Witam was wszystkich !!
Mam nadzieje , że dajecie sobie świetnie radę i z każdym dniem jesteście bardziej " TU I TERAZ .
10 Września minie dokładnie rok od kiedy jestem zaburzony !!
Rocznica !!

Przeszedłem wiele strasznych stanów umysłu ! chwil zwątpienia i rezygnacji , ale chciałem wam powiedzieć że było warto !
To jest tylko moje , to moje wspomnienia , moje życie i niezamieniłbm tego za nic .

Coraz częściej ustanawiam siebie w fakcie że nerwica to bardzo prymitywne zaburzenie .
Jedni lękają się myśli agresywnych , drudzy że nie kochają , trzeci że się zabiją .
Wspólny mianownik to LĘK , równie dobrze mógłbym napisać że lękam się kosmitów którzy jutro mogą mnie porwać na inna planetę .
A my boimy się !! lękamy się spraw które nigdy się nie wydarzą !!
Czy to nie jest głupie i prymitywne ?
To jest ten sam schemat !
Nieważne jaka myśl , schemat ten sam !

Chciałbym napisać wszystkim początkującym zaburzonym , aby się nie lękali , że z czasem bedziecie nabierać coraz szerszej swiadomosci swojego zaburzenia .
Oczywiście pocierpicie trochę zanim to zrozumiecie , ale to jest normalny proces .
To cierpienie jest potrzebne aby zrozumieć mechanizm nerwicowy , niestety ....
Ktoś kiedyś napisał na tym forum
" pierwsza zasada Buddy - wszystko przemija "
Wiem , że trudno w to uwierzyć na samym początku , to niemożliwe , nie dam rady , nie da się .
Moi drodzy Da się !
Musicie tylko przebyć drogę , która nauczy was pokory , cierpliwości , asertywności a przede wszystkim pokochania siebie na nowo .
Czy to nie wspaniałe ? Odnaleźć siebie na nowo ? Oswoić swoje lęki ? Stać się szlachetniejszym czlowiekiem ?

Nie załamujcie się ! Wszystko z czasem się ułoży .

Miłego weekendu
Pawcio

Dzięki za motywacyjnego posta miłego weekendu!

Brawo Pawciu! Nerwica hartuje, robi z nas herosów. Już nigdy nie będziemy tacy sami, bo dzięki temu ogromowi cierpienia będziemy silniejsi i mało co, będzie potrafiło nas złamać. Wszystkiego dobrego super

Witam.
Ja mam problem żeby dać sobie czas i nauczyć się akceptować nerwiczke,nie nadawać uwagi myślom i porzucić poprostu kontrole.Czasem mi się to udaje ale trening czyni mistrza.Moje zaburzenie trwa jakieś 3 lata,zaczęło się od hipochondrii z której już w dużej mierze wyszedłem,wyszedłem również z derealizacji,teraz moim głównym i właściwie jedynym problemem są myśli natretne dotyczące samobojstwa ta myśl mnie atakuje chociaż wiem ze chcesz żyć i bardzo kocham swoją rodzine.Dlatego pewnie nerwica to zaatakowała.CZesto myśle sobie ze nerwica to pewnym sensie doświadczenie dla mnie i jak to Paweł super napisałem wejście w głąb siebie.Bedzie dobrze jestem dobrej myśli.Jak z hipochondria spobie poradziłem to i z natrętami sobie poradzę tym bardziej ze mam je jakieś 3 miesiące.Czasem jest naprawdę dobrze,ale oczywiście czasem również pojawiają się natretne i daje się im wciągnąć w błędne koło k wtedy ciężko z jego wyjść.Super ze trafiłem na to forum,bo czytając historie odburzonych wiem ze da się z tego wyjść i wiem ze to zaburzenie pomoże mi w dalszym życiu żebym mógł sobie radzić z problemami życia codziennego.
Pozdrawiam wszystkich