Jak przeżywacie/przeżywaliście realnie straszne sytuacje wzbudzające niepokój u osób bez nerwicy?

Byłam dziś świadkiem dość niepokojących okoliczności i oczywiście popadłam w panikę, że pewnie mi zaraz odbije, że teraz to lęk dopiero się uaktywni, że zacznę krzyczeć, mówić jak obłąkana i zaczepiać ludzi. Miliony dziwnych scenariuszy w głowie, a w rzeczywistości oczywiście nic oprócz krótkiego ataku i mega analizy po nim.

Czy w takich sytuacjach nerwica daje popalić zamiast skupiać się na zagrożeniu? Czy w trakcie nerwicy jesteśmy tak nieodporni na prawdziwy strach, że nadal czujemy swoje natręty- obojętnie co się dzieje 'ja zaraz zwariuję'?

Pamiętam jak kiedyś późnym wieczorem szedł za mną jakiś mężczyzna. Wyzywał, wykrzykiwał, ale uciekałam biegiem. Dziś pewnie pomyślabym: zaraz też zaczniesz tak krzyczeć, a jak nie to w przyszłości Ci też tak odbije.

Moja nerwica ostatnio nie pozwala mi się nudzić

Raczej normalnie przeżywałem. Czasem może się to odbić na napięciu po tej styuacji wiekszym, somatach ale w sumie nie przeżywałem jakiejś dużej sytuacji ostatnio.

Jak jest realne zagrożenie to podchodzę do niego tak jak zawsze, tak jak przed nerwicą, czyli strachem. Ale strach wg mnie nie ma nic wspólnego z lękiem, a nerwica to lęk, czyli banie się tego czego nie ma, wymyślanie sobie zagrożeń. Jak jest realne zagrożenie to ja zwykle "trzeźwieję" z nerwicy i normalnie jak przed nią staram sobie radzić.

tapurka pisze: ↑

30 sierpnia 2018, o 14:04

Jak jest realne zagrożenie to podchodzę do niego tak jak zawsze, tak jak przed nerwicą, czyli strachem. Ale strach wg mnie nie ma nic wspólnego z lękiem, a nerwica to lęk, czyli banie się tego czego nie ma, wymyślanie sobie zagrożeń. Jak jest realne zagrożenie to ja zwykle "trzeźwieję" z nerwicy i normalnie jak przed nią staram sobie radzić.

Też zawsze 'trzeźwiałam' z nerwicy, ale dziś zamiast strachu bardziej odczuwałam lęk przed tym co mi się zaraz stanie. Pewnie przez to, że popadłam w panikę, która skojarzyła mi się z nerwicą.