Życie towarzyskie a Dd

[Adkomuzykant]

Cześć. Chciałbym wiedzieć czy też tak macie że im dłużej z kimś rozmawiacie i słuchacie siebie to coraz bardziek czujecie sie nierealnie .Ja mam tak niestety i pomimo że wiem ze to dd yo boje sie ze kiedyś całkowicie strace poczucie siebie .creeepy..Chcoiaz wiem ze tak nie będzie.Ktoś ma lub miał podobnie?

[znerwicowany123]

Chyba mam rozwiązanie, mówiąc zaczynasz się hiperwentylować co pogłębia DD

[Adkomuzykant]

Chyba mam rozwiązanie, mówiąc zaczynasz się hiperwentylować co pogłębia DD

Hiperwentylować?

[Victor]

Ja też tak miałem.
Wynika to zwykle z takich rzeczy:
- rozmawiając z kimś często patrzymy na daną osobę, powoduje to pewnego rodzaju trans i jest to normalne zjawisko, nieodczuwalne wcale kiedy nie mamy zaburzeń ale przy derealizacji jest odczuwane.
- możemy mieć obawy, że stracimy kontrolę nad sobą i rozmowa z kimś powoduje napięcie, że to się właśnie teraz stanie, stąd zwiększenie odrealnienia
- rozmawiając z kimś chcemy się dobrze czuć i/lub dobrze wypaść, i skupiamy się bardziej na sobie jak się czujemy, a skupianie się na wnętrzu może zwiększać derealizację

To takie główne.
Najlepiej przetrzymać ten okres maksymalnego odrealnienia i mimo wszystko rozmawiać dalej. Na obawy ryzykując.
Można zmienić pozycję ciała, spróbować zrobić coś wtedy aby odwrócić uwagę od siebie.

[szpagat]

Ja tak miałam. U mnie to wynikało z tego, ze ja się w ogóle nie czułam jak ja. Swoich poglądów, racji, jestestwa jakbym nie miała i dystansu do tego co mówię. Tak jakby to co mówię i myśle było prawda ostateczna, nawet ciężko wytłumaczyć jak to odczuwałam dziwnie mi się rozmawiało z innymi mamami w przedszkolu np bo kompletnie „nie wiedziałam” jakie ja mam poglądy na dany temat, a zawsze lubiłam sobie gadać z ludźmi, chodźby o pierdołkach. Nie miałam tego swojego luzu, żartu, swojego sposobu zagadywanie. No i do wszystkiego mi się dd dopalało, a to „może złe to powiedziałam, może to znaczy, ze nie mam swojego zdania, a może to znaczy ze to, a może ze sro”. Mi strasznie brakowało poczucia właśnie siebie i swoich poglądów i dlatego tak miałam.
Jeśli chodzi o ten rodzaj transu, o którym pisał Victor to taz miałam to bardzo odczuwalne. Zapytałam właścicielkę przedszkola kiedy najlepiej zapisać do Nich dziecko, a Ona patrzyła mi w oczy mówiąc, no to ja jej tez i tak się czułam jak pierdolnieta, bo nawet dobrze gadać nie umiałam jakby, swoich argumentów mieć nie miałam, jąkała się jak nie ja i się zastanawiałam czy Ona widzi, ze ze mną nie jest do końca okej ale teraz już tego nie odczuwam, gadam normalnie, zagaduje, jak palne coś głupiego to się nie przejmuje, po prostu jest większy dystans do wszystkiego. W w dd ja się nawet bałam powiedzieć czy pomyśleć, bo jak pomyślałam, żeby isc na zakupy to się bałam, ze już muszę to zrobić bo tak pomyślałam i to ostateczna ostateczność ;d taki kosmos.

