Domyślam się, że jest to przykre, bo trochę na ten temat poczytałem (to był powód dla którego tutaj jestem). Nie będę nigdy w stanie w pełni zrozumieć co taka osoba czuje i z tym też się zgodziłem. Staram się zrozumieć najbardziej jak potrafię jak jest jej ciężko. Tylko że trudno przy kimś być, jak ten ktoś tego nie chce i nie potrzebuje.

Nigdy nie pokazywałem jej że jest śmiertelnie chora, sam wielokrotnie powtarzałem że da radę. Jednak czułbym się nie fair nie zauważając tego co się z nią dzieje i nie pytając o to. Po prostu bym tak nie mógł. Bo jeśli się z kimś jest to dzieli się nie tylko przyjemności, ale też wspólnie przeżywa smutne chwile.

Nie zamierzam już więcej się doszukiwać. Zaznaczam, że nie było to doszukiwanie na siłę. Bo jeśli ktoś nie chce ci powiedzieć niczego, a jakiekolwiek próby ustalenia co się dzieje kończą się niepowodzeniem i jeszcze dalszym odsuwaniem, zaczynasz po prostu snuć domysły. Lepiej w takim razie zasięgnąć profesjonalnych informacji tu na forum.

Wiem że te rozmowy tutaj jej pomagają i nigdy tego nie potępiałem, podobnie jak terapii. Jeżeli ona uznaje to za nachodzenie i naruszanie jej prywatności decyduję się na usunięcie konta tutaj i nie będę już was nawiedzać:)

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za pomoc. Życzę wam wszystkim jak najlepiej i jak najszybszego dojścia do siebie:)

No jesteś trochę podobny do mnie bo dobrze to rozumiem , to martwienie się itd. Pewnie robiłbym tak samo, ale trzeba w pewnym momencie przystopować i dać jej chwilę oddechu. Nie mówię ,że zrobiłeś źle , po prostu się martwisz. Pogadajcie szczerze ze sobą, poproś ją o to. Myślę,że zrozumie.

Jednak czułbym się nie fair nie zauważając tego co się z nią dzieje i nie pytając o to. Po prostu bym tak nie mógł. Bo jeśli się z kimś jest to dzieli się nie tylko przyjemności, ale też wspólnie przeżywa smutne chwile.

Popieram to zdanie. Dzięki i powodzenia Wam życzę!!