witam. Czy ktoś z was miał ak mocną depersonalizacje/derealizacje ze myslal ze umarł kiedys i tego nie pamieta i to jets inny swiat/wymiar/pieklo itp? bo u mnie to doszlo juz do takiego poziomu ze mysle ze skoro wszystko jest nierealne i to inny swiat to jak mam znalezc pocieszenie w tym co mowi psycholog skoro on jest nieprawdziwy ? - nie daje mi to spokoju ostatnio

bartekf pisze: ↑

4 lipca 2017, o 18:21

witam. Czy ktoś z was miał ak mocną depersonalizacje/derealizacje ze myslal ze umarł kiedys i tego nie pamieta i to jets inny swiat/wymiar/pieklo itp? bo u mnie to doszlo juz do takiego poziomu ze mysle ze skoro wszystko jest nierealne i to inny swiat to jak mam znalezc pocieszenie w tym co mowi psycholog skoro on jest nieprawdziwy ? - nie daje mi to spokoju ostatnio

To są natretne myśli, to nic nadzwyczajnego w tych stanach, nie masz przecież przekonania ze jestes w kosmosie, piekle czy tam gdzies, chociaz swoje ''piekło ''czlowiek przechodzi.
Ile czasu już masz DD?

Po co Ty się wkrecasz dalej w te myśli? Już czytałam kiedyś Twojego posta o podobnej tematyce. Przecież wiesz ze to absurdalne, nie jesteś na forum od wczoraj

N-e-r-w-u-s pisze: ↑

4 lipca 2017, o 20:27

bartekf pisze: ↑

4 lipca 2017, o 18:21

witam. Czy ktoś z was miał ak mocną depersonalizacje/derealizacje ze myslal ze umarł kiedys i tego nie pamieta i to jets inny swiat/wymiar/pieklo itp? bo u mnie to doszlo juz do takiego poziomu ze mysle ze skoro wszystko jest nierealne i to inny swiat to jak mam znalezc pocieszenie w tym co mowi psycholog skoro on jest nieprawdziwy ? - nie daje mi to spokoju ostatnio

To są natretne myśli, to nic nadzwyczajnego w tych stanach, nie masz przecież przekonania ze jestes w kosmosie, piekle czy tam gdzies, chociaz swoje ''piekło ''czlowiek przechodzi.
Ile czasu już masz DD?

No przekonania nie mam ale zawsze jest ,,co jeśli'' i nakrętka

a DD mam już od poczatku kwietnia

eyeswithoutaface pisze: ↑

4 lipca 2017, o 21:07

Po co Ty się wkrecasz dalej w te myśli? Już czytałam kiedyś Twojego posta o podobnej tematyce. Przecież wiesz ze to absurdalne, nie jesteś na forum od wczoraj

Logicznie wiem niby ale na kacu mi sie zaczeło z tym bardziej

no i juz mnie tak trzyma z 4 dni

My friend:

reakcja-walcz-uciekaj-czyli-nerwica-atak-t3411.html
moje-pierwsze-wyja-nienia-nerwicy-agres ... t3409.html
kowy-chochlik-lowy-t5055.html
gdy-asne-nam-nie-t6333.html
kowe-dwa-nagrania-divovica-t8025.html
ryzykowanie-istota-nerwicy-dystans-leczenie-t4106.html
jak-sobie-radzi-obawami-tpliwo-ciami-t8029.html
czym-kniony-umys-normalnego-t8507.html
jak-bli-samego-siebie-t8330.html
segment-istota-akceptacji-t5203.html


Odsłuchaj, poczytaj, przemyśl, napisz jaki masz plan

Victor,jesteś niezmordowany w pomaganiu innym
Nie dostajesz szału jak po raz n-ty odpowiadasz na to samo?

W ogóle, mam do tego całkowicie już naturalny dystans.
W pierwszym roku takiej "misji" to owszem miewałem emocjonalne podejście do tego czy ktoś bierze do serca sobie to czy owo.
Obecnie jakieś emocje wkładam tylko w odpisy, reszta nie jest pod moją kontrolą
Więc mam spokojną psychę pod tym kątem

Ja tak "na oko" jestem w 90% odburzony i staram się podpowiadać ludziom na początku tej ścieżki.
Denerwuje mnie to, że większość nie przyjmuje rad, które są fundamentem odburzenia.
A mianowicie odsyłam do Waszych nagrań, wpisów i ogólnie do forum-mój przypadek praktycznie pokrywa się z Twoim, czyli raczej trudnym (lęki, natręty od wczesnego dzieciństwa, później na studiach eksplozja pełnowymiarowej nerwicy) i był to strzał w dziesiątkę. A ludzie chcieliby to zwyczajnie pominąć, nie angażować się, osiągnąć to bez trudu i wysiłku. Z postów aż po prostu bije lenistwo i to mnie denerwuje najbardziej.

