Ogolnie złapałem teraz taki stan, że zadaje sobie pytanie , co ja ku*wa robie źle ?! Mam nerwice od września (rok wstecz). Początki były tragiczne, ale mniej wiecej od maja, zaczelo sie wszystko układac jak były kryzysy, to niewielkie. Wakacje były można powiedzieć, dobre a fragmentami bardzo dobre, teraz natomaist od paru dni, keidy siedze w domu przez chorobowe, mam cięzki kryzys i zastanawiam się co robie zle, ze nie potrafie tego zaakcpetować tylko lece cały czas w analizę ... Do tego mam taki strach, że po prostu zaczyna sie jesien i cały koszmar zaczyna powracać ... Czy jesień, ma na nas nerwicowców tak straszny wpływ, ze mozemy sie bać, czy niej est aż tak źle ? Co mi doradzicie ... Czy moge byc z perspektywy czasu zadowolony ? Jakie popełniam błędy i gdzie tkwi przyczyna, ze daje się łapać na zaczepki nerwicy ? Bo czuje, ze utknąłem troszeczkę w martwym punkcie .


Dodam, ze mam angine od 3 dni i siedze w domu na chorobowym (10 dni), wiec dodatkowo dostaje szalu

ODpowiedz jest prosta ty probujesz stale akceptowac i stale w sumie tlumaczyc sobie ze nic ci sie nie stanie. To jest okey ale nie ma w tych dzialaniach ryzyka czyli puszczania kontroli, nie ma tej nowej odwaznej filozofii zycia o ktorej tak duzo tu mowia nam na forum. Czyli jakas tam akceptacja, jakies cos jest ale obawy i chech zajmowania sie nimi (bo inaczej sie pewnie spelnia) sa wazniejsze dla ciebie niz to aby z tego wyjsc.
I mysle ze to jest ogolny problem wielu tu osob na forum.
Przeczytaj sobie historie vica tam widac od razu ze on nie wyszedl tylko akceptacja i gadaniem do siebie ze nic mu nie bedzie, on ustawil priorytetu nowe, zaryzykowal i przekroczyl granice strachu w nerwicy i dlatego mu ona przeszla. Wolno mu to szlo ale to ostatecznie zrobil bo na tym to polega. Innej filozofii podejscia do tematu.
Ty uwazasz sie za chorego bo widze co czasem na czacie piszesz i zyjesz obawami tak naprawde. I ja ciebie nie atakuje ale z boku jak ktos jest w temacie to to widac ze ciebie natrety, objawy, nerwica nadal przeraza wiec jak mogloby to od ciebie odejsc?
Druga sprawa to czy nadal bierzesz leki? Na lekach to wszystko jest przytlumione w sumie.
Trzecia sprawa czy nie masz problemow z zyciem samym w sobie, stresem itd, bo moze warto i na tym sie skupic jednoczesnie lub isc na terapie jesli samemu nie ma motywacji checi ect.

dankan pisze:ODpowiedz jest prosta ty probujesz stale akceptowac i stale w sumie tlumaczyc sobie ze nic ci sie nie stanie. To jest okey ale nie ma w tych dzialaniach ryzyka czyli puszczania kontroli, nie ma tej nowej odwaznej filozofii zycia o ktorej tak duzo tu mowia nam na forum. Czyli jakas tam akceptacja, jakies cos jest ale obawy i chech zajmowania sie nimi (bo inaczej sie pewnie spelnia) sa wazniejsze dla ciebie niz to aby z tego wyjsc.
I mysle ze to jest ogolny problem wielu tu osob na forum.
Przeczytaj sobie historie vica tam widac od razu ze on nie wyszedl tylko akceptacja i gadaniem do siebie ze nic mu nie bedzie, on ustawil priorytetu nowe, zaryzykowal i przekroczyl granice strachu w nerwicy i dlatego mu ona przeszla. Wolno mu to szlo ale to ostatecznie zrobil bo na tym to polega. Innej filozofii podejscia do tematu.
Ty uwazasz sie za chorego bo widze co czasem na czacie piszesz i zyjesz obawami tak naprawde. I ja ciebie nie atakuje ale z boku jak ktos jest w temacie to to widac ze ciebie natrety, objawy, nerwica nadal przeraza wiec jak mogloby to od ciebie odejsc?
Druga sprawa to czy nadal bierzesz leki? Na lekach to wszystko jest przytlumione w sumie.
Trzecia sprawa czy nie masz problemow z zyciem samym w sobie, stresem itd, bo moze warto i na tym sie skupic jednoczesnie lub isc na terapie jesli samemu nie ma motywacji checi ect.

Dziekuje za odpowiedź to po pierwsze.

