Mam tutaj pytanie do wszystkich nerwicowców. Czy pojawiało się u was takie poczucie bezsensowności? Coraz częściej mam w głowie myśli, że wszystko jest bez sensu, codzienne wstawanie, studia, praca i tak do końca życia. To wywołuje emocje i lęki. Zastanawiam się po prostu czy to też podpiąć pod objawy zaburzeń lękowych. Nie wiem jak mam podchodzić do tych myśli

Uszatka pisze: ↑

14 stycznia 2020, o 11:29

Mam tutaj pytanie do wszystkich nerwicowców. Czy pojawiało się u was takie poczucie bezsensowności? Coraz częściej mam w głowie myśli, że wszystko jest bez sensu, codzienne wstawanie, studia, praca i tak do końca życia. To wywołuje emocje i lęki. Zastanawiam się po prostu czy to też podpiąć pod objawy zaburzeń lękowych. Nie wiem jak mam podchodzić do tych myśli

Norma przy nerwicy, też to miałem.

Chuba każdy nerwicowiec miał poczucie bezsensu

Zdecydowanie tak. Refleksje nad sensem życia, celowością działań jakichkolwiek, brak motywacji. Ja w najgorszym okresie to tylko się zmuszałem do zrobienia najważniejszych rzeczy w domu. Najgorsze było wstawanie rano do pracy. No i samo siedzenie w pracy.

Kochana, oczywiście, że to normalne w zaburzeniu po co jeść jak i tak umrę? Po co zakładać rodzinę jak i tak umrę? Po co kupować ubrania, jak i tak umrę? Wszystko bez sensu. A to TYLKO głupota myślowa jest

Przechodzę to, tylko ja się wbiłem w coś. Takiego ze na siłę odciąłem się od starych nawyków i życia ko myślałem że to przez to i nie chciałem się więcej stresować, bawiłem się też przebudzeniem i też odstwilem bo myślałem że to tylko pogorszy temat. Teraz się czuję jak ktoś kto stracił sens życia wyrzeka się przeszłości jeszcze sam siebie gnoje za przeszłość ale to też pewnie objaw lękowy. I strach przed przyszłością bo niewiem co robić dalej. Ale i tak wiem że będzie dobrze bo jak do dziś nie umarłem i nie zwariowałem to już gorzej być nie może

Uszatka pisze: ↑

14 stycznia 2020, o 11:29

Mam tutaj pytanie do wszystkich nerwicowców. Czy pojawiało się u was takie poczucie bezsensowności? Coraz częściej mam w głowie myśli, że wszystko jest bez sensu, codzienne wstawanie, studia, praca i tak do końca życia. To wywołuje emocje i lęki. Zastanawiam się po prostu czy to też podpiąć pod objawy zaburzeń lękowych. Nie wiem jak mam podchodzić do tych myśli

Tak uczucie takie towarzyszy mi w zasadzie stale. Z myślami jednak jest lepiej odkąd robię świadomie na przekór, wypalają się szybciej i więcej mogę skupiać się na zwykłych rzeczach poza głową