Dziękuję zaburzeni pl!

[matis]

Wpadłem w sumie napisać posta bo od roku jestem wolny od egzystencjalnych myśli, derealizacji i natrętów samobójczych!
Zaburzenie miałem dwa lata w takiej dość ostrej formie. Dziś nie pamiętam już co to znaczy bać się myśli czy tego, że inaczej widzę świat.
Zdrowienie z nerwicy akceptacją ma sens ale jest to rzecz w której trzeba się szkolić. Pewnie zapytacie co mnie pomogło?
Czytanie wkoło forum, mnie paradoksalnie pomogło czeste przesiadywanie na forum i czytanie wielu odpowiedzi na posty innych. W którymś momencie po prosty jakby mi coś w głowie zaskoczyło, i powiedziałem sobie, jestem strasznie głupi, że dwa lata się tego wszystkiego boję. Wtedy chyba podświadomie zaryzykowałem i w ciągu jakos 3 miesięcy przestały mi się pojawiać somaty, derealka od rana i wieczorem, i przestałem się bać każdej wzmianki o samobójstwie. Dziś mi takie myśli nie przychodzą już do głowy, a jak sobie nawet sam o tym pomyślę to chce mi się śmiać. Mijało mi to etapowo!
Miałem duży też problem z pewnością siebie ale nawet i to mi się jakoś zwiększyło, bo czułem, że skoro przeszedłem takie piekło i się temu poddałem, to co mnie opinia kogokolwiek może zranić?
Nie jestem duszą towarzystwa ale ja i tak preferuję mniejsze grupy znajomych. Dlatego przestałem uważać się za dziwaka.
Dziękuje za pomoc.
Chciałem po prostu napisać że wszystko może wrócić do normalności. Mnie natręty trzymały się ciągle głowy, derealizację miałem jak tylko wstawałem. Somaty. Dziś nie ma śladu. Starajcie się to będzie wam dane.
Mateusz!

[eyeswithoutaface]

Pięknie Gratulacje

[N-e-r-w-u-s]

Tego się trzymaj!! Elegancko, aż się morda cieszy.
Można? Można!
Ten post z całą pewnością jest motywacją dla ludzi, którzy dalej tkwią w tym g.
Pogratulować
Pozdrawiam

[Nipo]

Wpadłem w sumie napisać posta bo od roku jestem wolny od egzystencjalnych myśli, derealizacji i natrętów samobójczych!
Zaburzenie miałem dwa lata w takiej dość ostrej formie. Dziś nie pamiętam już co to znaczy bać się myśli czy tego, że inaczej widzę świat.
Zdrowienie z nerwicy akceptacją ma sens ale jest to rzecz w której trzeba się szkolić. Pewnie zapytacie co mnie pomogło?
Czytanie wkoło forum, mnie paradoksalnie pomogło czeste przesiadywanie na forum i czytanie wielu odpowiedzi na posty innych. W którymś momencie po prosty jakby mi coś w głowie zaskoczyło, i powiedziałem sobie, jestem strasznie głupi, że dwa lata się tego wszystkiego boję. Wtedy chyba podświadomie zaryzykowałem i w ciągu jakos 3 miesięcy przestały mi się pojawiać somaty, derealka od rana i wieczorem, i przestałem się bać każdej wzmianki o samobójstwie. Dziś mi takie myśli nie przychodzą już do głowy, a jak sobie nawet sam o tym pomyślę to chce mi się śmiać. Mijało mi to etapowo!
Miałem duży też problem z pewnością siebie ale nawet i to mi się jakoś zwiększyło, bo czułem, że skoro przeszedłem takie piekło i się temu poddałem, to co mnie opinia kogokolwiek może zranić?
Nie jestem duszą towarzystwa ale ja i tak preferuję mniejsze grupy znajomych. Dlatego przestałem uważać się za dziwaka.
Dziękuje za pomoc.
Chciałem po prostu napisać że wszystko może wrócić do normalności. Mnie natręty trzymały się ciągle głowy, derealizację miałem jak tylko wstawałem. Somaty. Dziś nie ma śladu. Starajcie się to będzie wam dane.
Mateusz!

