Właśnie oglądałem Twoje nagranie dużo wcześniej o nerwicy natręctw,a raczej słuchałem, że 3 razy wtedy na pewno poprzez moje natręctwa Zaglądam tam czasem

Co do swoich natręctw w dzieciństwie, skłaniam się ku tej teorii hmm biologii ;P bo wyskoczyło mi to jako pierwszy w życiu problem związany z psychiką w fajnym czasie wakacji, bezstresowym, pamiętam że się z tego bardziej na początku śmiałem z rodzeństwem niż przejmowałem, ale było oczywiście takie zaniepokojenie w tym lękowe typowe " a co jeśli źle zamknąłeś drzwi". Potrwało trochę i zniknęło.

Z drugiej strony faktycznie nie zmienia to faktu, że jakieś napięcia mogły być w tamtym wieku zbyt błahe dla mnie abym o nich teraz pamiętał i uruchomił się mechanizm lękowy. A ogień w korze czołowo -oczodolowej i jądrze ogoniastym jest właśnie tego efektem.
Tylko to co mi tu nie pasuje to brak typowych objawów mechanizmu lekowego w dzieciństwie. Było sprawdzanie drzwi, butów, butelki . Wszystkie były pojedyncze w odrębnym czasie. I ani razu nie było dziwnych objawów, nie było lęku, tylko podczas danego natręctwa a natręctwo zawsze pojawiało się przy wystąpieniu bodźca. I było tylko jedno dane natręctwo. Żyjesz sobie fajnie, nagle coś Ci każe sprawdzać buty czy masz czyste jak masz je założone, jak je zdejmiesz to jest ok, żadnych problemów. Choć też zdaje sobie sprawę że w młodym wieku ten mechanizm może różnie działać....No i może być też tak że w mechanizmie lękowym z nadmiaru "stresów" że jest tylko jedno dane natręctwo i może faktycznie, to był objaw przekroczenia progu stresowego. Trochę mi tu nie pasował brak innych objawów, choćby stanu zagrożenia odczuwalnego poza momentem w którym bodziec wywoływał zagrożenie..

Bardzo ciekawy temat, z jednej strony można by to wytłumaczyć mechanizmem lękowym z drugiej strony niektóre źródełka (choć staram się mieć dystans i nie brać wszystkiego na 100 to czasami polecę za bardzo ) mówią o biologii,.

"Mechanizmy lękowe utrwalone w pamięci, niekoniecznie musza od razu mijać totalnie, tylko wtedy kiedy my się lepiej czujemy, czy nawet dobrze."

Masz na myśli to , że jeśli jestem w stanie zaburzenia i już mi się ogólnie polepszyło, już tam nic się nie dzieje przez 3 miesiące to nasza podświadomość "pamięta" że szukaliśmy zagrożenia i jeszcze od czasu do czasu może go poszukać np. nowym natrętem poprzez załączenie na chwilę mechanizmu lękowego?

Bo rozumiem, ze jeśli podczas nerwicy bałem się o zdrowie i teraz nawet po niej zdarza mi się z ogromnym niepokojem reagować na kwestie zdrowotne błahe to jest to nawyk lękowy powstały podczas zaburzenia, proste i logiczne.

Ale np nie rozumowalem tego,tak że mechanizm lękowy może być uruchamiany jakiś czas po wyjściu z zaburzenia, z tego powodu że po prostu podświadomośc pamięta że trwał mechanizm lękowy, mózg szukał zagrożen i uruchamia go jeszcze co jakiś czas bo poprostu to było częste zachowanie i ważne .

Bardzo fajny treściwy post, gratulacje
Mi najbardziej sprawia trudności nie uleganie kompulsji, skupianie się na myśli natrętnej, chociaż znam mechanizmy nerwicy to te myśli tak jakby siedziały z tyłu głowy i wołały "zwróć na mnie uwagę" bo się stanie najgorsze itp. i automatycznie znowu daje uwagę natrętowi i błędne koło kręci się dalej.

Boyka7924 pisze: ↑

30 marca 2023, o 00:24

Bardzo fajny treściwy post, gratulacje
Mi najbardziej sprawia trudności nie uleganie kompulsji, skupianie się na myśli natrętnej, chociaż znam mechanizmy nerwicy to te myśli tak jakby siedziały z tyłu głowy i wołały "zwróć na mnie uwagę" bo się stanie najgorsze itp. i automatycznie znowu daje uwagę natrętowi i błędne koło kręci się dalej.