Heimdall, tak jak sam piszesz, jesteś już niemalże na ostatniej prostej, ale wielu użytkowników dopiero zaczyna przygodę z nerwicą i jeszcze nie wszystko jest zrozumiałe i takie proste, a akceptacja nie przychodzi z dnia na dzień. Nie ma się co irytować, powoli, każdy swoim tempem, ale skutecznie do przodu

heh, nie dostaje jakiejś diabelskiej furii tylko wiem, że praca i i wysiłek jest podstawą i filarem jakiegokolwiek sukcesu. Nie powiem, też miałem kilka "jęczących" postów na forum , ale to było takie chwilowe złapanie oddechu, a później znowu walka i wysiłek. Chyba zrobię w tej kwestii po Victorowemu reszta nie jest pod moją kontrolą

katarzynka pisze: ↑

6 lipca 2017, o 13:21

Heimdall, tak jak sam piszesz, jesteś już niemalże na ostatniej prostej, ale wielu użytkowników dopiero zaczyna przygodę z nerwicą i jeszcze nie wszystko jest zrozumiałe i takie proste, a akceptacja nie przychodzi z dnia na dzień. Nie ma się co irytować, powoli, każdy swoim tempem, ale skutecznie do przodu

Ja miałem 3 lata temu podobne lęki ale szybciej mi przeszło. Teraz leci mi ju 4 miesiac i nie wiem dlaczego wracam pamięciądo woodstocku z 2009 roku - wtedy miałem bad tripa po dopalaczu i myslałem , że umre ale ja zawsze od małego byłem nerwicowy i miałem wyrzuty sumienia różne i natrętne mysli a później po trawce głównie sam sie nakręcałem , że umre albo że coś mi sie stanie.

Heimdall pisze: ↑

6 lipca 2017, o 13:12

Ja tak "na oko" jestem w 90% odburzony i staram się podpowiadać ludziom na początku tej ścieżki.
Denerwuje mnie to, że większość nie przyjmuje rad, które są fundamentem odburzenia.
A mianowicie odsyłam do Waszych nagrań, wpisów i ogólnie do forum-mój przypadek praktycznie pokrywa się z Twoim, czyli raczej trudnym (lęki, natręty od wczesnego dzieciństwa, później na studiach eksplozja pełnowymiarowej nerwicy) i był to strzał w dziesiątkę. A ludzie chcieliby to zwyczajnie pominąć, nie angażować się, osiągnąć to bez trudu i wysiłku. Z postów aż po prostu bije lenistwo i to mnie denerwuje najbardziej.

To przede wszystkim gratuluję Ci postępów!

Victor pisze: ↑

6 lipca 2017, o 21:58

Heimdall pisze: ↑

6 lipca 2017, o 13:12

Ja tak "na oko" jestem w 90% odburzony i staram się podpowiadać ludziom na początku tej ścieżki.
Denerwuje mnie to, że większość nie przyjmuje rad, które są fundamentem odburzenia.
A mianowicie odsyłam do Waszych nagrań, wpisów i ogólnie do forum-mój przypadek praktycznie pokrywa się z Twoim, czyli raczej trudnym (lęki, natręty od wczesnego dzieciństwa, później na studiach eksplozja pełnowymiarowej nerwicy) i był to strzał w dziesiątkę. A ludzie chcieliby to zwyczajnie pominąć, nie angażować się, osiągnąć to bez trudu i wysiłku. Z postów aż po prostu bije lenistwo i to mnie denerwuje najbardziej.

To przede wszystkim gratuluję Ci postępów!

Te moje 90% to może być w rzeczywistosci 50%. na początku roku myslałem, że lada moment będzie pełne wyjście z nerwicy-a tu mamy juz lipiec .
Niech to trwa i jeszcze 2 lata; jestem zadowolony z postępów, rozwój osobisty to fantastyczna rzecz. Ogólnie pierwszy raz wszedłem na to forum w 2012, trochę poczytałem i całkowicie to odrzuciłem. Wtedy i przez kolejne 4 lata byłem na etapie wkręcania chorób (stwardnienie, schizo, borderline, chad, chorób neurologicznych, cukrzycy, candidy, itp.) Drugi raz zetknąłem się z forum w styczniu 2017 i czułem już po tych latach, że rzeczywiscie chyba to wszystko pic na wode. Twoje artykuły były impulsem do zmian w moim życiu; wróciłem z zagranicy do pl, gdzie chciałem powalczyć o normalne życie. Udało mi się odburzyć na tyle, że moge normalnie funkcjonować i życie nie jest już katorgą i drogą przez mękę, a wręcz przeciwnie-czuję jakbym znowu był po maturze i wszystko co najlepsze dopiero przede mną. Chciałem ci podziękować dopiero po pełnym wyjściu z nerwicy, ale mogę zrobić to już teraz, bo wróciłem do świata żywych
Dzięki Victor