Przemo500 pisze: ↑

9 maja 2019, o 16:57

To był akurat tylko przykład którym chciałem przedstawić to, że oprócz problemów które miałem wcześniej, dochodzi jeszcze kwestia DD. Nie pisałem też o umawianiu się od razu w kontekście czysto seksualnym, ale o samym spotykaniu się z nacechowaniem na związek. Większości kompleksów się już pozbyłem, to i raczej nie mam większych problemów z zaczynaniem relacji, tylko teraz mam w sobie wewnętrzne opory m.in. z tego powodu, że często boję się jawnie mówić o swoim zaburzeniu, przez to żeby moja potencjalna partnerka nie uważała mnie za świra.

odłóż sobie ten związek na później, nic Ci nie ucieknie ;p czy bycie w związku czy umawianie się na randki jest priorytetem gdy dzieje sie coś złego? będziesz w lepszej formie t będziesz się skupiał na budowaniu relacji. obecnie skup się na sobie. też bez przesady, nie jest to jakiś okrutny priorytet w życiu

U mnie po staremu, wzloty upadki, lepsze, gorsze dni, czesciej te lepsze, obejmuje ster ku odburzeniu

Przemo500 pisze: ↑

9 maja 2019, o 16:57

To był akurat tylko przykład którym chciałem przedstawić to, że oprócz problemów które miałem wcześniej, dochodzi jeszcze kwestia DD. Nie pisałem też o umawianiu się od razu w kontekście czysto seksualnym, ale o samym spotykaniu się z nacechowaniem na związek. Większości kompleksów się już pozbyłem, to i raczej nie mam większych problemów z zaczynaniem relacji, tylko teraz mam w sobie wewnętrzne opory m.in. z tego powodu, że często boję się jawnie mówić o swoim zaburzeniu, przez to żeby moja potencjalna partnerka nie uważała mnie za świra.

No dobrze. Ale chyba kazdy sie tego obawia na początku. Nie od razu sie wszystko mowi o sobie bo nie ma poczucia bezpieczenstwa czy zwyczajnie relacji z dana osobą. Jeżeli bedziesz kogos kochal i ktos Cb to uważam, ze dla niej to nie ma znaczenia. I tu znowu......zbytnio wychodzisz w przyszlosc......zakladasz cos a nie wiesz jak bedzie

SCIBEK849 pisze: ↑

9 maja 2019, o 19:43

U mnie po staremu, wzloty upadki, lepsze, gorsze dni, czesciej te lepsze, obejmuje ster ku odburzeniu

Mam tak samo jak Ty tylko tych lepszych mam jeszcze malutko ale sa.

sennajawie pisze: ↑

9 maja 2019, o 19:33

Przemo500 pisze: ↑

9 maja 2019, o 16:57

To był akurat tylko przykład którym chciałem przedstawić to, że oprócz problemów które miałem wcześniej, dochodzi jeszcze kwestia DD. Nie pisałem też o umawianiu się od razu w kontekście czysto seksualnym, ale o samym spotykaniu się z nacechowaniem na związek. Większości kompleksów się już pozbyłem, to i raczej nie mam większych problemów z zaczynaniem relacji, tylko teraz mam w sobie wewnętrzne opory m.in. z tego powodu, że często boję się jawnie mówić o swoim zaburzeniu, przez to żeby moja potencjalna partnerka nie uważała mnie za świra.

odłóż sobie ten związek na później, nic Ci nie ucieknie ;p czy bycie w związku czy umawianie się na randki jest priorytetem gdy dzieje sie coś złego? będziesz w lepszej formie t będziesz się skupiał na budowaniu relacji. obecnie skup się na sobie. też bez przesady, nie jest to jakiś okrutny priorytet w życiu

Wiesz, fajnie się mówi, że bycie w związku nie jest jakimś priorytetem. U mnie w życiu przez większość tej powiedzmy "starszej" młodości działy się nieciekawe rzeczy- efekt taki, że za niedługo stuknie 23 lata, a ja nigdy jeszcze nie byłem w związku. Akurat tutaj też pójdę trochę w myśl Victora- "a co będzie jak Wam to nie minie?". Nie chcę znowu przytaczać przypadków ludzi z tego forum, którzy DD mieli/ mają lata, bo to już było wałkowane, ale też chciałbym przedstawić to, że skoro DD ma dla mnie nie być przeszkodą, to i dlaczego mam odkładać związek na potem? I tak już mi za dużo minęło lat, a jak widzę znajomych którzy sami są w szczęśliwych związkach, tudzież w ogóle w nich byli to dlaczego ja mam teraz, nawet będąc na dnie DD tego nie robić i czekać tylko łaskawie, aż mi się polepszy i dopiero wtedy działać?