[Adkomuzykant]

Ja tak miałam. U mnie to wynikało z tego, ze ja się w ogóle nie czułam jak ja. Swoich poglądów, racji, jestestwa jakbym nie miała i dystansu do tego co mówię. Tak jakby to co mówię i myśle było prawda ostateczna, nawet ciężko wytłumaczyć jak to odczuwałam dziwnie mi się rozmawiało z innymi mamami w przedszkolu np bo kompletnie „nie wiedziałam” jakie ja mam poglądy na dany temat, a zawsze lubiłam sobie gadać z ludźmi, chodźby o pierdołkach. Nie miałam tego swojego luzu, żartu, swojego sposobu zagadywanie. No i do wszystkiego mi się dd dopalało, a to „może złe to powiedziałam, może to znaczy, ze nie mam swojego zdania, a może to znaczy ze to, a może ze sro”. Mi strasznie brakowało poczucia właśnie siebie i swoich poglądów i dlatego tak miałam.
Jeśli chodzi o ten rodzaj transu, o którym pisał Victor to taz miałam to bardzo odczuwalne. Zapytałam właścicielkę przedszkola kiedy najlepiej zapisać do Nich dziecko, a Ona patrzyła mi w oczy mówiąc, no to ja jej tez i tak się czułam jak pierdolnieta, bo nawet dobrze gadać nie umiałam jakby, swoich argumentów mieć nie miałam, jąkała się jak nie ja i się zastanawiałam czy Ona widzi, ze ze mną nie jest do końca okej ale teraz już tego nie odczuwam, gadam normalnie, zagaduje, jak palne coś głupiego to się nie przejmuje, po prostu jest większy dystans do wszystkiego. W w dd ja się nawet bałam powiedzieć czy pomyśleć, bo jak pomyślałam, żeby isc na zakupy to się bałam, ze już muszę to zrobić bo tak pomyślałam i to ostateczna ostateczność ;d taki kosmos.

Hehehe baaardzooo rozumieeem ehhh Fajnie ze sa ludzie podobni do mnie

[Adkomuzykant]

Ja tak miałam. U mnie to wynikało z tego, ze ja się w ogóle nie czułam jak ja. Swoich poglądów, racji, jestestwa jakbym nie miała i dystansu do tego co mówię. Tak jakby to co mówię i myśle było prawda ostateczna, nawet ciężko wytłumaczyć jak to odczuwałam dziwnie mi się rozmawiało z innymi mamami w przedszkolu np bo kompletnie „nie wiedziałam” jakie ja mam poglądy na dany temat, a zawsze lubiłam sobie gadać z ludźmi, chodźby o pierdołkach. Nie miałam tego swojego luzu, żartu, swojego sposobu zagadywanie. No i do wszystkiego mi się dd dopalało, a to „może złe to powiedziałam, może to znaczy, ze nie mam swojego zdania, a może to znaczy ze to, a może ze sro”. Mi strasznie brakowało poczucia właśnie siebie i swoich poglądów i dlatego tak miałam.
Jeśli chodzi o ten rodzaj transu, o którym pisał Victor to taz miałam to bardzo odczuwalne. Zapytałam właścicielkę przedszkola kiedy najlepiej zapisać do Nich dziecko, a Ona patrzyła mi w oczy mówiąc, no to ja jej tez i tak się czułam jak pierdolnieta, bo nawet dobrze gadać nie umiałam jakby, swoich argumentów mieć nie miałam, jąkała się jak nie ja i się zastanawiałam czy Ona widzi, ze ze mną nie jest do końca okej ale teraz już tego nie odczuwam, gadam normalnie, zagaduje, jak palne coś głupiego to się nie przejmuje, po prostu jest większy dystans do wszystkiego. W w dd ja się nawet bałam powiedzieć czy pomyśleć, bo jak pomyślałam, żeby isc na zakupy to się bałam, ze już muszę to zrobić bo tak pomyślałam i to ostateczna ostateczność ;d taki kosmos.

Hehehe baaardzooo rozumieeem ehhh Fajnie ze sa ludzie podobni do mnie

Dokładnie.Ja teraz jestem na etapie akceptacji zaburzeń i uczenia sie robienia wszytskiego co chce pomimo tych stanów.Najgorzej ze mam w koncu dzien calkiem niezly i zaczymam z kims gadac i sie załamuje bo czuje to tak jak napisalem powyżej. Jak ja chce kiedyś Normalnie pogadac z kims bez takich rozkmin☺