Piękne imię i piękny post hehe ja tez mam na imię Mateusz fajnie przeczytać takiego post,bo ja w sumie chyba tez jestem na dobrej drodze do odburzenia,z kryzysami ale jednak ciagle do przodu widzę ze miałeś taki sam problem jak ja czyli konik lękowy czyli samobój i derealka super ze Ci się udało i gratuluje !! Ja jestem pewien ze tez z tego wyjde

[Iwona29]

Gratuluję Ci Mateo

Ja tyle już zrobiłam ale jednak odpuszczam i idę po leki.Juz siły fizycznej mi brak

[menago49]

BRAWO OBY TAKICH WIECEJ

[matis]

Dzięki wszystkim!
Dużo czytajcie i odnoście do siebie i to i odpowiedzi.
Oczywiście nie czytajcie tylko po to aby się wkręcac ale po to aby oswajac i widzieć ze każdy ma to samo.
A tu jest wiele odpowiedzi na to!
Ja czytałem wszystkie odp Victora i Ciasteczka

Wpadłem w sumie napisać posta bo od roku jestem wolny od egzystencjalnych myśli, derealizacji i natrętów samobójczych!
Zaburzenie miałem dwa lata w takiej dość ostrej formie. Dziś nie pamiętam już co to znaczy bać się myśli czy tego, że inaczej widzę świat.
Zdrowienie z nerwicy akceptacją ma sens ale jest to rzecz w której trzeba się szkolić. Pewnie zapytacie co mnie pomogło?
Czytanie wkoło forum, mnie paradoksalnie pomogło czeste przesiadywanie na forum i czytanie wielu odpowiedzi na posty innych. W którymś momencie po prosty jakby mi coś w głowie zaskoczyło, i powiedziałem sobie, jestem strasznie głupi, że dwa lata się tego wszystkiego boję. Wtedy chyba podświadomie zaryzykowałem i w ciągu jakos 3 miesięcy przestały mi się pojawiać somaty, derealka od rana i wieczorem, i przestałem się bać każdej wzmianki o samobójstwie. Dziś mi takie myśli nie przychodzą już do głowy, a jak sobie nawet sam o tym pomyślę to chce mi się śmiać. Mijało mi to etapowo!
Miałem duży też problem z pewnością siebie ale nawet i to mi się jakoś zwiększyło, bo czułem, że skoro przeszedłem takie piekło i się temu poddałem, to co mnie opinia kogokolwiek może zranić?
Nie jestem duszą towarzystwa ale ja i tak preferuję mniejsze grupy znajomych. Dlatego przestałem uważać się za dziwaka.
Dziękuje za pomoc.
Chciałem po prostu napisać że wszystko może wrócić do normalności. Mnie natręty trzymały się ciągle głowy, derealizację miałem jak tylko wstawałem. Somaty. Dziś nie ma śladu. Starajcie się to będzie wam dane.
Mateusz!

Piękne imię i piękny post hehe ja tez mam na imię Mateusz fajnie przeczytać takiego post,bo ja w sumie chyba tez jestem na dobrej drodze do odburzenia,z kryzysami ale jednak ciagle do przodu widzę ze miałeś taki sam problem jak ja czyli konik lękowy czyli samobój i derealka super ze Ci się udało i gratuluje !! Ja jestem pewien ze tez z tego wyjde

Na pewno Mati!!!
Jak cos możesz pisać PW bo mialem to samo.

Gratuluję Ci Mateo

Ja tyle już zrobiłam ale jednak odpuszczam i idę po leki.Juz siły fizycznej mi brak

Czasem dopada zniechęcenie, ja na początku bralem setraline 2 miechy ale byłem po niej ciągle zmęczony i apatyczny i nie mialem libido.
Potem bralem lexapro miesiąc ale ciągle było mi niedobrze i zbierało mi sie na wymioty.
Ale ja akurat cieszę się ze mi leki nie pomogły bo wtedy musisz wytrzymać i zrobić cos choćby na sile.
Życzę Ci trafionego leku ale tez nie takiego co zadziała całkiem (mam nadzieję ze wiesz o co mi chodzi)

Mateusz

[zanet]

Gratulacje! Nawet nie wiesz jak ciesza takie wpisy, mimo, ze i ja juz mam chyba to co 'najgorsze' za sobą. Powodzenia!

[Iwona29]

Dzięki wszystkim!
Dużo czytajcie i odnoście do siebie i to i odpowiedzi.
Oczywiście nie czytajcie tylko po to aby się wkręcac ale po to aby oswajac i widzieć ze każdy ma to samo.
A tu jest wiele odpowiedzi na to!
Ja czytałem wszystkie odp Victora i Ciasteczka