Przemo500 pisze: ↑

11 maja 2019, o 06:14

sennajawie pisze: ↑

9 maja 2019, o 19:33

Przemo500 pisze: ↑

9 maja 2019, o 16:57

To był akurat tylko przykład którym chciałem przedstawić to, że oprócz problemów które miałem wcześniej, dochodzi jeszcze kwestia DD. Nie pisałem też o umawianiu się od razu w kontekście czysto seksualnym, ale o samym spotykaniu się z nacechowaniem na związek. Większości kompleksów się już pozbyłem, to i raczej nie mam większych problemów z zaczynaniem relacji, tylko teraz mam w sobie wewnętrzne opory m.in. z tego powodu, że często boję się jawnie mówić o swoim zaburzeniu, przez to żeby moja potencjalna partnerka nie uważała mnie za świra.

odłóż sobie ten związek na później, nic Ci nie ucieknie ;p czy bycie w związku czy umawianie się na randki jest priorytetem gdy dzieje sie coś złego? będziesz w lepszej formie t będziesz się skupiał na budowaniu relacji. obecnie skup się na sobie. też bez przesady, nie jest to jakiś okrutny priorytet w życiu

Wiesz, fajnie się mówi, że bycie w związku nie jest jakimś priorytetem. U mnie w życiu przez większość tej powiedzmy "starszej" młodości działy się nieciekawe rzeczy- efekt taki, że za niedługo stuknie 23 lata, a ja nigdy jeszcze nie byłem w związku. Akurat tutaj też pójdę trochę w myśl Victora- "a co będzie jak Wam to nie minie?". Nie chcę znowu przytaczać przypadków ludzi z tego forum, którzy DD mieli/ mają lata, bo to już było wałkowane, ale też chciałbym przedstawić to, że skoro DD ma dla mnie nie być przeszkodą, to i dlaczego mam odkładać związek na potem? I tak już mi za dużo minęło lat, a jak widzę znajomych którzy sami są w szczęśliwych związkach, tudzież w ogóle w nich byli to dlaczego ja mam teraz, nawet będąc na dnie DD tego nie robić i czekać tylko łaskawie, aż mi się polepszy i dopiero wtedy działać?

Problem Twój jest taki że Ty nie dajesz sobie możliwości na bycie w związku bo od razu skreślasz tą wizję że Twój związek może być udany. Bo oczywiście dd tak bardzo na Ciebie wpływa że nie ma szans na normalny związek. Więc chyba w tym przypadku faktycznie lepiej odłożyć to na później. jak sobie wyobrażasz bycie w związku na ten moment jak Ty nawet swojego dd nie potrafisz zaakceptować? Tutaj znowu jedyne co wchodzi to uzalanie się, że z jakiej racji Ty musisz tak się poświęcać żeby odkładać związek dla jakiegoś dd. Myśl "a co jak wam to nie minie" jest tutaj bardzo dobra. Tu nie chodzi o działanie tu i teraz i presję na związek i milion innych rzeczy, tylko zaakceptowanie że tak może być zawsze. Jak to zaakceptujesz - nie będziesz miał problemu z byciem w związku, bo nie będziesz nadawał TAK OGROMNEJ wartości swojemu dd, żeby miało ono prawo przeszkadzać Ci w stworzeniu normalnego związku. Póki co nadajesz mu taka wartość.

Cóż, w ogólnie pojętych standardach mój związek przez fakt dość mocnego zaburzenia zawsze w jakimś aspekcie nie będzie normalny. Staram się tylko powoli przeobrażać w swoim światopoglądzie, że pomimo mojej sytuacji i tak jestem w stanie dać dużo od siebie.

Nie mam dzis dd . Pierwszy taki dzien .

Johanka pisze: ↑

13 maja 2019, o 19:43

Nie mam dzis dd . Pierwszy taki dzien .

No i pięknie, mówiłem Ci, że w końcu pojawi się taki dzień, Pamietaj żeby nie zapeszać

Johanka pisze: ↑

13 maja 2019, o 19:43

Nie mam dzis dd . Pierwszy taki dzien .

Od dawna? jak ci się udało?

Ryo pisze: ↑

13 maja 2019, o 20:58

Johanka pisze: ↑

13 maja 2019, o 19:43

Nie mam dzis dd . Pierwszy taki dzien .

Od dawna? jak ci się udało?

Mam od okolo poltorej miesiaca . Nie wiem jak sie udalo. Wczoraj wcale o nim nie myslalam i nie mialam dd ale to pierwszy taki dzien .

SCIBEK849 pisze: ↑

13 maja 2019, o 19:44

Johanka pisze: ↑

13 maja 2019, o 19:43

Nie mam dzis dd . Pierwszy taki dzien .

No i pięknie, mówiłem Ci, że w końcu pojawi się taki dzień, Pamietaj żeby nie zapeszać

Wiesz, obym nie musiala sie z tym meczyc iles lat bo to bardzo frustrujace. Staram sie wdrazac w zycie to o czym mowia w filmikach chociaz mega to trudne w takich stanach.