Cześć. Forum to odkryłem na początku 2018 roku czyli no już jakiś czas temu. Ale dopiero niedawno postanowiłem wziąć aktywny udział. Moja historia nerwicy wydaje się dosyć typowa. Jako student 3 roku po sesji zimowej uradowany perspektywa odpoczynku dowiedziałem się iż za tydzień będziemy mieć ważne kolokwium. Chciałem jechać na narty wiec olalem odpoczynek i kontynuowałem naukę również w czasie nart. Gdy przyszło do terminu kolokwium podczas jego pisania poczułem zawroty i ból głowy, nierealność i uczucie umierania. Atak paniki generalnie. Wybiegłem z sali. Był tak silny ze dzwoniłem po tatę żeby przyjechał bo sam nie chciałem wracać autem. Potem już jazda na całego wszystkie badania, lekarze, rak i tętniak mózgu, ataki paniki w sklepie i w domu, więcej badań aż do rezonansu z kontrastem, który zaprzeczył nowotworowi i tętniakowi mózgu . Szczęśliwy jak dawno nigdy wyszedłem z moja dziewczyna na kolacje ale nie mogłem pozbyć się z głowy refrenu jakiejś piosenki. Lęk zaczął mi podpowiadać schizofrenie. Od tego momentu jest ona moim „konikiem”. Słyszałem wszystkie szmery, miałem strach przed zwariowaniem, czytałem w internecie o objawach schizofrenii, bałem się powidokow i wciąż wmawiałem sobie jakieś omamy i pytałem się o nie bliskich. Moja dziewczyna zasugerowała mi nerwice. Bałem się iść do psychiatry w obawie o diagnozę ale w końcu poszedłem przy okazji trafiłem na forum i nagrania. Ku mojemu zdziwieniu pani psychiatra zaśmiała się i powiedziała ze ręczy swoją kariera ze to żadna choroba psychiczna a nerwica. Przepisała leki SSRI które działały bardzo dobrze dodatkowo na objawy starałem się stosować akceptację i ignorowanie. Objawy zniknęły spędziłem świetny czas, popchnąłem dalej studia. Sam śmiałem się wraz z moją dziewczyna z tego jak bałem się schizofrenii jeszcze tego lata na naszych wakacjach. Leki odłożyłem w lipcu za zgoda lekarze wszystko było bardzo okej. No do czasu. W październiku poszedłem na rozmowę o prace do kancelarii. Pierwsza praca tego typu(w zawodzie) wiec lekki strach. Niestety tam podczas rozmowy dostałem gigantycznego ataku paniki. Odrealnienie, nie umiałem patrzeć w oczy. Chciałem tylko się wydostać. Musiałem wypaść niezle mimo wszystko bo prace dostałem i mam nadal ale od tego czasu rosło napięcie. Pojawiały się najpierw lekkie objawy napięcia mięśni w aucie, potem trochę derealizacji. Wszystko wróciło gdy znudzony po pracy w piątek pomyślałem ze nudne powoli to moje życie. To samo miasto, kumple nawet nie chce mi się wychodzić no i wygooglowałem anhedonie w schizofrenii oraz fakt że muzyka(moja pasja) przestała mi sprawiać taka przyjemność i zaczęła drażnić(miałem to wczesnej już ale na tamtym forum ktoś pisał ze tak może być przy początkach schizofrenii lub tej odmianie prostej). Od tego czasu nakręt stał się maksymalny. Teraz boje się wszelkich pisków, mam wyczulony słuch, wciąż boje się ze pojawia się omamy, strach przed błyskami w końcówkach oczu i różne myśli o tym ze spędzę resztę życia w szpitalu psychiatrycznym, dekoncentracja(co strasznie przeszkadza mi w pracy) i non stop lęk wolnopłynący, strach że powiem coś bez sensu, derealizacja. Żeby dopełnić historii to generalnie hipochondria pojawiała mi się od dzieciństwa. Kiedyś strasznie wystraszyłem się gdy mój kolega opowiadał o stulejce w 1 gimnazjum to dostałem derealizacji i wkręty że ją mam(szybko przeszło), potem miałem strach o raka mózgu(tego 1) i jeździłem z rodzicami po badaniach, później raka krtani przez co rzuciłem papierosy, noooo i w końcu to od czego zaczęła się moja historia.

Łatwo nie jest ale ten okres dobrego samopoczucia ponad rok z lekami utwierdza mnie w przekonaniu ze żadnej choroby psychicznej nie mam jednak czuje się dosyć słabo i pomyślałem ze się tu do was zaloguje. Staram się stosować do nagrań panów divovic ale czasem upadam. Choć generalnie studiuje i pracuje a na zajęciach i w pracy bywam zawsze. Także cześć oto moja historia

Siema Stary . Czuj się jak u siebie Pisz i czytaj posty ..bądź aktywny a po 10 twoich wpisach zapraszamy na czat . Pozdro

Cześć miło poznać. Będę się starał być aktywny ale jestem „wysokofunkcjonującym ” lękowcem wiec pewnie nie zawsze będę miał czas Jeżeli ktoś ma ochotę wpaść i się przywitać byłoby miło zwłaszcza jacyś starsi wyjadacze

Cześć chłopaku No to co do roboty się bierzemy, ale teraz tak naprawdę, bo szkoda życia. Masz zamiar wrócić do leków? Czy chcesz świadomie przejść tą drogę?
Piszesz, że jesteś "wysokofunkcyjnym" lękowcem. Ale poradzę ci, abyś na chwilę się zatrzymał i dobrze przerobił materiały z tego forum, bo wybiórczo to może być słaby efekt pracy nad sobą. Powodzenia.

Tak jest. Muszę chyba dokładnie wszystko przerobić. Do leków nie chce wracać bo przytyłem 7 kg

Ja bez leków schudłam około 15 kg Dużo słuchaj Divovica i czytaj posty ludzi odburzonych. Często wracając po czasie do materiałów wyłapujemy rzeczy, na które wcześniej nie zwracaliśmy uwagę, bo nerwica to taka cwaniara. Widać, że jesteś osobą pozytywną, więc taka rada, że jak będziesz się czuł strasznie i nie będziesz widział w sobie dawnego siebie to nie przejmuj się, akceptuj to, bo ja dość długo stanęłam w miejscu w odburzaniu przez to.
Baw się dobrze, a będzie ci dane.

Dzięki za podzielenie się swoją historia! Super że jesteś z nami, korzystaj

Siemka ja jestem stara wyjadaczka xd tzn nie wiem w sumie czy przysługuje mi to miano ale DD mam od 5 lat, z większą lub mniejsza częstotliwością no i oczywiście schiza też była moim konikiem, czasami przedziera mi się ta myśl ale szybko ja przepuszczam. Ogólnie to chyba nic nie pozostaje a czas.... Z czasem zrozumiesz że po prostu już dawno byś ta schize miał i byś nie ogarniał co się dzieje, z resztą już sama twoja analiza wskazuję na to że jej nie masz bo ludzie ze schizofrenia nie boją się że ja maja i myślą że mówią prawdę, to było cały czas moim mottem i udało mi się z tym konikiem uporać także moduły i wiedzą i akceptacja

Hej nie poddawaj sie czytaj duzo o nerwicy zeby ja rozumiec i walcz