Wpadłem w sumie napisać posta bo od roku jestem wolny od egzystencjalnych myśli, derealizacji i natrętów samobójczych!
Zaburzenie miałem dwa lata w takiej dość ostrej formie. Dziś nie pamiętam już co to znaczy bać się myśli czy tego, że inaczej widzę świat.
Zdrowienie z nerwicy akceptacją ma sens ale jest to rzecz w której trzeba się szkolić. Pewnie zapytacie co mnie pomogło?
Czytanie wkoło forum, mnie paradoksalnie pomogło czeste przesiadywanie na forum i czytanie wielu odpowiedzi na posty innych. W którymś momencie po prosty jakby mi coś w głowie zaskoczyło, i powiedziałem sobie, jestem strasznie głupi, że dwa lata się tego wszystkiego boję. Wtedy chyba podświadomie zaryzykowałem i w ciągu jakos 3 miesięcy przestały mi się pojawiać somaty, derealka od rana i wieczorem, i przestałem się bać każdej wzmianki o samobójstwie. Dziś mi takie myśli nie przychodzą już do głowy, a jak sobie nawet sam o tym pomyślę to chce mi się śmiać. Mijało mi to etapowo!
Miałem duży też problem z pewnością siebie ale nawet i to mi się jakoś zwiększyło, bo czułem, że skoro przeszedłem takie piekło i się temu poddałem, to co mnie opinia kogokolwiek może zranić?
Nie jestem duszą towarzystwa ale ja i tak preferuję mniejsze grupy znajomych. Dlatego przestałem uważać się za dziwaka.
Dziękuje za pomoc.
Chciałem po prostu napisać że wszystko może wrócić do normalności. Mnie natręty trzymały się ciągle głowy, derealizację miałem jak tylko wstawałem. Somaty. Dziś nie ma śladu. Starajcie się to będzie wam dane.
Mateusz!

Piękne imię i piękny post hehe ja tez mam na imię Mateusz fajnie przeczytać takiego post,bo ja w sumie chyba tez jestem na dobrej drodze do odburzenia,z kryzysami ale jednak ciagle do przodu widzę ze miałeś taki sam problem jak ja czyli konik lękowy czyli samobój i derealka super ze Ci się udało i gratuluje !! Ja jestem pewien ze tez z tego wyjde

Na pewno Mati!!!
Jak cos możesz pisać PW bo mialem to samo.

Gratuluję Ci Mateo

Ja tyle już zrobiłam ale jednak odpuszczam i idę po leki.Juz siły fizycznej mi brak

Czasem dopada zniechęcenie, ja na początku bralem setraline 2 miechy ale byłem po niej ciągle zmęczony i apatyczny i nie mialem libido.
Potem bralem lexapro miesiąc ale ciągle było mi niedobrze i zbierało mi sie na wymioty.
Ale ja akurat cieszę się ze mi leki nie pomogły bo wtedy musisz wytrzymać i zrobić cos choćby na sile.
Życzę Ci trafionego leku ale tez nie takiego co zadziała całkiem (mam nadzieję ze wiesz o co mi chodzi)

Mateusz

Wiem o co chodzi.Ja chce serce uspokoić i wewnętrznie siebie bo czuje że nie wyrobie tak długo.chudne od tych nerwów i ciągłe bóle żołądka mam.
Muszę troszkę ale lekkim lękiem się wyciszyć.
A było dobrze do wczoraj.

[Sine]

Gratulacje
Fajnie się czyta takie posty, dodają otuchy przy odburzabiu, bo wiadomo, ze są momenty lepsze i gorsze

[Victor]

No problem ;p
Fajnie, ze napisałeś bo pamiętam miałeś duży kłopot z natrętami Lubię takie wieści ;p

[matis]

No problem ;p
Fajnie, ze napisałeś bo pamiętam miałeś duży kłopot z natrętami Lubię takie wieści ;p

Tobie chcę przede wszystkim podziękować za opisanie swojej historii. 3 części z niej były dla mnie okropną inspiracją. W zasadzie znam je prawie na pamięć
Mam nadzieję, ze to nie jakaś nowa forma zaburzenia, ze teraz będę zawsze pamiętał Twoją historię

[maniur]

Super! Bo mam też z tymi natrętami problem i bardzo mnie to pociesza, że też tak miałeś! Powiedz czy kiedy ci sie to wyciszyło, to co czujesz jak myślisz o samobójstwie? Czy czujesz nadal się wtedy lekko niespokojny czy cokolwiek takiego się dzieje?

[Evva]

Brawo. Gratuluję i wytrwałości życzę.

[coyot.inc]

No właśnie ja mam podobne natręctwa z tym samobójstwem. Martwię się tym, że kiedyś w końcu jednak coś sobię zrobię :/ przerażające są te myśli, teraz może mnie bo biorę lęki ale przed lekami no to była masakra. Chętnie się dowiem jak sobie z tym radziłeś? Co pomogło?