Kiedyś pracowałem w DPS z ofiarą nieudanego samobójstwa.
Lepiej nie próbować bo konsekwencję mogą być gorsze niż śmierć.
Człowiek warzywo robiący pod siebie,w pełni zależny od innych.

Nipo pisze: ↑

4 marca 2018, o 09:04

Iwona29 pisze: ↑

4 marca 2018, o 08:39

Mateo ja tak się boję śmierci że nawet to mi do głowy nie przychodzi

O nie o to chodzi,j tez się bardzo boje śmierci która jest następstwem samobója,panicznie się tego boja dlatego mi się ta myśl pojawia proste

Acha w ten sposób.
Ja nie mam tych myśli.Za to inne porypane rzeczy....

Opiuek pisze: ↑

4 marca 2018, o 09:09

Kiedyś pracowałem w DPS z ofiarą nieudanego samobójstwa.
Lepiej nie próbować bo konsekwencję mogą być gorsze niż śmierć.
Człowiek warzywo robiący pod siebie,w pełni zależny od innych.

A kto pisze ze chce próbować ?troszke chyba nie rozumiesz pewnie nie miałeś takiego konika lękowego ja w życiu bym ani nie spróbował ani nie chce się zabić bo kocham życie i chce żyć mam wspaniała rodzine a to ze niechce to nie znaczy ze się tego nie boje bo mam nerwice lękowa i mi niestety podsyła takie myśli przez to człowiek się boi :/ także chyba się niezrozumielismy

Kto pisze że piszesz że chcesz? Ja tak ogólnie w temacie śmierci i samouśmiercania się.
Już lepiej nieżyć niż mieć nieudaną próbę "auto zdechu" a że nigdy pewności nie ma czy się uda
lepiej nie próbować,w końcu życie to proces powolnego umierania jakby na to nie patrzeć.
Wszyscy jesteśmy skazani i czekamy w celi śmierci na wykonanie wyroku
...i jeszcze te trumny takie ciasne i ...w ogóle chyba mam tru-miękko-fobię...no,śmierć zawsze była mi bliska.
Od kiedy pamiętam interesowało mnie to jak,dlaczego,po co.
Lubiłem chodzić na pogrzeby jako kilkuletni brzdąc,ponieważ czasami otwierano trumnę i można było zobaczyć zwłoki.
Eh,wspomnienia,wspomnienia...

Opiuek pisze: ↑

4 marca 2018, o 10:12

Kto pisze że piszesz że chcesz? Ja tak ogólnie w temacie śmierci i samouśmiercania się.
Już lepiej nieżyć niż mieć nieudaną próbę "auto zdechu" a że nigdy pewności nie ma czy się uda
lepiej nie próbować,w końcu życie to proces powolnego umierania jakby na to nie patrzeć.
Wszyscy jesteśmy skazani i czekamy w celi śmierci na wykonanie wyroku
...i jeszcze te trumny takie ciasne i ...w ogóle chyba mam tru-miękko-fobię...no,śmierć zawsze była mi bliska.
Od kiedy pamiętam interesowało mnie to jak,dlaczego,po co.
Lubiłem chodzić na pogrzeby jako kilkuletni brzdąc,ponieważ czasami otwierano trumnę i można było zobaczyć zwłoki.
Eh,wspomnienia,wspomnienia...

Masz dziwne upodobanie.Ja nienawidzę pogrzebów boję się imam lęk.
Nie znoszę pieśni "Ave Maryja " przechodzi przeze mnie prąd i czuje się słabo.
Ostatnio miałam tych pogrzebów w rodzinie i w tym 8 letni chłopaczek to była masakra jakich mało.Tyle ludzi i dzieci z klubu piłkarskiego.Te białe róże które nieśli.Boze za co to?
Ja ciężko przeszłam przez ten czas i nie chce więcej....