Tak, to jest trudne, nawet bardzo trudne i pojawia się ogromny dyskomfort , że musisz to zrobić bo inaczej stanie się to co mówi myśl...ale tu trzeba poprostu do skutku. Trzeba uczyć się przetrwać czas dyskomfortu a z czasem będzie się polepszało.

Sylwek94 pisze: ↑

29 marca 2023, o 23:47

"Mechanizmy lękowe utrwalone w pamięci, niekoniecznie musza od razu mijać totalnie, tylko wtedy kiedy my się lepiej czujemy, czy nawet dobrze."

Masz na myśli to , że jeśli jestem w stanie zaburzenia i już mi się ogólnie polepszyło, już tam nic się nie dzieje przez 3 miesiące to nasza podświadomość "pamięta" że szukaliśmy zagrożenia i jeszcze od czasu do czasu może go poszukać np. nowym natrętem poprzez załączenie na chwilę mechanizmu lękowego?

Bo rozumiem, ze jeśli podczas nerwicy bałem się o zdrowie i teraz nawet po niej zdarza mi się z ogromnym niepokojem reagować na kwestie zdrowotne błahe to jest to nawyk lękowy powstały podczas zaburzenia, proste i logiczne.

Ale np nie rozumowalem tego,tak że mechanizm lękowy może być uruchamiany jakiś czas po wyjściu z zaburzenia, z tego powodu że po prostu podświadomośc pamięta że trwał mechanizm lękowy, mózg szukał zagrożen i uruchamia go jeszcze co jakiś czas bo poprostu to było częste zachowanie i ważne .

Tak, mniej więcej to miałem na myśli.
Uruchomienie mechanizmu lękowego, który odpowiada za galimatias każdego zaburzenia lękowego, a także i depresyjnego (tylko trochę inaczej wygląda), jest niczym innym jak na daną chwilę mechanizmem obronnym, zastępczym.
Różnie można go nazywać, ale co na pewno mózg w danej chwili pojawienia się mechanizmu (obojętnie w jakim wieku zaburzenie pojawia się pierwszy raz) "zauważa" bardzo ważną rzecz.
Taką, iż ten MECHANIZM ŚWIEWTNIE SIĘ SPRAWDZA.

Znasz osobę, która pierwszy raz ma zaburzenie i nie wkręci się w nie na dłuższy czas świadomie? Czyli nie będzie upewniała się, panikowała, dociekała itd. itd.
Moim zdaniem jest to w zasadzie niemożliwe i w tej właśnie chwili w mózgu emocjonalnym zostaje zakodowane - że mechanizmy lękowe należy pielęgnować, nie pozwolić im całkowicie zgasnąć, a w żadnym razie nie wolno z nich rezygnować, gdyż działają!.

Dla mózgu mechanizmy te, to bezpieczna przystań, do której może wrócić sobie w razie kolejnego obciążenia (i to wcale niekoniecznie konfliktu wewnętrznego, ale każdego rodzaju większego stresu).
Jest to wyuczony nawyk reagowania tym samym mechanizmem naszego mózgu, (mogą być to inne obawy, objawy, bądź te same, to różnie przebiega), BO TO TEN JEDEN RAZ ŚWIETNIE ZADZIAŁAŁO NA POCZĄTKU, często przez miesiące, bądź lata.

Dlatego kiedy podejmujemy świadomą pracę nad sobą i powiedzmy, że mechanizm lękowy na dany czas nam opada, czy opadł, to zwykle pamięć o tym świetnym działaniu tego mechanizmu zostaje.
Z tego powodu przez jakiś czas mózg emocjonalny, może chcieć do niego wracać nagle, całkowicie "z dupy", bądź przy jakichś większych stresach, a także nudzie.
Bowiem nie chce on rozstać się z tak sprawnie działającym mechanizmem obronnym, który tak świetnie odwraca nas od życia i skupia na tym, co mózg poprzez iluzję lękową sobie tworzy.

