Czesc. Od kilku dni dopada mnie lek przed tym, ze moje dzieci szybko rosna. Mam 4 i najmlodzsze ma 2 lata a najstarsze 15. W mojej glowie zrodzila sie natretna, dosc depresyjna mysl, ze nic czasu nie zatrzyma i one beda coraz starsze. Nie moge patrzec na zdjecia, bo chce mi sie plakac. Z jednej strony wiem, ze to przygnebiajaca mysl, bo nerwica (chyba, bo raczej mam chec zycia wiec depresja watpliwa) z drugiej dostaje przerazenia jak patrze na dzieciaki i to, ze nie sa juz tak male, ze juz nie wszystkie moge nosic na rekach. Czy ja wariuje, ze to kolejny wkret nerwicy i natretne mysli? Pomozecie?

Co w tym zlego?

Hej
Mam podobnie. Mam córkę 3 latka i też przeraża mnie myśl, że ona rośnie. Ma dopiero 3 lata a ja już myślę o dniu kiedy się wyprowadzi, kiedy będzie zbyt ciężka, aby ją nosić na rękach, kiedy przestanie się przytulać, bo będzie miała bunt itd. Cóż. Taka kolej życia, ale ja jako wrażliwa osoba tak mam. Wolałbym mieć zlewcze podejście do tego i innych kwestii związanych z nieuniknionymi sytuacjami. Pozdrawiam wszystkich wrażliwych

Lazro, to kolejny wkręt nerwicy. Ty płaczesz, a Twoje dzieciaki przeżywają szczęśliwie swoje życie i Twoje łzy nie są im do niczego potrzebne. Bądź dla nich wsparciem w tym czasie, pozwól żeby ta myśl była z Tobą przez chwilę, a potem ją powoli odsuwaj na rzecz innych myśli. Możesz ją obserwować z boku, ale nie daj się jej rozgościć w Twojej głowie.