Cześć wszystkim!

Od maja poszukuję winowajcy obniżonego nastroju, ciągłej nieustannej senności, wysokiego tętna, problemów z myśleniem. W między czasie było też strzelanie w uszach, zawroty głowy... Badań miliony od laryngologii, neurologii, kardiologii po alergologów i jak pojawiły się po dłuższym czasie problemy łazienkowe to na kolonoskopii w końcu wykryto u mnie coś - wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Jak problemy z jelitami to i poszła myśl w kierunku nerwicy bo przecież to wszystko jest tak połączone... I tak tu jestem. Od dwóch miesięcy na SSRI, z zaczętą terapią i szukaniem jaki jest problem w głowie No i z pytaniem, czy problemy jelitowe wywołały nerwicę czy nerwica wywołała problemy jelitowe?

Nadal mam wątpliwości co do somatów. Czy naprawdę to wszystko dokucza codziennie? Czy nie przechodzi choć na dwa-trzy dni kiedyś? Czy wrócę do regularnych treningów na siłowni? Czy pojeżdżę ze znajomymi na rowerze ciesząc się zapachem lasu, a nie zastanawiając się czy serce mi nie wypadnie z klatki piersiowej?

Mam nadzieję że tak. Oby do wiosny i oby 2025 był lepszy niż 2024

Mija, mija. Prędzej czy później. Jak u Ciebie po lekach?

Wiesz co? Z doświadczenia wiem, że nie warto się zastanawiać co było pierwsze. W sumie co to Ci pomoże? Będziesz dalej myślał i to rozdrapywał. Jednak problemy jelitowe jak najbardziej mogą być spowodowane nerwicą. U mnie tydzień biegunki, potem kilka dni zaparć. Ból żołądka, innego dnia nadęty brzuch. Jednego dnia brak apetytu, drugiego zjadłbym wszystko z lodówki. To zaburzenie może dać każdy objaw jaki sobie tylko zdołasz wymyśleć.

Czy dokucza codziennie? Zależy, jeden ma więcej objawów psychicznych (o których Ty raczej nie piszesz), a drugi ma więcej somatów. U mnie jeden dzień boli głowa i piecze klatka piersiowa. Drugiego nie boli głowa, ale bolą nogi. Trzeciego dnia kłuje pod żebrami i mam biegunkę. A czwartego pieką i bolą plecy i spina mi całą głowę. I tak w kółko Macieja. jedno jest pewne i mogę Ci z doświadczenia powiedzieć, że jak całkiem pozbędziesz się lęku i obaw to wszystko mija i zapominasz o tym. A okres kiedy chodziłeś do psychologa czy psychiatry wydaje się być aż niemożliwy i będzie Ci ciężko uwierzyć, że w ogóle coś takiego miało miejsce..

P.s też mam dość wysokie tętno bo koło 100, nie mówiąc o ciśnieniu które dość znacząco podnosi mi nerwica. no i też 10 lat temu robiłem echo serca, EKG bo przecież miałem kołatania serca, pieczenie serca, ukłucia. Myślisz, że coś wyszło u kardiologa? Coś tak, ale całkiem niezwiązanego z objawami i nic czym trzeba by się było martwić. teraz już odpuściłem badania, po co się nakręcać. Człowiek żył x lat i badań nie robił, a żył. A teraz panika i szukanie. Prawda?

No właśnie objawy od strony psychicznej są u mnie raczej małe. Terapeuta na pierwszym spotkaniu stwierdził coś w rodzaju "overthinking" o ile dobrze zrozumiałem. Rzeczywiście rozkładam na części proste każdą czynność i staram się nie zostawiać za dużo przypadkowi, ale żeby mi to kiedykolwiek wcześniej przeszkadzało. No raczej nie

Też przestaję się przejmować powoli. Praca póki co nie pozwala mi się do końca wyciszyć, ale czuję nosem dzień w którym stwierdzę że pakuję torbę i wracam się wygłupiać na siłowni A jak już to przeskoczy raz, drugi, trzeci to reszta z górki...

Wiesz coś w głowie musisz mieć że te objawy somatyczne cię męczą. To nie jest tak że one sobie przychodzą od tak. Ale na szczęście tak jak mówisz masz to w mniejszym stopniu. Tylko się cieszyć.

Najważniejsze to zrobić pierwszy krok, potem drugi i trzeci. Głowa zobaczy że nic strasznego się nie dzieje i wbiję się to z powrotem w twoją normalność.