Nie wiedzialem gdzie dokladnie napisac ten post a ze zarazem chce sie przywitac to wybralem ten dzial.
Mam na imie Piotrek i mam prawie 30 lat juz a nerwica sie mnie ima od 8 lat. Nie mam jednego zestawu nerwicy bo bardziej laczone i natrectwa i kiedys ataki paniki i hipochondria a takze i okresowo derealizacja.
Na forum trafilem jakies 3 tygodnie temu i zastanawiam sie wlasnie jak to jest...z tym ze przez 8 bitych lat chodzilem prawie co 2 miesiace do psychiatry, zeby tylko psychiatry on byl tez terapeuta psychoanalitycznym. Chodzilem takze na terapie poznawcza przez 2 lata. Bralem udzial w seansach hipnotycznych, medytacyjnych. Mialem sesje EEG Biofeedback w klinice psychologicznej. Bylem takze na oddziale dziennym w szpitalu. Wszyscy wiedzieli o moich objawach, natrectwach, nerwicy, problemach osobistych a dopiero kiedy przejzalem tutejsza kopalnie materialow o nerwicach zrozumialem co mnie jest.
Wrecz poczulem pewnego rodzaju ulge. I szczerze mowiac jakos mnie to martwi ze ludzie ktorzy zajmowali sie mna tyle lat a naprawde bylo ich z 50 jak nie wiecej nie trafili w sedno tak jak posty ludzi z mimo wszystko zaburzonego forum.
Nawet sie zastanawialem przez moment czy to nie jest jakas podpucha I przyszly mi tez do glowy mysli ze chyba to wszystko wymyslilem i juz wariuje zupelnie
Wiem ze tu chodzi o doswiadczenie ale nie moge uwierzyc wrecz ze do tej pory naprawde nikt nie wyjasnil mi zaburzenia ot tak po prostu skoro bylo to mozliwe. Czyzby tu chodzilo o kase??
Moj post moze wydawac sie dziwny ale tak powaznie to ja jestem w szoku. I zastanawiam sie jak sie mam w koncu leczyc zeby ostatecznie wyjsc z tej matni!

Witaj na forum Polis , tutaj znajdziesz wiele wsparcia , i szybko pożegnasz nerwicę , nie dziwię się Twojemu zdziwieniu tutaj wszystko opisane, i powiedziane jest w dość prosty sposób ,pokazana jest łatwa droga powrotu do normalnego życia .

Witaj. Ja też zmagam się z nerwicą od prawie 1.5 roku. Tutaj dopiero zrozumiałam, wiele rzeczy. Słucham chłopaków na you tubie i na prawdę działają cuda. Człowiek od rau się lepiej czuje po takim filmiku. Głowa do góry i do przodu, bo życie jest piekne

Klucz do odburzenia jest w zrozumieniu całości zaburzenia. Gdy wiesz skad pochodza dane mysli i zdajesz sobie sprawe ze jest to normalna rzecz to otoczka lękowa opada. Powiem więcej, że po zrozumieniu wszystkiego i świadomym wyjściu z zaburzenia nie da sie ponownie w nie wpaść. Powodzenia w odburzaniu

subzero1993 bardzo optymistyczne słowa. Własnie wszystko zależy od zrozumienia mechanizmu działania nerwicy, tylko żeby to było takie proste . Nie poddaję się

Polis pisze:Nawet sie zastanawialem przez moment czy to nie jest jakas podpucha I przyszly mi tez do glowy mysli ze chyba to wszystko wymyslilem i juz wariuje zupelnie
Wiem ze tu chodzi o doswiadczenie ale nie moge uwierzyc wrecz ze do tej pory naprawde nikt nie wyjasnil mi zaburzenia ot tak po prostu skoro bylo to mozliwe. Czyzby tu chodzilo o kase??
Moj post moze wydawac sie dziwny ale tak powaznie to ja jestem w szoku. I zastanawiam sie jak sie mam w koncu leczyc zeby ostatecznie wyjsc z tej matni!

Obyś nie wpadł z tego powodu w panikę . Ja też mam takie wrażenie, jak jestem wśród lekarzy. Widzą co się dzieje, a nie chcą wyjaśniać. Chodziłem i mówiłem co się ze mną dzieje, i chciałem żeby mi wyjaśniono skąd to się bierze, zazwyczaj kwitowano to słowami: "nerwy, stres" "robi pan coś poza studiami?"(:D) "jest pan bardzo spięty". Trudno, trzeba samemu dochodzić jak to działa.

Co do matni, podrzucę ci cytat z mojej ulubionej książki o nerwicy

Wiele osób, które starają się wyleczyć z choroby nerwowej, ma wrażenie, że muszą włożyć mnóstwo wysiłku w wydostanie się z bagna, żeby w końcu poczuć, że nad wszystkim panują i znajdują się na tym samym poziomie, co otaczające ich życie. Na przykład, kiedy słyszą, że znajomy wybiera się na wakacje, wydaje im się, że znajduje się on <<na tym samym poziomie>>, co miejsce, do którego zmierza - musi jedynie spakować walizkę i ruszyć w drogę! Podczas gdy dla nich wyjazd na wakacje porównywalny był z lotem na księżyc - daleko, daleko poza zasięgiem.
Chory nie rozumie, że czuje się tak z następującego powodu: żeby stawić czoła podróży, musiałby wyjść <<z siebie>>, czyli <z głębin>>, wynurzyć się ze swego szarego świata introspekcji. To doprawdy szary świat. Na zewnątrz słońce może świecić, ale jego umysł jest tak otępiały męczącą, niekończącą się, pełną niepokoju introspekcją, a mięśnie oczu tak wyczerpane napięciem, że świat naprawdę może wydawać się szary.
Zresztą już samo przebywanie na tym samym codziennym poziomie co inni ludzie (nie myśląc o wakacjach), wydaje się wymagać zużycia energii, której - zdaniem chorego - nigdy nie będzie miał. To bagno jest głębokie i wciągające!
Czas, jeszcze raz czas oraz akceptacja stopniowo czynią niemożliwe możliwym. Bagno staje się suchym lądem.
Claire Weekes "Kompletna samopomoc dla twoich nerwów"