Hmm biore leki. Tzn zacząłem od dawki 1 tabletka Derpalinu, teraz już biore 0,5 tabsy, gdyz lekarz stwierdził, ze juz na spokojnie moge zejść na połówke ... Czy mam stresujące zycie ... Hmm pracuje w pracy, gdzie trzeba robić w sumie na szybko wszystko czyli w McDonaldzie Wiadomo czasami jest stres ... Natomiast nie odczuwam jakis wiekszych zyciowych rozterek ... Ostatnio takie zdarzenia zyciowe mallem, ze 5 wrzesnia umarł moj kolega na astme, wiadomo ze troche to przeżyłem .. Potem przezczytalem jakies wizje o koncu swiata miedzy 22, a 30 Września, to sie przestraszylem, bo zawsze te wizje mnie przerażały. Z lepszych zdarzen od paru dni jestem w nowym związku, na którym wiadomo ze mi zależy i chce jak najlepiej.

On spytałeś mnie na forum, jak radzę Sobie z gorszymi dniami. No przede wszystkim korzystam z metody zwanej ryzykowaniem. Polecam Ci przeczytanie moich ostatnich 4-5 wpisów, to zobaczysz o co mi kama. Przede wszystkim, jeżeli pracujesz to może zastanów się nad psychoterapią, bo Ci to pomoże i masz jakieś konflikty wewnętrzne, o których sam nie wiesz. Ja kiedyś gadałem z kumplem, i wtedy Sobie uświadomiłem, czemu mogę mieć nerwicę ... I zacznij ryzykować i za dużo przeżywasz objawy. Ja ostatnio prowadziłem rozmowę z kolegą z forum, który mi też uświadomił, co jest ważne- nie rozdrabniaj nerwicy, tylko traktuj ją jako całość. I też napisałem post-(co robić dalej), też polecam, żebyś go przeczytał. I uważam, że jak zaczniesz ryzykować , to powoli będziesz robił postęp, z miesiąca na miesiąc będzie lepiej. Odstaw leki, ewentualnie jakieś suplementy diety, które Ci pomogą. Będzie dobrze, tylko też nie walcz z nerwicą, a pokochaj ją, jak to było gdzieś napisane. Jest to pewne doświadczenie w życiu, które Ci wzmocni i praca nad Sobą pozwoli łapać dystans do wszystkiego, co robisz. Ja tak uważam, z miesiąca na miesiąc coraz lepiej, może zainwestuję jeszcze w jakąś psychoterapię, co się zbieram, chodź może jak wrócę do naszej ojczyzny heheh . Widać, że robisz progress, tylko też za dużo wymagasz od Siebie. Proces nauczenia swojej podświadomości jest długotrwały i musisz się skupić na działaniu ,a nie narzekaniu, sam robię błędy , ale dzięki wielu osobom z tego forum jest coraz lepiej. Więc czytaj i działaj, pozdro

Siedząc w domu z anginą już przez to możesz czuć się źle (choroba + niska aktywność i dużo czasu na myślenie), poza tym opisujesz niemiłe wydarzenia, więc też może to mieć wpływ. Do tego nie musisz koniecznie robić czegoś źle, tylko po prostu wychodząc z nerwicy, ma się raz lepsze raz gorsze okresy. Pogoda owszem może mieć wpływ, jeśli ktoś ogólnie odczuwa na nią wrażliwość- wiadomo, że więcej jest energii w człowieku i optymizmu, gdy wstając rano widzi słońce, niż kiedy budzi go mgła i siąpiący deszcz.
Błędem można nazwać to rozczarowanie i chęć za wszelką cenę czucia się w 100% dobrze. To wymaga czasu, a przecież i ludzie bez nerwicy miewają gorsze dni. A w chorobie nikt nie czuje się doskonale. W zaburzeniu łatwo jest idealizować swój stan z okresu "normalności" i przypisywać mu nadludzkie cechy, stawiać sobie wysokie oczekiwania. Warto być wyrozumiałym dla siebie i pamiętać, że z nastrojem jest trochę jak z pogodą- czasem jest lepsza, czasem gorsza. Nie da się zarówno w zaburzeniu, jak i bez niego, kontrolować tego co się odczuwa. Można na to wpływać i transformować emocje i samopoczucie poprzez podejście, ale to jest narzędzie pracy nad tym a nie bezpośrednia kontrola. Warto czasem powiedzieć sobie, że to jest w porządku, kiedy człowiek ma gorszy okres. Wiele zależy jak się odniesiesz do aktualnego samopoczucia- zakładając, że jest ono tragedią na pewno nie pomożesz sobie. Stosując wyrozumiałość szybciej poprawisz swój stan. Obawiam się, że żadnych nowości nie mogę Ci dać jako wskazówek, bo na pewno wiele się już naczytałeś na forum- pamiętaj by działać, że teoria jest mądrością tylko kiedy sie jej użyje. Nieużywana pozostaje bezwartościowa.

