Weronia mialam okres z depersonalizacja, wierze Ci ze okropnie jest nie czuc ciala i swojej tozsamosci. To jest tak okroopne uczucie ze ja balam sie wtedy zamykac oczy bo czulam ze nie ma mnie wcale.
Powiem ci ze u mnie lepiej jest duzo juz, napisalam post w dziale wyzdrowialam z dd. Duzo zajecia ci proponuje i abys jednak nie unikala wszystkiego co wiaze sie z widzeniem rak czy nog. Nie rob tak, jak wyciagasz po cos reke i widzisz ze nie twoja uswiadamiaj sobie, to moja reka.
Mnie pomoglo duzo zajecia i taka wlasnie zlewka objawow, bylam momentami bardzo otepiala, ale mowilam i trudno, otepienie minelo. I tak objawy mi zelzaly juz bardzo choc jeszcze nie wyzdrowialam ale poprawa jest stanowcza i diametralna.
Jesli bedziesz bala sie tej znieczulicy swojej osoby mow trudno, wiem ze to moje cialo. To nie jest nic groznego bo jak sama widzisz ta zmiane percepcji odczuwasz tylko ty, nikt nie widzi roznicy.
Dlatego tro nie jest zadna fizyczna choroba bo wyciagac normalnie reke mozesz, isc tez mozesz, nie masz paralizu. Tylko jestes odcieta przez umysl w odczuwaniu aby szko byl bardziej do zniesienie. A ze szoku nie ma to juz inna sprawa, teraz jest strach przed tymi stanami.
Fizycznie z toba dobrze i psychicznie jesli chodzi o jakies choroby psychiczne tez jest dobrze, bo wszystkiego jestes swiadoma logicznie. Tylko czujesz ze jest inaczej.

Dziekuje wam za dalsze odpowiedzi. troche sie wzielam w garsc i teraz staram sie nie unikac na kazdym kroku kontaktu z cialem bo to bezsensu jest.
Zabawne z tymi stanami jest to ze jak sie zapominasz to na troche mija to mi daje spora nadzieje ze to zadna choroba inna

No właśnie, trzeba na trochę zapomnieć, tym szybciej je poczujesz jak przestaniesz to ciągle kontrolować. Zresztą, przecież i tak wiesz, że to Twoje ciało więc... trzymaj się !