Bry, troche mnie nie było ale czas na chwilę wrócić
Jedno szybkie pytanie misiaki - Zakładam, że duża część z was podczas trwania DD miała poczucie odcięcia od swojej wlasnej wiedzy, choćby takiej, że jest się człowiekiem i miał poczucie, że logika i świadomość całkowicie zanikła a granica między tym co mozliwe a co nie się zatarła. Jestem bardzo ciekaw jak konkretniej u was to wyglądało, oczywiście licze na bardziej szczegółowe opisy niż ten mój powyżej a przede wszystkim interesuje mnie kiedy zaczęło wam to mijać i jak wtedy się czuliście. Czy percepcja 100% wróciła na normalny tor i czy mozecie teraz z całą pewnością powiedzieć sobie x jest prawdziwe a y nieistnieje, jestem człowiekiem i mam świadomość tego, że nim jestem itp itd
LICZĘ NA WAS!

JA BYM CI ODPOWIEDZIALA ALE W TYCH STANACH NIE BARDZO UMIEM OKREŚLIĆ JAK TO WYGLĄDA NIESTETY

U mnie to było odcięcie od emocji i czułem się jakbym sterował robotem. Nie mogłem się na niczym skupić, a cały świat stawał się obcy( dziwny). Najgorsze było szarpanie się z tym, a dokładniej z myślami. Próbowałem przejąć nad tym kontrolę ale to tylko pogarszało ten stan. Zaczęło odpuszczać jak puściłem kontrole i czekałem na rozwój wydarzeń. Zacząłem wysmiewać ten stan. W myślach mówiłem,, nerwico tylko na to cie stać? Dawaj mocniej bo to już na mnie nie działa'' i zaczęło puszczać. Wszystko wróciło na normalny tor a nawed lepiej. zaczynam bardziej doceniać życie i zmieniło się moje nastawienie emocjonalne. Chociaż jeszcze całkiem się nie odburzyłem Mam nawroty ale chwilowe bo wiem jak sobie z nimi radzic;-)