Tak bardzo rzadko jesteśmy zdolni do obiektywizmu na nasz własny temat i do samokrytycyzmu, a gdybyśmy częściej zaczynali od siebie, świat byłby chyba rajem 
Lubię to zauważać i doceniać w ludziach, bo po pierwsze, wokół mnie nie ma żadnej osoby, która byłaby skłonna przyznać, ze cokolwiek W NIEJ mogłoby być nie tak tylko każdy "szuka drzazgi w oku drugiego", a po drugie dlatego, że od kiedy nauczyłam się próbować patrzyć tak na siebie samą, zauważyłam, że moje horyzonty znacznie się poszerzyły i każdemu życzę tego samego
grunt to ta uczciwość intelektualna, uświadomienie sobie, że nie tylko inni mogą być tą złą/wadliwą stroną, ale że i my nie jesteśmy żadnymi wyjątkami pod względem omylności itd.