Ja mówię o tym co było a nie o tym co jest.
We wczesnym dzieciństwie tak miałem ,chodziłem po lasach i szukałem zdechlaków
a potem przynosiłem do domu i nie rozumiałem dlaczego babcia nie jest ze mnie dumna,z mojego znaleziska
Wszystko znosiłem,krety,koty,ptaki,a raz nawet "żółwa" znalazłem...i świnkę morską,żywą,w śnieżnej zaspie,ktoś wyrzucił :p

Iwona29 pisze: ↑

4 marca 2018, o 10:22

Opiuek pisze: ↑

4 marca 2018, o 10:12

Kto pisze że piszesz że chcesz? Ja tak ogólnie w temacie śmierci i samouśmiercania się.
Już lepiej nieżyć niż mieć nieudaną próbę "auto zdechu" a że nigdy pewności nie ma czy się uda
lepiej nie próbować,w końcu życie to proces powolnego umierania jakby na to nie patrzeć.
Wszyscy jesteśmy skazani i czekamy w celi śmierci na wykonanie wyroku
...i jeszcze te trumny takie ciasne i ...w ogóle chyba mam tru-miękko-fobię...no,śmierć zawsze była mi bliska.
Od kiedy pamiętam interesowało mnie to jak,dlaczego,po co.
Lubiłem chodzić na pogrzeby jako kilkuletni brzdąc,ponieważ czasami otwierano trumnę i można było zobaczyć zwłoki.
Eh,wspomnienia,wspomnienia...

Masz dziwne upodobanie.Ja nienawidzę pogrzebów boję się imam lęk.
Nie znoszę pieśni "Ave Maryja " przechodzi przeze mnie prąd i czuje się słabo.
Ostatnio miałam tych pogrzebów w rodzinie i w tym 8 letni chłopaczek to była masakra jakich mało.Tyle ludzi i dzieci z klubu piłkarskiego.Te białe róże które nieśli.Boze za co to?
Ja ciężko przeszłam przez ten czas i nie chce więcej....

Zgadzam się Iwonka hehe dziwne upodobanie mnie tk nigdy nie kręciło ahhahahha

Opiuek pisze: ↑

4 marca 2018, o 10:25

Ja mówię o tym co było a nie o tym co jest.
We wczesnym dzieciństwie tak miałem ,chodziłem po lasach i szukałem zdechlaków
a potem przynosiłem do domu i nie rozumiałem dlaczego babcia nie jest ze mnie dumna,z mojego znaleziska
Wszystko znosiłem,krety,koty,ptaki,a raz nawet "żółwa" znalazłem...i świnkę morską,żywą,w śnieżnej zaspie,ktoś wyrzucił :p

Urodzony lekarz albo grabarz xD

Opiuek pisze: ↑

4 marca 2018, o 10:25

Ja mówię o tym co było a nie o tym co jest.
We wczesnym dzieciństwie tak miałem ,chodziłem po lasach i szukałem zdechlaków
a potem przynosiłem do domu i nie rozumiałem dlaczego babcia nie jest ze mnie dumna,z mojego znaleziska
Wszystko znosiłem,krety,koty,ptaki,a raz nawet "żółwa" znalazłem...i świnkę morską,żywą,w śnieżnej zaspie,ktoś wyrzucił :p

Fajnie się zapatrujesz w sumie na życie jako proces powolnego umierania,ja tam się cieszę życiem a jak można się cieszyć życiem jak się postrzega je jako proces powolnego umierania

jagaaga pisze: ↑

4 marca 2018, o 00:13

najlepiej jakbym usłyszała od kogoś: tak ja też tak miałem, przejdzie, już się odburzyłem... rób to i to i bedzie git. Ale chyba marne szanse:(
Musicie mnie też zrozumieć, to już hmm...4 ostry nawrót.