Nie bez powodu te 14 lat temu zacząłem pisać tutaj o mechanizmie lękowym, gdyż w tamtych czasach miał to każdy w nosie. Natomiast moim zdaniem szlifowanie postaw wobec niego, również i w nawrotach (skracanie podczas nich wkręcania się i płynięcia z prądem lękowym), jest kluczowe w solidnym odburzeniu.
Dla mnie solidne odburzenie to takie, w którym nie tyle co mechanizm lękowy opada (chociaż to również jest jak najbardziej mega ważne), ale kiedy mózg przestaje chcieć korzystać z tego mechanizmu obronnego ogółem.
"Zobaczył" bowiem, iż to przestało mieć na nas taki wpływ, jaki miało na początku i przez okres zaburzenia, kiedy nie pracowaliśmy nad sobą. Innymi słowy mechanizm obronny przestaje spełniać swoją rolę, a więc nie będzie używany.

Dlatego nie należy się przejmować zaczepkami tego rodzaju, nawrotami, gdyż one przy szlifowaniu postaw, mogą dać wolność od sięgania po sam ten mechanizm ogólnie przez mózg.
Za każdym razem możemy bodźcować i przekazywać info naszej łepetynie emocjonalnej, że to działa coraz mniej i mniej i mniej, aż przestanie to się sprawdzać (jako świetny wkręcacz), a zarazem przestanie być wykorzystywane. Tak więc i ślad pamięciowy o świetnym działaniu zastępczym mechanizmu zaniknie.

Nie mam pytań więcej, wszystko zrozumiałe, dzięki za wyjaśnienie

Spaniały post boży całe te Kawał dobrej roboty, przyjemnie się czyta. No i jeszcze lepszy kawał roboty w pokonywaniu swoich wewnętrznych rozterek i nerwicowych jazd Pozdro

Potok pisze: ↑

7 kwietnia 2023, o 22:08

Spaniały post boży całe te Kawał dobrej roboty, przyjemnie się czyta. No i jeszcze lepszy kawał roboty w pokonywaniu swoich wewnętrznych rozterek i nerwicowych jazd Pozdro

Witam sylwek94, podobnie miałem. Postaram się skleić w słowa moją historię jak znajdę więcej czasu. Dzisiaj jestem również wolny zaakceptowałem to co mam, nawet chyba już tego nie mam, zmieniam myślenie i jest coraz lepiej. Odczuwam emocje swoje i innych ludzi. Nie wybucham jak coś lub ktoś mnie zdenerwuje bo wiem, że nie mam na to wpływu, szukam rozwiązania na chłodno. Leki odstawiłem sam po wizycie u psychologa, który powiedział, że leki tylko to wyciszają i potrzebuje terapii uzależnień, pierwszy raz stanąłem przy lustrze u niego i powiedziałem do siebie dasz radę bez terapii i odnajdziesz prawdziwego siebie i poznasz siebie od środka. Inaczej patrzę na życie, myśli, bliskich i świat. Mam dzieci i przede mną rozwód, który dał mi prawdziwego mocnego życiowego doświadczenia i cieszę się, że wpadłem na ten portal bo po dużej części mnie ukierunkował. Polecam kanał na YouTube Tomasz madejski, wiedzą bezcenna, Tomek jest prze kotem w wyjaśnieniu kluczowych spraw wewnętrznych. Również mu dziękuję tak przy okazji. Ciekawość nie zna granic. Oczywiście to 0,5 % mojej historii, może kiedyś opiszę cały koszmar za który jestem bardziej świadomy.Gratuluję Sylwek i wszystkiego dobrego, bądź pozdrowiony.

Sylwek94 pisze: ↑

17 marca 2023, o 12:09

Gdybyście potrzebowali pomocy, zawsze możecie do mnie napisać

Cześć Sylwek. Super post. Dzięki za opisanie swojej historii.
Mam pytanie - kiedy wiedziałeś że jesteś całkiem odburzony.
Ja jestem w trakcie odburzania i historia też długa. Dzieciństwo, szykanowanie w szkole, traumy, śmierć rodziców. Byłam na terapii półtora roku ale zakończyłam współpracę gdyż uważam że muszę sie usamodzielnić. Zrobiłam już kawał pracy. Mam przewagę dni dobrych, głównie życiowe jakieś historie czasem mnie trochę wypierdalaja z kapci i pojawia się wtedy lęk i myśli ale nie wyolbrzymiam tego i nie robię z tego wielkiego halo.
Czasem zdarza mi się wejść w analizy i posiedzieć w głowie ale świadomie to ucinam.