Moja walka zaburzeniem trwa juz prawie dwa lata, od momentu kiedy pojawily sie pierwsze objawy. Nerwica sama w sobie odplynela w sina dal, ale pozostalo w duzej czesci to, co do niej doprowadzilo - brak pewnosci siebie, podatnosc na krytyke (choc i z tym jest juz lepiej) i slaba odpornosc na stres. Musze (nieskromnie przyznac, ze przez wiekszosc czasu radze sobie dobrze, ale ostatnio w pracy stres zjada mnie niemal w calosci, trudno jest mi sie skupic. Prace mam dopiero od 3 tygodni, szefowa jest wymagajaca, a w dodatku jestem w zupelnie nowym miescie, w ktorym poza moim chlopakiem z ktorym tu przyjechalam nie znam totalnie nikogo. Wiekszosc stresu wynika z wyzej wymienionych problemow, ktore wymienilam, ale jedna rzecz szczegolnie utrudnia mi zycie ostatnio - drzace rece. Nawet jezeli na poziomie swiadomym nie jestem zdenerwowana, to dlonie po prostu lataja jakbym umierala z zimna Juz kilka osob nawet pytalo co sie dzieje, wiec im nasciemnialam ,ze to niedobpr magnezu Jest to oczywiscie nieprawda, po powrocie do domu czy w weekendy lapki spokojnie spoczywaja i ani mysla, zeby zaczac drzec. Ale w pracy nad tym nie panuje, nie wiem co mam zrobic... Czy jest tu ktos, kto mial podobny problem?

Hej. No trzęsące się ręce jak najbardziej mogą być objawem stresów, nie każdy co prawda tak ma (ja np. nie) ale znajdziesz tu wiele osób które mają podobnie. Ja bym Cię jeszcze namawiał do systematycznej pracy nad sobą, zwłaszcza w tym co nadmieniłaś tzn. pewność siebie, poczucie wartości i podatność na krytykę. U mnie nawet terapeutka mówiła że jest to bardzo ważne choćby w walce z lękami jak i nie tylko. Jest wiele książek i poradników na ten temat, warto sobie robić jakieś ćwiczenia np. na koniec dnia zapisując swoje sukcesy, nawet te najnajdrobniejsze, chwaląc siebie za dobre rzeczy a nie tylko krytykując i wiele wiele tego jest

Miałem trzesace się ręce nawet w momentach bezstresowych. Teraz to rzadkość ale czasami podrygują. Pozdrawiam.

GaunterODim pisze: ↑

24 marca 2018, o 11:26

Hej. No trzęsące się ręce jak najbardziej mogą być objawem stresów, nie każdy co prawda tak ma (ja np. nie) ale znajdziesz tu wiele osób które mają podobnie. Ja bym Cię jeszcze namawiał do systematycznej pracy nad sobą, zwłaszcza w tym co nadmieniłaś tzn. pewność siebie, poczucie wartości i podatność na krytykę. U mnie nawet terapeutka mówiła że jest to bardzo ważne choćby w walce z lękami jak i nie tylko. Jest wiele książek i poradników na ten temat, warto sobie robić jakieś ćwiczenia np. na koniec dnia zapisując swoje sukcesy, nawet te najnajdrobniejsze, chwaląc siebie za dobre rzeczy a nie tylko krytykując i wiele wiele tego jest

Jest sporo racji w tym co mowisz, staram sie to wdrozyc w zycie, aczkolwiek zauwazylam, ze od kiedy zmieniam miejsce zamieszkania (nie tylko miasto ale i kraj), to bardziej niz wczesniej polegam na ocenie innych niz na swojej wlasnej. Sytuacja wymaga wiec ode mnie wiecej pracy wlasnej Co ciekawe, od kiedy zaproszono mnie na rozmowe kwalifikacyjna do innego miejsca, to 'odpuscilam' w pracy i rece juz sie nie trzesa. Ba, wszystko mi lepiej wychodzi.

Co do ksiazek, to masz jakies szczegolne pozycje do polecenia?