Oczywiście że też tak mialam i to przejdzie.
Nie chce mówić że sie odburzyłam to to wydaje mi sie śmieszne z moja wrażliwościa i emcojonalnością.
Ale dd, ataki paniki, serce, żoładek moge mieć nawet dzis jutro - nie ma problemu, biore cały pakiet:)
Jest mi to zupelnie oboejtne i nie czuje w tym żadnego zagrożenia, problemu.
Więc da się? - da:)
Gwarantuje że Ci przejdzie? - Tak.
Wszystko przejdzie, wszystko sie poukłada.
Ps: a jesli facet miałby cie zostawic bo masz nerwice to nie żałuj typa. To nie ten:)

Staraj się bać z pelna akceptacją że dajesz sobie na to pozwolenie, a świat niech zaczeka bo teraz jesteś
aktualnie zajeta sobą. I możesz być! I po to własnie wysyłam cie na terapie dda.
Wszystko się ułozy i miłośc i praca, spokojnie.
Każdy ma prawo popaść w nerwy, nerwicę, jakieś zalamanie, kazdy ma prawo odpuścic presje.
Nie nadawaj temu aż takiej wagi bo życie jest dlugie i masz do tego prawo i teraz akurat masz taki moment.
I widocznie jest ci to potrzebne, może musisz odreagować, zmienić postepowanie, przekonania.
A jak sie uspokoisz, nabierzesz dystans to będzie dobrze i za każdym razem juz trudniej będzie
popaść w taki stan.
Tak jak pisalam, horror obejrzany wiele razy staje sie nudny, tak samo jest z nerwica.

No właśnie nie można się cieszyć życiem które polega na obumieraniu tzn ja nie mogę.
Czuję się tak jak w dzieciństwie gdy wolno mi było pograć na komputerze ale tylko godzinkę.
Co to za zabawa jeśli czas jest ograniczony,gier na czas też nie lubiłem
Albo idź sobie pograj w piłkę na boisko ale w domu masz być przed 20:00
Ramy czasowe od-do psują mi możliwość czerpania radości z X.

Opiuek pisze: ↑

4 marca 2018, o 20:58

No właśnie nie można się cieszyć życiem które polega na obumieraniu tzn ja nie mogę.
Czuję się tak jak w dzieciństwie gdy wolno mi było pograć na komputerze ale tylko godzinkę.
Co to za zabawa jeśli czas jest ograniczony,gier na czas też nie lubiłem
Albo idź sobie pograj w piłkę na boisko ale w domu masz być przed 20:00
Ramy czasowe od-do psują mi możliwość czerpania radości z X.

Ciekawe masz podejście do życia ja mam inne hehe

Chory jestem a nie ciekawy

Nipo pisze: ↑

4 marca 2018, o 20:59

Opiuek pisze: ↑

4 marca 2018, o 20:58

No właśnie nie można się cieszyć życiem które polega na obumieraniu tzn ja nie mogę.
Czuję się tak jak w dzieciństwie gdy wolno mi było pograć na komputerze ale tylko godzinkę.
Co to za zabawa jeśli czas jest ograniczony,gier na czas też nie lubiłem
Albo idź sobie pograj w piłkę na boisko ale w domu masz być przed 20:00
Ramy czasowe od-do psują mi możliwość czerpania radości z X.

Ciekawe masz podejście do życia ja mam inne hehe

No nie da się ukryć,ze jest ono ciekawe

jagaaga pisze: ↑

2 marca 2018, o 11:29

potrzebuję od Was wsparcia, rad co robić ( tylko nie straszcie mnie szpitalem proszę).

Tak sobie o Tobie myślałam, Ty masz teraz po prostu stan lekowy, jak mnie to dopadało to po prostu
pozwalalam lekowi płynąć, być w tym stanie, trudno... widocznie tak presja i emocje muszą wyjść.
Nie ma sensu sie z tym szarpać i rozkminiać dlaczego, będziesz rozkiniać jak się uspokoisz.
Pamietaj że duzo ludzi ma takie stany lękowe, nawet bez nerwicy i że nic się Tobie od tego lęku nie stanie.
Nie zwariujesz, nie stracisz kontroli... to sa tylko emocje i ciągła próba kontroli.

Taką rade mam więc aby sobie ten stan potrawał i trudno.
Brzmi głupio, ale nie bój się bać, nie bój się lęku:)
Niedługo będziesz się z tego śmiała.