Jak parę osób na forum wie, znacznie mi się poprawiało od marca (w którym dostałem DD i nerwicy) było lepiej, gorzej ,lepiej , ale w końcu było już bardzo dobrze .
2 dni temu, zaczął się najgorszy objaw (?) albo początek psychozy, lub schizofrenii albo zaburzenia osobowości schizotypowej.
To znaczy, są wakacje ,często przesiadywałem do 12 w południe w domu i szedłem pracowac (u siebie , mała działalnośc) do 12 oglądałem seriale , później przychodziłem oglądałem seriale, wychodziłem normalnie do znajomych na piwko, do dziewczyny itp. Było normalnie, nerwicowo ,ale już w porządku , pokonywałem objaw za objawem .
Przed wczoraj patrzałem na serial (w sumie anime) one piece , 5 odcinek już z kolei chyba i ,że jest to po japońsku to są polskie napisy, zacząłem dopowiadac kwestię różnych postaci, komentowałem co będzie zaraz , prowadziłem monolog ,że mógłby dany bohater to i to zrobic , normalne prawda ? No i pojechałem sobie pracowac , i nawet się nie zorientowałem ,że cały czas w głowie komentuje, prowadzę monolog , wyobrażam sobie , że jestem u dziewczyny i jej coś mówie, zaczynam tworzyc konwersację (ale tylko moją kwestię) , no i w sumie nic w tym złego, ale za chwilę znowu myślę jak rozmawiam z wujkiem , o pracy , o rodzinie i myśli płyną jak z automatu , nie potrafiłem przestac gadac do niego w myślach .
Nierealna wczoraj trochę mnie uspokoiła dodała mi wsparcia , na chwilę było dobrze, ale później znowu to samo, cały czas prowadzę z kimś monolog w głowie, komentuje , słyszę swój głos , nawet zdarza mi się odpowiadac sobie, np. siedziałem dziś załamany tym wszystkim i mówię sobie "czemu Ty płaczesz " i zaraz odpowiadam "musisz byc twardy i olac to " , i nawet próbuje to olac to zaczynam analizowac słowo olewanie , wyobrażam sobie jak tu piszę, to wszystko jest takie mocno natrętne, nie idzie przestac o tym myślec, wyobrażam sobie jak się żegnam z wszystkimi i dziękuję za pomoc bo okazało się ,że to psychoza i już nikt i nic mi tu na tym forum nie pomoże ..
Jestem bardzo rozkojarzony przy tych myślach , nie dają mi wytchnienia ani na sekundę , chyba ,że z kimś rozmawiam , albo się czymś mocno zajmę, choc nawet jak się tym czymś mocno zajmę , za chwilę orientuję się ,że jednak prowadzę monolog do kogoś, często przypominają mi się jakieś sytuację z życia i analizuje słowa ,które ktoś wtedy wypowiedział, nawet z forum .
Przy tych monologach (one są tylko w myślach, choc zdarzy mi się ,że coś odpowiem sobie na głos ) czuję ogromny lęk i strach , mam poczucie ,że wariuję , że to już koniec "miłej" podróży z nerwicą a początek horroru z chorobą psychiczną (której tak bardzo się boję). Dodaje ,że nie widzę żadnych postaci , nie mam wymyślonych kolegów, choc w tym lęku zaczynam wyłapywac różne bodźce z zewnątrz ,starając upewnic się czy wszystko ok.
Na prawdę przeszedłem całą gamę objawów, od smug , kolory, po napady paniki, ale nigdy tak się nie bałem (prócz początku , kiedy nie wiedziałem co się ze mną dzieje) więc proszę podejśc do tego tematu poważnie , (byłem u 2 psychiatrów , w marcu , i w kwietniu, objaw wykluczyli całkowicie choroby psychiczne, ale wtedy nie miałem tych monologów)
Będę się starał dodawac kolejne przykłady tych monologów , bo teraz na siłę nie potrafię :/ A jak próbuje prowadzic ,rozmowy ,czy monologu , nie analizowac wszystkiego dokoła to pojawia się monolog za monologiem. Wiem ,że już straciłem swój nerwicowy progress, trudno, odbuduje to , jeśli jeszcze będę mógł to w ogóle zrobic
Wcześniej nie umiałem już wytrzymac i wpisałem w google i jest tu taki temat i ludzie różnie piszą,ale proszę się tym nie sugerowac, tylko tym co ja osobiscie napisałem :
*************************************************************************************
CHCESZ KOLEGO ABY INNI TEŻ SIĘ TAK NAKRĘCALI JAK TY!??????
Pomocy
Aczkolwiek powiem Ci, że od tego właśnie mamy umysł, myśli, żeby coś przeanalizować. Można powiedzieć coś głupiego nie przemyślając tego, prawda? Zazwyczaj jak rozmawiamy z dobrze znanymi nam osobami to nie myślimy o tym. Ale jeśli rozmawiasz na przykład z kimś kogo dopiero co poznałeś i jest do osoba przy której chcesz się dobrze zachować, to odzywasz się mało, bo więcej myślisz o tym co powiedzieć, niż mówisz. 
Nie jesteś chory, masz pełną świadomośc swoich myśli itd, więc spokojnie 
Nie idzie przestac , o tym myślec ! , mówie sobie niech sobie płyną i sam sobie odpowiadam "jasne na pewno Ci to pomoże" wtf !?