Hej Moze i ja podziele sie moja historia? Mysle, ze nerwica towarzyszyla mi od dziecinstwa. Pierwszego ataku paniki dostalam w wieku 16 lat po zapaleniu marihuany. Od tamtej pory towarzyszyly mi one w najmniej spodziewanych momentach, glownie po stresukacych wydarzeniach. 1,5 roki temu postanowilam wyjechac za granice do pracy. Mloda dziewczyna po studiach z nadzieja na lepsze zycie. Wyjechalam do UK. Na miejscu pracowalam jako kelnerka, kilka razy w tygodniu impreza, za oknem deszcz i szarosc na ulicach. Wieczna pogon za pieniadzem, niezdrowy tryb zycia i stres, mysli lekowe sie pojawialy ale kazdego dnia powtarzalam sobie - jestem silna. Dam rade! Rok minie, pojde na studia w innym jezyku. Mialam juz dosyc, opadalam z sil, zycie za granica nie jest latwe.zeby zarobic wiecej kasy wzielam sobie na glowe druga prace, od tamtej pory pojawily sie problemy ze snem - sporadyczne. 10 miesiecy nie bylam w Polsce. Po 10 miesiacach wreszcie pojechalam na urlop do Polski.2 tygodnie przelezalam w lozku, po powrocie do UK nie moglam spac, po 2 tyg bezsennosci wrocilam spowrotem do ojczystego kraju. Myslalam ze trudno, moze nie nadaje sie do zycia za granica. Wroce do Polski, znajde prace, pojde na studia... Jednak moja depresja i lęk zycia nie ulatwialy. I tak pol roku przesiedzialam w domu.gdy rano otwieralam oczy plakalam... Chcialam umrzec i mialam dosyc zycia, plakalam nawet na ulicy, izoloqalam sie od ludzi, nie moglam czytac, nie rozumialam filmow, kazdy kolejny dzien byl cierpieniem. Mialam dosyc wszystkiego i ciagle myslalam o smierci, bralam trittico ale lek ten mi nie pimagal... Zaczelam majstrowac przy dawkach lekow... Pprawie wyladowalam w szpitalu psychiatrycznym. Pomocy szukalam u psychologow i psychiatrow- bez slutku. 3 miesiace temu trafilam do cudownego lekarza i psychoterapeuty. Biore lek, uczestnicze w cotygodniowe terapii. Ponadto robie studia a w weekendy pracuje, poznalam nowych ludzi, odnowilam stare znajomosci. Wrocilam do zycia i odnalazlam jego sens. Tego zycze rowniez wam. Nie traćcie nadziei kochani. Mam nadzieje ze za jakis czas napisze ze jestem w 100% odburzona. Pozdrawiam. Usmiechnieta stokrotka

Gratuluje stokrotka !Mam nadzieje ze jeszcze troszkę i tez napisze taki post .Widze ze również jak w moim przypadku warto trafić do odpowiedniego lekarza .Moja lekarka to anioł .Rowniez jest terapeuta i choc wizyty mam raz na 2 mies to potrafi mnie zmobilizować i stawiać do pionu .Fajne jest to ze mogę do niej napisać smsa a ona zawsze odpisuje .Dzieki niej wracam do zycia .Zycze Ci dalszych sukcesowi i powrotu do zycia pelna piersią .

Gratulacje Stokrotka , życzę powodzenie , juz nie długo napiszesz post odburzeniowy !

To znaczy nie chce cie tu dolowac ani nic takiego ale po pierwsze pamietam twoje posty z czata i w zadnym szpitalu bys i tak nie wyladowala, tylko brakowalo ci zrozumienia istoty rzeczy a po drugie odburzeniowego posta to napisz dopiero wtedy jak odstawisz leki i bedzie tak z 6 miesiecy przerwy po tym odstawieniu.

A tak generalnie powodzenia dalej!

Ja również gratuluję
Mam nadzieję, że i ja wkrótce będę mogła tak napisać, jak Ty.... )

Moze ktos sie jeszcze wypowie na moj temat??

ja ci powiem kochana że Ci gratuluje i z całego serca zycze bys już zawsze mila stan radości powodzenia Daria:)

Nie ma bardzo co się wypowiadać, nikt w Twojej głowie nie siedzi, ale jeśli piszesz, że poprawa jest ZNACZĄCA, to znaczy, że jesteś na właściwej drodze . Życzę powodzenia. Grunt to w takim paskudnym stanie odnaleźć sens życia i go nie stracić. Wtedy już się jakoś samo układa. Taka moja rada : nie bazuj tylko na lekach, są dobre jako "pomoc", ale niech nie staną się Twoim głównym "determinantem" dobrego samopoczucia. Pozdrawiam!

Daria to super ze dobrze się czujesz, że wricilas do życia ale pamiętaj ze żeby się odburzyć trzeba być czystym, bez leków bo leki tłumia objawy nerwicy, co nie jest powiedziane ze po odstawieniu nerwica ci wróci, ale życzę Ci tego żeby nie wróciła pozdrawiam Cię mocno kochana.

stokrotka123 pisze:Moze ktos sie jeszcze wypowie na moj temat??

Ale pod jakim kątem?
Jesli czujesz sie lepiej to okey

Widzisz Daria ja też bym chciała napisać post odburzeniowy bo czuję się świetnie i bez żadnych objawów ale kurcze jeszcze te benzo mi psuje szyki, od brania tego świństwa mam bóle głowy chociaż zmniejszylam dawkę to i bóle się zmniejszyły, może kiedyś napisze i będę wolna.

Daria cieszymy się z Tobą bo wiem w jakim byłaś stanie ty sama możesz ocenić co czujesz , a my tylko pogratulować

Ale tak jak piszą będziesz mogła w pełni to ocenić jak odstawisz leki , bo leki są bardzo sprytne

Powodzenia

Myśle, że pomógł mi zarówno lek jak i psychoterapia jak i chęć aby ruszyć dalej, zostawić co stare za sobą i rozpocząć życie na nowo. Dziękuje wszystkim za wsparcie, które tu uzyskałam.

Super a kiedy leki odstawiasz czy juz pooo

za 4 miesiace. A co mają leki do tego? Ważne chyba, że studiuje, ucze się, pracuje, wychodze do ludzi robie coś działam a nie siedze w domu....

-- 26 listopada 2015, o 18:55 --
Lek za mnie tego nie zrobił sam.

-- 26 listopada 2015, o 18:55 --
Lek za mnie tego nie zrobił sam...