Ja bardzo dlugo racjonalizowalam i do nikąd mnie to zaprowadziło, w pewnym momencie pomyślałam sb " kurde no przeciez wczześniej nie myślałam o tym czy to moje dziecko czy nie tylko brałam za ręke i szłam daej" i tak postanowiłam ryzykować i wgl nie reagować na lęk, napięcie czy natrety które się podczaas takich zdarzeń pojawiały. Analogicznie jeśli chodzi o męża, dom, rodziców, dalszą rodzinę. Ja się już nie boje, czasem jeszcze boi sie moj umysl.

Otoz to, racjonalizacja do niczego nie prowadzi, mozna sie tylko bardziej nakrecic, ja tez juz nie probuje racjonalizowac, ale jeszcze nie umiem tez przejsc nad tym do porzadku dziennego, mam nadzieje, ze to przyjdzie z czasem

Racjonalizacja jest najgorsza...
Bo człowiek właściwie jest zaprogramowany, że jak ma jakiś problem to go próbuje wyjaśnić I w nerwicy leci to automatycznie

Dokladnie, bo jak zracjonalizowac mysl, ze dziecko jest nie Twoje, nie da sie, jak juz zaczniesz to rozkminiac to po ptokach