Mam stresujące życie, w ostatnim czasie nawarstwiło mi sie sporo problemów i na początku października "włączyla mi się" derealizacja. Objawia ona sie u mnie chyba dość łagodnie: zaburzenia widzenia, słuchu, uczucie bańki na głowie, zagubienie w czasie, problemy z koncentracją, zapominanie wszystkiego, wrażenie, że jestem nie do końca obudzona ze snu, że połowa bodźców z otoczenia do mnie nie dochodzi. Na początku mojego zaburzenia byłam totalnie załamana, nie wiedziałam co się ze mną dzieje, ciągle płakałam, nie miałam na nic ochoty.. Ale w ostatnim czasie się ogarnęłam, przestałam nakręcać, a to głównie dzięki materiałom z tego forum
Przyjmuję sertralinę, ale wiem, że to nie jest prawdopodobnie rozwiązanie długoterminowe.. Staram się postepowac zgodnie z tym, co tutaj mówią wszyscy mądrzy ludzie Przestałam analizowac to jak się czuję, zajęłam się codziennymi obowiązkami, a przede wszystkim nauką do egzaminów, bo właśnie jestem w trakcie sesji 
W ciągu dnia często zapominam o DD, właściwie to się do tego chyba trochę przezwyczaiłam.. straszne 
Niestety jestem niecierpliwa z natury i mam obawy, że jesli za jakiś czas mi to nie przejdzie, to znowu zacznę się wkurzać :< No ale zobaczymy
Taka moja historia, witam wszystkich jeszcze raz
PS. to forum to super sprawa
Tez do cierpliwych nie należę ale od razu mówię że jednak kwestia odburzania to też kwestia ćwiczenia cierpliwości