katka jak czytam co piszesz to przypomina mi to mnie samą z 10 lat temu:)
Niestety wtedy nie było jeszcze tego forum ani tez ja nie poszłam na terapię więc zyłam w nieświadomości i lęku
starając się być po prostu dzielna.
Miałam wtedy fajnego kochającego chłopaka i pamiętam że bałam się że go stracę, że coś mu się stanie
poza tym miałam mnóstwo objawów psychosomatycznych jak palpitacje, zawroty głowy, drętwienie ciała, drżenia mięśni itd
Potrafiłam równocześnie śmiać się i płakać.
Czasem idąc do pracy miałam wrażenie że zaraz zemdleje albo padne tak po prostu i okaże się wreszcie na co jestem chora.
Minęło jak napisałam 10 lat i nic, kompletnie nic mi sie nie stało:)

Fajnie że mimo lęków jednak robisz te studia, to co że w domu ale robisz:)
Kazdy ma prawo mieć gorszy czas i iść na zwolnienie i ani to ani lęki nie ujmują wartości.
Bardzo dobrze że zapisałaś się na terapię, krok po kroku złapiesz inny oglad na wszystko i wyciszysz się.
A w razie czego możesz pisać do nas:)

Ty już 10 lat Marianno się z tym zmagasz... poradzić coś trzeba, żebyś pozbyła się wszystkich dolegliwości.

Proponujesz odlot na trawce czy jak?;)

Taki spokój w Sercu i stan Ducha, że aż żyć się chce...
If You know what i mean...

wiem wiem
Tylko właśnie uczę się jak to osiagnąć:)

Ja wiem Marianno,
Ty tutaj piszesz mega ciekawe i wartościowe posty, przeżywasz wszystko, uczysz się, analizujesz i wciąż w tym siedzisz...
Mam przeczucie, że rozwiązanie musi znajdować się tuż przed Twoim nosem. Myślę, że jest to tylko jakiś pierwiastek, którego brakuje, a który spaja całość.

Tak, ja też mam takie wrażenie:)
Dziękuję że do mnie piszesz ale może nie "zaśmiecajmy" wątku katki.
Mój wątek jest gdzieś tam wcześniej:)