Cygan pisze:Tak jak w temacie ponad 2 lata i nic nie mija można w sumie śmiało powiedzieć że nic się nie zmieniło a moje samopoczucie jakie było takie jest tylko lęki się uaktywniły nieco bardziej ale jeżeli chodzi o kwestie D.D to mam wrażenie że od 2 lat siędzę w martwym punkcie.. szkoda mi czasu na psychiatrę bo wiem że nic mi nie da rozmowa z człowiekiem który i tak nie będzie wiedział o co chodzi bo te stany realnie w psiakostka! ciężko wyjaśnić komukolwiek innemu niż tutaj na forum.. nie wiem co mam robić no wiadomo stała procedura olewać żyć itd.. oczywiście słyszałem to milion razy oczywiście też zastosowałem to znalazłem robotę w której nawet nie miałem czasu pomyśleć co to jest DD i tak robota trwa do dnia dzisiejszego przez ten rok czasu nic nie przeszło trzyma tak dalej usilnie ta depersonalizacja że pomimo że powinienem się to tego przyzwyczaić bo przyzwyczaiłem w pewnym sensie to te 2 lata ponad dały mi do myślenia nieco że życie jak z przed tego stanu , olanie go itd nie wiele pomogły mi przynajmniej.. kiedy po niezłej przerwie wszedłem i zobaczyłem znajomych podburzanych to stwierdziłem że zemną chyba jednak jest w takim raźie coś nie tak.. jak im to przeszło.. skoro temat olałem całkowicie i zająłem się życiem a nie trwaniem w tym szajsie to dlaczego to tak usilnie trzyma... wiem co powiecie że dalej usilnie trwam w przekonaniu że robie wszystko , a tak naprawde nie robie nic ale prawda jest inna po moim sporym czasie płakania tutaj nad tematem DD wczesniej ci co mnie znają wiedzą o czym mowa - przestało mi się chciec pisać o czymkolwiek z tym tematem związanym i zniknołem z forum i życie szło dalej.. przeżyłem ale do cholery nic się nie zmieniło czuję się jak wariat

kucyki46 pisze:

Cygan pisze:Tak jak w temacie ponad 2 lata i nic nie mija można w sumie śmiało powiedzieć że nic się nie zmieniło a moje samopoczucie jakie było takie jest tylko lęki się uaktywniły nieco bardziej ale jeżeli chodzi o kwestie D.D to mam wrażenie że od 2 lat siędzę w martwym punkcie.. szkoda mi czasu na psychiatrę bo wiem że nic mi nie da rozmowa z człowiekiem który i tak nie będzie wiedział o co chodzi bo te stany realnie w psiakostka! ciężko wyjaśnić komukolwiek innemu niż tutaj na forum.. nie wiem co mam robić no wiadomo stała procedura olewać żyć itd.. oczywiście słyszałem to milion razy oczywiście też zastosowałem to znalazłem robotę w której nawet nie miałem czasu pomyśleć co to jest DD i tak robota trwa do dnia dzisiejszego przez ten rok czasu nic nie przeszło trzyma tak dalej usilnie ta depersonalizacja że pomimo że powinienem się to tego przyzwyczaić bo przyzwyczaiłem w pewnym sensie to te 2 lata ponad dały mi do myślenia nieco że życie jak z przed tego stanu , olanie go itd nie wiele pomogły mi przynajmniej.. kiedy po niezłej przerwie wszedłem i zobaczyłem znajomych podburzanych to stwierdziłem że zemną chyba jednak jest w takim raźie coś nie tak.. jak im to przeszło.. skoro temat olałem całkowicie i zająłem się życiem a nie trwaniem w tym szajsie to dlaczego to tak usilnie trzyma... wiem co powiecie że dalej usilnie trwam w przekonaniu że robie wszystko , a tak naprawde nie robie nic ale prawda jest inna po moim sporym czasie płakania tutaj nad tematem DD wczesniej ci co mnie znają wiedzą o czym mowa - przestało mi się chciec pisać o czymkolwiek z tym tematem związanym i zniknołem z forum i życie szło dalej.. przeżyłem ale do cholery nic się nie zmieniło czuję się jak wariat

Cygan - Podobno tylko wariaci są coś warci!

skrab pisze:Myślę ze po prostu nic tak sobie żartują ,nie bierz sobie tego do serca i olej to