Tu jest wiele osób które miały przeróżne objawy latami.
Dopiero wiedza wyłożona tutaj, pewna forma terapii grupowej coś ruszyło, jakieś wniosku poszły.
Ty na forum jesteś dopiero od końca maja tego roku, to króciutko.
Mnie też zajęło sporo czasu, i wiele pytań musiałam zadać będąc w stanie lekowym, a tym bardziej z dd żeby to zaczeło
puszczać. I to nie z dania na dzień:)
Poszukaj sobie terapii na NFZ, lekarza z którym sie dobrze zgadasz, zrób coś tylko dla siebie zeby poprawić
komfort zycia, samopoczucie.

Polcam Ci odnośnie wszystkich swoich lęków posłuchać chociażby sam poczatek nagrania:
https://www.youtube.com/watch?v=8KrCjT6 ... e=youtu.be

@Olalala
A miałaś jakieś swoje własne sposoby na to wszystko, jakoś dodatkowe oprócz tych z forum ? I jak tak szybko się nie poddawać ? Ja zaraz dostaje nowych objawów i nie mogę uspokoić tego umysłu bo dla mnie te objawy są gorsze/inne i wydaje mi się że już świadomość itd. jest na skraju i zaraz zupełnie zwariuje. Np. Coraz gorzej nie czuje ciała i ruchy są bardziej obce/nie moje.

@Marianna
Na forum od maja, ogólnie z tym wszystkim 2,5 roku. Wydaje mi się, że gdybym mógł coś zrobić jak np. rehabilitacja w której widze efekty i wiem że pomoże to robiłbym to i się nie poddał. A tutaj niby coś wiem, ale wystarczą te nowe objawy widzę, że jest coraz gorzej, słabnie mi poczucie ciała, nierealność jest tak zwiększona i zaraz obawy, wątpliwości a efektów 0 w każdym z w/w problemów.

Dziękuje Wam za odpowiedzi.

Ale pomysl sobie tak na spokojnie, od czego się to wszystko zaczeło.
Jak od w zwyczajnej sytuacji nagle wskoczylłeś w pomysł lękowy, stan lęku.
I że to jest tylko to.
Dodatkowo masz tu mnóstwo osób które miały bardzo podobne objawy wiec nie musisz
sie głowić co Ci jest.
Wiec tak naprawde, nie warto sie ani nakrecać objawami bo wszyscy maja takie same
ani samym stanem lekowym bo to tez nie jest groźne.
2,5 r. z lękami czy nawet dd to nie jest dużo wcale wiec nie musisz sobie tego ciagle wypominać.
Stan lękowy to nie katar, jesli ktos sie nakreci, przestraszy to może siedzieć w tym ile chce.
Po prostu sie przestraszyeś ataku paniki, jak wszyscy
Wyobraznia zaczeła ci podpowiadac co to sie może stać złego od tego
i tak wpadłeś w stany lękowe, i dd.
Ale tak naprawde nic sie nie dzieje i nic sie nie zmieniło od czasu kiedy było ok.
Poza tym że wyobraźnia pracuje. Tylko że zamiast na np stronami, czy dziewczynami to nad wyobrażeniami
co Ci sie moze stac do tego.
A tu własnie problem w tym że poza lekiem z wyobrażeń i dziwnym samopoczuciem nic wiecej sie nie stanie.

Jesli coraz gorzej czujesz siebie to trudno, bo tak działa lęk, umysł sie odcina, ma poczucie nierealności
ale to nie jest groźne i mija.
Warto sie czyms zajac i działac mimo to bo i mniej uwagi będziesz poswiecał temu stanowi tym szybciej
zobaczysz poprawe i minie.
Ja nie wiem jak wyglada Twój dzien, czy poza szkoła starasz się jednak czymś zajmować czy siedzisz w domu
w lęku i zastnawiasz sie tylko dlaczego i czego sie boisz i co sie może dalej stać.
Pamietaj że nic sie nie może od tego stać i że mnóstwo osób to przechodzi i że nawet te nieptcyjemne stany
odciecia , nierealnosci, nie czucia siebie to stan naturalny umysłu, a nie jakas choroba:)
Tak czasem umysł reaguje na lek, czy zmeczenie.

Ja wdrazalam wszystko to co jest na forum. Miałam masę kryzysów, tak jak Ty czułam, ze jak zaraz sie to nie skończy to tego dluzej nie wytrzymam. Jak widzisz dalam radę. Wiec i Ty dasz. Mysle, ze dla mnie kluczowe stalo sie nauczenie obserwowania własnych myśli i nie utożsamiania sie z nimi. Wiem, ze przy silnym zaburzeniu jest to bardzo trudne, ale każdy dzień posuwa Cie do przodu, naprawde.

Dziekuje za odpowiedzi i glebsze uswiadomienie. Moj dzien to wlasnie szkola, ale zanim szkola to czesto wstaje i juz jest tragicznie i mysli jak przezyc i co robic. Nie zawsze tak jest ale czesto. A takto w szkole posiedze wracam obejrze cos w tv, pogram na kompie i staram sie zajac tym tworzeniem www. Rzadko wychodze tak sam z siebie bo nie chce mi sie i fobie mnie mocno ograniczaja. Tak przewaznie to komputer, komorka, tv i zly stan. Tak glownie to wyglada. Staram sie zajmowac czyms ale nawet granie czy tworzenie www nie oderwie w 100% mnie od tego stanu. Nieraz moze i tak ale przewaznie jest tak ze nie moge przestac o tym myslec. Caly czas czuje przerozne objawy i generalnie jestem ich swiadom caly czas tzn. czuje je, mysle o nich, analizuje, i nie moge o nich zapomiec.