Cześć. Co znaczy oswoić lęk w postach wiktora jak to rozumiecie ?
No bo jeśli należy śmiać się z natretnych myśli ignorować je to czy tak się oswajamy z lękiem?
Czy chodzi może o to, że, nie wiem czy też tak macie, ale jak przestaje analizować myśli itp to mam większy lęk. Psychoterapeutka kiedyś powiedziała mi że to bardzo dobrze że odczuwam większy lęk że o to chodzi .. kurde muszę postreszcAc teksty wiktora bo się gubie
Pozdrawiam

Nie do konca da sie to strescic bo są to tematy rzeki, a ja piszac coś nie moge patrzec na pojedyncze przypadki tylko staram sie pisac tak aby ogół mógł cos wyniesc dla siebie.
Dlatego na tym polega cala rzecz w wychodzeniu z nerwicy, ze na wszystkich takich pomocnych wpisach, blogach, ksiazkach mozemy sie OPRZEć ale wnioski musimy wyniesc sami i sami to wdrazac, spontanicznie, po swojemu a nie wedlug tego co ktos napisze.
Bo nie da sie wychodzic z lęku stosujac na kartce zapisane porady Bo to nie jest rehabilitacja kregoslupa, ze wykonujemy sobie dane cwiczenia i z glowy.

Bardzo slusznie ci psychoterapeutka top wyjasnila, ja w w postach pisalem o tym z dobre 7 razy , że kiedy próbujemy przestac sprawdzac objawy czy tez analizowac mysli to lęk się powieksza, MOŻE się powiększać.
Wynika to z obawy ze jak przestaniemy myslec, sprawdzac, kombinowac, badac sie, ulegac temu to jednak to wszystko stanie sie prawda. A tak oczywiscie sie nie stanie i to tylko kolejne watpliwosci i obawy nerwicowe.
Tak wiec lęk jak lęk, emocja jak emocja, mimo tego nadal trzeba kończyć z ciaglym sprawdzaniem, analizowaniem, i zaczac ryzykowanie wobec tych wszystkich obaw, watpliwosci i myśli lękowych. A lęk po prostu pozwolić sobie odczuć, nie blokowac go, bo emocji się nie blokuje.
Nie można z tego powodu ze odczuwamy lęk nadal wykonywac rytuałów natręctw, nadal analizować natrectwa, nadal chodzić i się wkoło badać, nadal czytać o chorobach ...itd itd.

Walczylam z nerwicą az do dzis. Tzn zawsze podejmowalam proby szarpania sie z nia i nie umialam pojac jak mozna akceptowac cos co sprawia ze cierpie. Czytalam kilka miesiecy temu wpisy chlopakow i myslalam co oni gadaja?!
Dzis po pol roku zaleczenia nerwicy lekami przyszedl nawrot.
W kolo nerwicy wpadlam jakies 13 lat temu. Bywaly okresy lepsze i gorsze. Zapieralam sie rekami i nogami przed psychoterapia. Psychiatra juz wtedy mi mowil zebym poszla do psychologa.
Wiecie co mu powiedzialam wczoraj na wizycie? Gdybym posluchala pana 13 lat temu dzis mialabym nerwice w D a nie w glowie...
Do psychologa trafilam 10 mcy temu z nastawieniem no kurde ok.
Wracajac do obecnego nawrotu. Dzis rozumiem co to znaczy nie walczyc z lękiem. To jak oswajanie dzikiego kota. Agresja go tylko rozjuszymy. Gdy on nas podrapie ze strachu nie wolno nam go bic, tylko poglaskac aby oswoic.
To diabelnie trudne ale MOZLIWE. I nie chodzi o ignorowanie go. Bo ignorujac dzikiego kota ktory zamieszka w naszym domu, nadal go nie oswoimy.
Z lękiem trzeba rozmawiac. Ja np mowie tak: ok jestes tu to teraz razem pojdziemy do sklepu.
Mysli nadal kraza wokol tematu kiedy to sie skonczy. Szybko je zmieniam. Co ma sie zmienic? Przeciez jest w porzadku!
Wyczytalam u De Mello ze czlowiek nie chce zostac uzdrowiony. Chce poczuc ulge. I tak jak zachorujemy no mamy zylaki. Trzeba isc do szpitala je wyciac. To laczy sie ze strachem i bolem. Ale co przychodzi gdy poddamy sie i zawierzymy lekarzowi? Uzdrowienie!

Bo zeby nalezycie ignorowac, leczniczo, najpierw trzeba nauczyc sie przyzwalac na niego

Mi bardzo pomogło jak Victor mi tłumaczył że od lęku nic mi sie nie stanie.
Wtedy powoli przestałam panikować, uznałam lęk za emocje a nie coś groźnego czego należy się bać
i uciekać od tego.
Zaczęlam sobie mówic "ok czuje lęk, trudno, niech będzie"
więc zaczęłam go akceptować jako jeden z objawów i przestał mnie on jakoś blokować.
Poza tym wyryłam sobie w głowie inne zdanie Victora że "nie może tak być żeby lęk w czymś mi przeszkadzał".
To święte zdanie dla mnie.

Faktycznie lęk obawia sie akceptacji i straszy. Podpowiada, a co bedzie gdy cos przeocze? Zastanawiam sie jak to robia ludzie, ktorzy nigdy nie byli zaburzeni, ze maja jakas taka naturalna zdolnos odrozniania kiedy na serio im cos dolega. A ja w ostatnie 2 miesiace przerobilam tyle chorob ze to zdrowy by sie pochorowal Znow jednak posluchalam nagran chlopakow i kolejny raz podejmuje wyzwanie. Dla mnie ogromnym problemem jest bezustanne zastanawianie sie, kiedy to sie skonczy. Siadam zaplakana obok meza i pytam go czy to kiedys sie skonczy. Dotarlo do mnie po odsluchaniu nagran, ze w ten sposob utrwalam tylko bierna cierpietnicza postawe. Nie akceptuje. Dlatego postanowilam malymi krokami- wstawac rano i powtarzam sobie tak: DZIŚ nie bede googlowac chorob w internecie; DZIŚ nie bede zastanawiac sie kiedy to minie; DZIŚ sama pojde do sklepu; DZIŚ nie bede przykladac uwagi do bolu brzucha czy dusznosci; DZIS bede rozmawiac z ludzmi o wszystkim tylko nie o zaburzeniu. Kurcze brzmi jak z kolka AA ale dla mnie osobiscie metoda na DZIS jest ok.

Mnie się oswajanie lęku kojarzy głównie z odburzaniem się z zespołu fobii poprzez stopniowe zwiększanie kontaktu z "obiektem" fobii i w efekcie emocjonalnym przekonywaniu się, że nie ma zagrożenia. Nie w każdej fobii ta metoda będzie mieć sensowne zastosowanie, a jeśli będzie, to nie zawsze też lęk da się w ten sposób oswoić, czasem spowoduje to jedynie zmniejszenie lęku, a czasem lęk będzie całkowicie na to odporny i w ogóle nie dojdzie w ten sposób do jego zmniejszania.
Mnie się tym sposobem udało zmniejszyć niektóre lęki.

W ten sposób można też oswajać lęk w przypadku np. natrętnych myśli, akceptacja myśli i w efekcie emocjonalne przekonywanie się, że to tylko myśli i nic się złego nie dzieje. Ale tu też może się zdarzyć, że niektóre z lęków będzie odporny na ten sposób.