Ciasteczko pisze:Siedząc w domu z anginą już przez to możesz czuć się źle (choroba + niska aktywność i dużo czasu na myślenie), poza tym opisujesz niemiłe wydarzenia, więc też może to mieć wpływ. Do tego nie musisz koniecznie robić czegoś źle, tylko po prostu wychodząc z nerwicy, ma się raz lepsze raz gorsze okresy. Pogoda owszem może mieć wpływ, jeśli ktoś ogólnie odczuwa na nią wrażliwość- wiadomo, że więcej jest energii w człowieku i optymizmu, gdy wstając rano widzi słońce, niż kiedy budzi go mgła i siąpiący deszcz.
Błędem można nazwać to rozczarowanie i chęć za wszelką cenę czucia się w 100% dobrze. To wymaga czasu, a przecież i ludzie bez nerwicy miewają gorsze dni. A w chorobie nikt nie czuje się doskonale. W zaburzeniu łatwo jest idealizować swój stan z okresu "normalności" i przypisywać mu nadludzkie cechy, stawiać sobie wysokie oczekiwania. Warto być wyrozumiałym dla siebie i pamiętać, że z nastrojem jest trochę jak z pogodą- czasem jest lepsza, czasem gorsza. Nie da się zarówno w zaburzeniu, jak i bez niego, kontrolować tego co się odczuwa. Można na to wpływać i transformować emocje i samopoczucie poprzez podejście, ale to jest narzędzie pracy nad tym a nie bezpośrednia kontrola. Warto czasem powiedzieć sobie, że to jest w porządku, kiedy człowiek ma gorszy okres. Wiele zależy jak się odniesiesz do aktualnego samopoczucia- zakładając, że jest ono tragedią na pewno nie pomożesz sobie. Stosując wyrozumiałość szybciej poprawisz swój stan. Obawiam się, że żadnych nowości nie mogę Ci dać jako wskazówek, bo na pewno wiele się już naczytałeś na forum- pamiętaj by działać, że teoria jest mądrością tylko kiedy sie jej użyje. Nieużywana pozostaje bezwartościowa.

Dziekuje !


Cieszy mnie Twój post i słowa, ze sporo sie nauczylem i ze nie masz za bardzo co podpowiadać. To budujące, gdyz wyczuwam w sobie, to ze zrobilem jakis progres i ide do przodu .

Mysle ze tu nie ma co wiecej pisac . Popatrz na to z tej strony . Czujesz sie duzo lepiej wbrew pozora ukladasz sobie zycie pomimo tego ze ja masz . Widac w tobie taka niecierpliwosc bo od kad pamietam ciebie to widac ze sie starales i to ci wychodzilo natomiast zawsze twoich wypowiedziach widac to takie ale czemu to tak dlugo , ale co jeszcze robie zle . Dlatego jak Ciasteczko napisala nie ma co tu dodac . Jedyne co to chcialbym zebys zwrocil uwage wlasnie na to ryzykowanie i zabijanie sie mentalne. I dodam relaks jest bardzo wazny staraj sie robic rzeczy ktore cie odprezaja . Wiadomo nie zawsze sie da.np w pracy . Ale po badz dla siebie ciesz sie z malych rzeczy dawaj sobie codziennie troszke tego relaksu luzu usmiechu .

bart26 pisze:Mysle ze tu nie ma co wiecej pisac . Popatrz na to z tej strony . Czujesz sie duzo lepiej wbrew pozora ukladasz sobie zycie pomimo tego ze ja masz . Widac w tobie taka niecierpliwosc bo od kad pamietam ciebie to widac ze sie starales i to ci wychodzilo natomiast zawsze twoich wypowiedziach widac to takie ale czemu to tak dlugo , ale co jeszcze robie zle . Dlatego jak Ciasteczko napisala nie ma co tu dodac . Jedyne co to chcialbym zebys zwrocil uwage wlasnie na to ryzykowanie i zabijanie sie mentalne. I dodam relaks jest bardzo wazny staraj sie robic rzeczy ktore cie odprezaja . Wiadomo nie zawsze sie da.np w pracy . Ale po badz dla siebie ciesz sie z malych rzeczy dawaj sobie codziennie troszke tego relaksu luzu usmiechu .

Nowy natręt w postaci lęku przed depresją, że nie bede chciał żyć i pewnie popełnie samobojstwo nie zmienia obrazu działania nie ? Trzeba zaakceptować i ryzykowac ?

Natręt, to natręt, każdy wrzuca się do jednego wora.