Temat ten założyłem po to by wypisać jak nerwica w znaczeniu pozytywnym zmienia nasze życie,jaka wartosc dodana została wprowadzona do naszego funkcjonowania w codziennym życiu.Mi nerwica przyniosła jedna ważna rzecz dla mnie czyli otwartość na innych ludzi.Kiedys byłem osoba bardziej zamknięta na ludzi na relacje z innymi,teraz czuje ze potrzebuje kontaktu z druga osoba przez to ze chce zmieniać otoczenie myślowe.Pomoglo mi to bardzo w zyciu zawodowym jak i w codziennym życiu.

Co mi jeszcze daje ?Pewnie wejście w głąb siebie,dojrzenie tego co było powodem mojego lękowego podejścia do życia i otoczenia.Ciagle nad tym pracuje.

Mi na pewno przyniosła zwrócenie uwagi na problem i dużą dozę empatii co do ludzi, których dotknęły takie lub inne zaburzenia

rit pisze: ↑

18 października 2017, o 15:38

Mi na pewno przyniosła zwrócenie uwagi na problem i dużą dozę empatii co do ludzi, których dotknęły takie lub inne zaburzenia

Również u mnie tez pojawiła się większa wyrozumiałość dla osób które maja taki czy inne problemy ze zdrowie.

Można powiedzieć, że dzięki swojej nerwicy to poznałem, jak "egzotyczne" można mieć lęki, w efekcie rozumiem osoby mające lęki przed najdziwniejszymi rzeczami.

Ja się nauczyłam dystansu do codziennych spraw i do własnych reakcji, czego mi ogromnie brakowało wcześniej. Poza tym nerwica zmusiła mnie do podróży wgłąb własnej psychiki, zrozumienie kierujących mną mechanizmów okazało się bardzo oczyszczające. Plusem było też trafienie na to forum i możliwość konfrontacji z ludźmi zmagającymi się z takimi samymi problemami Bezcenne! Nerwica zmieniła moje życie na plus!

Im dłużej o tym myślę, tym więcej mi pozytywów przychodzi na myśl. Świetny temat, bo czasami fajnie jest się zmusić do myślenia o dobrych rzeczach
Tym razem napiszę o tym, że dzięki nerwicy przekonałam się, że mimo, że są dobrzy i źli psychologowie, to niektórzy naprawdę wiedzą co robią i są świetni w swoim fachu. I co najważniejsze, naprawdę potrafią pomóc. A kiedyś myślałam, że psycholog to niepotrzebny zawód

Dzięki nerwicy stałem się może bardziej wrażliwy na cierpienie innych,ale generalnie nie widzę w niej żadnych pozytywów.
Jest ona dla mnie ciągle balastem,który utrudnia mi życie,odbiera wolność i przeszkadza mi być takim, jakim chcę.

Zadziwiające, ale nerwica bardzo poukładała mi życie i być może uratowała mnie. A mam ją już ponad 14 lat
Od przeszło 10 lat nie piję alkoholu, a piłam bardzo ryzykownie. Jak powiedziano mi wprost, że lęki mogą wynikać z nadmiernego paroletniego picia, poszłam na odwyk. Co prawda moja nerwica i agorafobia nie ma w podłożu jedynie picia, ale wtedy w to uwierzyłam
Nerwica sprawiła, że zaczęłam wymagać od siebie znaczniej więcej niż przed tem. Wyprowadziłam się z domu. Wyszłam za mąż. Pokończyłam studia, zmieniałam parę razy pracę, za każdym razem z własnego wyboru, na lepszą. Nerwica pchała mnie do przodu, aktywizowała, zmuszała do wysiłku. Co mi nie powiedziano, albo nie wyczytałam, że pomoże przy nerwicy - robiłam. Często na ostatnich nogach, ale żyłam, wśród ludzi. Czułam i czuję nadal, że jak sobie odpuszczę, to będzie tylko gorzej. A bywa różnie..
Przeszłam wiele terapii. Jestem o wiele bardziej świadoma siebie i otoczenia. Od paru lat mam normalne kontakty z najbliższą rodziną. Poznałam wielu wartościowych ludzi.
O wiele bardziej szanuję innych ludzi i mam zrozumienie dla słabości i problemów innych. A od niedawna zaczęłam iść w stronę duchowości i wiary.
A i tak myślę, że to nie wszystko, co dobre.

Dzięki za temat. Zmusił mnie to zmiany nastawienia. Ostatnimi czasy nerwica męczy i wcale mi się nie podoba, że jest

dzięki nerwicy zaczęłam dojrzewać emocjonalnie ( lepiej późno niż wcale ). Zaburzenie zmusiło mnie do konfrontacji z codziennością, zauważyłam jak często uciekam w swój świta i alienuję się, wiem też że zaburzenie służy tylko odwróceniu uwagi od rzeczywistosci. Zauważyłam sporo błędnych schematów myślenia... Sporo dowiedziałam o sobie np widzę jak często odgrywam w życiu jakieś role zamiast poprostu być sobą. Co prawda nie radzę sobie ze sobą jeszcze zbyt dobrze, ale jeśli chodzi o stany nerwicoowo-lękowe to jest super, gorzej z tym co je wywołało i aby ponownie nie wpaść w to dziadostwo zmieniam powoli podejscie do życia... Fajny temat pozwala dostrzec pozytywy nawet w najgorszej sytuacji. Myślę, że przejście przez nerwice jest taką szkołą zycia... później nic już nie jest takie samo