• Cytuj

16 września 2012, o 14:32

Witam,trafiłam na to forum ponieważ szukam wsparcia,otuchy i czasem rady.Mam 25lat,i mam zaburzenia lękowe,które w znacznym stopniu utrudniają mi życie Moja rodzina raczej mnie nie wspiera,wręcz jest po części przyczyną mojego stanu,znajomi nie rozumieją tej choroby i znikneli.Poza moim chłopakiem jestem z tym sama.
Pozdrawiam

• Cytuj

17 września 2012, o 07:10

Witaj na forum Zazwyczaj znajomi sie odsuwaja a rodzina nie rozumie i lepiej sie tym nie przejmowac tylko zdrowiec

• Cytuj

17 września 2012, o 13:05

Witam cię Anetko ,u mnie jest tak samo jak próbuje opowiedziec o mojej nerwicy lękowej moim jak mozna powiedziec przyjaciołom to patrzą na mnie jak na wariatkę.A ja naprawde mam juz dosyc . W tamtym tygodniu o mały włos a zeszłabym z tego swiata przez zle dobrane tabletki ,myslałam ze to juz koniec......cholerny Aciprex 10 mg ,miałam wrazenie ze rozerwie mi klatkę piersiową ,paliło tak jakbym jakiegos kwasu się napiła mam juz dosyc tej nerwicy ,tylko juz sama się zastanawiam czy warto dalej walczyc .Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie

• Cytuj

17 września 2012, o 21:16

witajcie na forum

• Cytuj

18 września 2012, o 08:22

ata1920 zawsze warto walczyć,ale wiem jak jest ciężko ja juz ledwo daje rade.leków sie boje i nie umiem tego przełamac .
Dziękuje Wam za przywitanie

• Cytuj

19 września 2012, o 13:35

Czesc Anetka:)witaj wsrod swoich..ja tez sie zmagam z nerwica lekowa i z brakiem zrozumienia ze strony najblizszych,poza mama.Wiele razy probowalam zwrocic uwage na moj problem mojemu mezowi,podsylalam mu rozne linki,chcialam zeby zapoznal sie z moim zaburzeniem..Lecz stwierdzil ze on tego nie rozumie i nie zrozumie..Takze ludzie ktorzy tego nie przeszli nie maja pojecia o czym mowimy.Dlatego olalam uswiadamianie i opowiadanie o tym jak sie czuje moim najblizszym,sama musze stoczyc ta walke i zrobic to dla siebie,choc sa chwile gdzie juz nie daje rady;]Zycze wytrwalosci i szybkiego powrotu do zdrowia!

• Cytuj

21 września 2012, o 06:25

Witam Cie,u mnie też jak grochem o ściane.....ale fakt,jak ktos tego nie przeszedł,nie zrozumie nas do końca tylko przykro mi bo czuje się samotna....nie znam nikogo z podobnymi zaburzeniami kto jest blisko.A na dodatek mam też inne problemy zdrowotene.Również życzę zdrówka

• Cytuj

21 września 2012, o 09:01

Tutaj nie jestes samotna:)ja rowniez nie znam nikogo bliskiego kto by przechodzil cos podobnego ale przykre jest to,ze czasem obcy mi ludzie bardziej sluza wsparciem niz bliscy.Jest nas(niestety)wielu z tym dziadostwem..pozdrawiam Cie cieplo!