Witajcie niedługo będzie rocznica mojego zaburzenia a wiec chcialbym ją uczcić w jakiś odjechany sposób. Na przykład jakimś soczystym straszakiem badz dowalonym objawem niestety już nie robią na Mnie takiego wrażenia xD.
A tak na poważnie to niby fajnie jest, ale ciagle zyje nerwica, dlatego wciąż w niej siedze, mimo ze lęków juz nie mam, czasem się jakas tam mysl z dupy pojawi ale kompletnie nie rosnie, odrazu gaśnie to ciagle analizuje jak się zachowywać, co i jak myslec by się dobrze czuć. Tu sie pewnie klania brak akceptacji, której temat tak sobie soczyście kotłuje w bani od dłuższego czasu.

Mianowicie odbieram akceptacje tak :
Pozwalam sobie sie tak czuć np. Smutny, spięty, zalękniony (wiadomo czasem nawet trudno określić, nazwijmy to gorsze samopoczucie) ale nic z tym nie robie, poprostu CZUJE TO, puszczam linę, poddaje się temu i trwam w tym. Pozwalam tym emocjom być swiadomie.

Tak sie przedstawia moja teoria ktora sobie zbudowałem przez czytanie, słuchanie i edukowanie.
(Głównie z forum, postów oraz trochę ACT)
Niestety mój znerwicowany pomidorek odrazu wlacza te swoje analizy, ale po co sie tak czuć można poprawiać sobie humor, po co te prace z myslami, dialogi wewnetrzne, aby poczuc sie lepiej prawda ? Po co tracić dni jak można żyć tak jak sie chce, choćby na siłę. "Zyj tak jakbyś nerwicy nie mial" to sobie wzialem do serca.
I dlatego mysle ze tkwię w miejscu ponieważ nie umiem zostawić tego dylematu (który jest natrętem) CZYM jest ta akceptacja. Czy pozwolic temu być i trwać w złym samopoczuciu, czy zaakceptować ze tak sie moge czuć ale nie muszę się temu poddawać, mogę poprawiać sobie nastrój. To przykład ale chyba oddaje to o co mi chodzi.

Jak to czytam to te pytanie i caly dylemat wygląda idiotycznie, ale mam nadzieje ze zrozumiecie te chore wypociny i co mi tam umysl za dziwne analizy wymysla dąży do tego aby czuć się dobrze.

PS. Przed nerwica nie bylem taki popaprany zeby nie było pozdr

Widzę, że jesteśmy na tym samym etapie, niby jest dobrze, ale jednak gdzieś z tyłu głowy "znerwicowany pomidorek" (haha ), gdzieś o sobie przypomina.
Niby jest dobrze, nic się nie dzieje, ale mamy wrażenie, że ta nerwica cały czas jest z Nami.
Ale o tym rozmawialiśmy na priv, więc nic tylko potrzeba działać dalej!