ja u siebie zauwazylam, ze dialogi/dyskusje mi nie pomagaja. Nerwica jest sprytna..i zazwyczaj tworzy sie wiecej watkow problematycznych. Najlepiej dziala chyba slowo 'ok' i 'bardzo dobry pomysl',pojawia sie mysl ' zabij męża' i sobie mowie 'spoko, ok' i dalej myje naczynia albo 'szatan cie opetal' i mowie sobie ' swietnie, bardzo mi sie to podoba' i wtedy traci punkt zaczepienia...oczywiscie nie zawsze, jak to przy nerwicy :D

Hahahaha, rewelacyjnie Munka! Każdy chwyt dozwolony przeciwko tej łajzie, przecież najważniejsze, żeby zadziałało i dobrze, żeby każdy znalazł dla siebie najlepsze sposoby!: )

ostatnio na czacie ktoś podrzucił filmik o oswajaniu lęku, gdzie lęk był krokodylkiem. I teraz wyobrażam sobie ten lęk jako takie zagubionego, samotnego krokodylka, który odzywa się, żeby zwrócić na siebie uwagę. Wcześniej lęk był czymś niesprecyzowanym, wielkim, strasznym, nie umiałam tego ogarnąć. Teraz jest tym słodkim krokodylkiem. Po części to pomaga mi się z nim oswoić. Wczoraj się sprawdziło, kiedy znowu pojawiły się myśli natrętne. Zobaczymy jak wyjdzie, kiedy od soboty zostanę sama.

Powodzonka Thori, fajna zamiana wizualizacyjna. Właśnie w tym rzecz, lęk jest najpotężniejszy gdy jest nieodkryty, gdy już wiemy czym jest i jak do niego podchodzić wtedy te wielkie oczy mu się sukcesywnie zamyka aż przestaje mieć nad nami jakąkolwiek kontrolę.

Gorzej będzie jak się do tego słodkiego krokodylka przyzwyczaję hahahaha I nie będę miała serca pozbyć się go

ja zauważyłam, ze czasem pomaga mi kiedy mam częste głupie myśli egzystencjalne typu "ojej, nie wiem kim ja właściwie jestem, czy te myśli, zachowania, to co lubię, słowa są moje?" odpowiedź "ej, czy gdy nie miałam nerwicy, myślałam o tym?" "czy lęk jest odpowiednią reakcją na taką myśl?" Albo zwyczajnie "jeśli nie moje, to czyje?"

-- 26 lutego 2015, o 11:25 --
Albo przyjacielskie stwierdzenie "spoko, to tylko dd, nie jestem z tym sama, Victor też miał takie myśli i pewnie też sie męczył i żyje i już ich nie ma i sie teraz z tego pewnie śmieje " albo "daj spokój, potraktuj to jak taką pioseneczkę albo melodyjkę co to się czasem przyczepi i ciągle się ją chcę nucić, mimo, ze to wcale nie mój styl muzyczny, uśmiechnij sie i olej"

-- 27 lutego 2015, o 22:49 --
Aha i posiadam też argument- rada mojego wewnętrznego kumpla, która praktycznie zawsze u mnie działa-w zasadzie na wszystko, mianowicie "pamiętaj, że tak jak istnieje Twój stan, w którym czujesz sie zalęknioną i zagubiona, istnieje też analogiczny stan spokoju i zgody ze sobą i światem, o którym tak marzysz i który jest w twoim zasięgu."

Thori pisze: ↑

19 lutego 2015, o 11:25

ostatnio na czacie ktoś podrzucił filmik o oswajaniu lęku, gdzie lęk był krokodylkiem. I teraz wyobrażam sobie ten lęk jako takie zagubionego, samotnego krokodylka, który odzywa się, żeby zwrócić na siebie uwagę. Wcześniej lęk był czymś niesprecyzowanym, wielkim, strasznym, nie umiałam tego ogarnąć. Teraz jest tym słodkim krokodylkiem. Po części to pomaga mi się z nim oswoić. Wczoraj się sprawdziło, kiedy znowu pojawiły się myśli natrętne. Zobaczymy jak wyjdzie, kiedy od soboty zostanę sama.

Dokładnie na to samo wpadłam ostatnio, niezależnie od - opisałam lęk, jak wygląda, jaki ma kolor, czy jest ciepły/zimny, jakie ma usposobienie (od razu powiem, że jest złośliwcem i robi psikusy krążąc po mnie), później go narysowałam i napięcie ze mnie zeszło. Od kilku dni jak czuję, że przychodzi to mówię do niego "cześć łobuzie, pobaw się trochę, a jak ci się znudzi to odpocznij" i jest mi lżej.