Choruje na ocd kilka lat, ale dopiero od niedawna robię cos więcej niż tylko chodzenie na terapię. Dzięki forum i nagraniom adminów, które zresztą teraz nadrabiam, wiem, że moje działanie i upór w walce z natretnymi myślami jest najważniejszy. Wdrażam krok po kroku działania o których jest mowa w nagraniach od kilku tygodni. Wiem że na efekty trzeba czasem czekać długo, ale wierzę, że warto, bo co mam do stracenia?
Mam natretne myśli nt tego że na ulicy zrobię komuś krzywde, zabije kogoś, że stracę nad sobą kontrolę na chwilę i kogoś skrzywdze, a potem się ockne i będe miała kłopoty. Ten rodzaj myśli jest frustrujący i bardzo dołujacy, bo człowiek się zastanawia, czy aby na pewno nie jest zły. Dopiero teraz powoli rozumiem, że takich osób ja ją z takim samym problemem jest bardzo dużo i tam samo się męczy. Nie zdawałam sobie z tego sprawy. I też powoli zagnieżdża się we mnie fakt (sami zresztą to wiecie, że to proces
) że to jest nerwica. Ja nie zwariowałam, mam stwierdzono nerwice i koniec kropka. Nie warto wymyślać innych scenariuszy i wkrecac się w a co jeśli.
Przede mną długa droga, ale wierzę, że za jakiś czas będę w stanie chodzić po ulicy wśród innych ludzi i mijac ich bez lęku, a niechciane natretne myśli wrzucać do kosza. Pozdrawiam Was cieplutko.
Ja to przerabialam przy pierwszym dziecku jak i przy drugim. Przede wszystkim cieszę się, że po drugim porodzie szybko znalazłam to forum które dało mi tyle wsparcia, że szok choć można mi było tłumaczyć a ja i tak byłam "najmadrzejsza" Ja przede wszystkim nadałam bardzo duża wartość tym myślą do takiego stopnia, że pojawiły się kompulsje(kompletny dramat) nienawidzilam siebie, bilam się po twarzy, głowie za moje myśli za moje zachowanie, uważałam się za potwora.Bardzo mi pomogły nagrania o natretnych myślach i kompulsjach, które za każdym razem słuchałam jak dopadaly mnie natrety, do tej pory zdarzy mi się posłuchać, ale już prawie na pamięć znam te nagrania. Kochani ja wiem, że to jest bardzo ciężkie bo sama jestem tego przykładem, ale starajcie się chociaż nie nadawać tak wielkiej wartości tym myślą bo na pewno sobie w ten sposób nie pomożecie, tylko pogorszycie sprawe i nie mam broń Boże tutaj na myśli, że coś komuś zrobicie bo tak się nie stanie, ale poprzez ciągle analizowanie tych myśli jest krótka droga do impulsów tak jak to miało miejsce u mnie i wtedy pojawiło się przekonanie, że ja chyba na pewno chce skrzywdzić dzieci co było kompletną bzdurą bo jak można skrzywdzić kogoś, kogo się kocha nad życie to jedno przeczy drugiemu.Moze podam przykład. Mamy te wszystkie myśli, lęki, masę wątpliwości, niby chęci aby coś zrobić a tak naprawdę martwimy się, że mamy ten cały syf,jesteśmy przerażeni, że moglibyśmy dokonać tego czynu i boimy się tak naprawdę, że to co podpowiadają nam myśli stanie się realnoscią ale to nieprawda!!!! W nerwicy nigdy nie robimy nic przeciwko własnej woli,a nasza wola jest sprawna i nie zrobicie tego bo tak naprawdę nie chcecie nikogo skrzywdzić, a wszystkie wątpliwości pojawiają się bo najzwyczajniej w świecie jesteśmy zmęczeni tym tematem. Przepraszam, że tak trochę haotycznie, ale córeczka siedzi obok i zadaje mi milion pytań 