Czesc, walcze z nerwica wiele lat. Mam sporo natrectw aczkolwiek pomimo tego potrafie to “zdusic” i funkcjononowac pomimo tego. Uwazam ze radze sobie zyciowo calkiem dobrze wiec nie mam na co narzekac. Jestem typowym overthinkerem i generalnie czuje nieustanne przygnebienie. Non stop zastanawiam sie nad sensem swojego zycia, niestety bardzo go niedoceniam. Moim problemem co bardzo ruminuje jest “zmarnowanie zycia”. Instagram, youtube - jest masa popularnych ludzi, ambitnych, UTALENTOWANYCH ktorzy potrafia robic wspaniale rzeczy. A ja? Zmuszam sie do pracy i nic nie sprawa mi radosci. Nie mam do niczego zajawki i czuje sie bardzo przecietny co powoduje ze czujr wyzej wspomniane marnowanie zycia. Czy rowniez tak macie? Czy jest ktos w stanie nakierowac mnie jak to poprawic? Mimo abstrakcyjnego problemu powoduje on we mnie olbrzymi dol i niepozwala mi zyc. Chcialem robic w zyciu wiele rzeczy ale bardzo szybko rezygnowalem

Normalne w dzisiejszych czasach. Ratuj sie psychotropami. Opinia niewygodna ale prawdziwa. Elo.

Psychoterapia i ograniczenie social mediów. Trzeba sobie uświadomić że to życie które ludzie pokazują w Internecie to często kłamstwo

A co takiego wspaniałego robią Ci ludzie.
Ja mnóstwo dniu życiu zmarnowałam na leżenie pod kołdrą i płacz bo choruje na depresję. Też mam czasem myśli że gdybym ten czas wykorzystała na rozwijanie swoich pasji może bym dziś była kimś. Ale inaczej się nie dało. Trudno tak czasami jest.