumieć i udzielić wsparcia. Dzięki za to.