-zagubienie w czasie (często nie potrafie oszacować ile czasu mineło od danego wydarzenia)
-dokuczliwe uczucie senności
-wrażenie życia w śnie,bajce która ma sie zaraz zakończyć
-strach przed wychodzeniem z domu a potem po przyzwyczajeniu sie do otwartego terenu powrotu do domu
-gdy jade np. Tramwajem mam poczucie urywanego filmu (troche jak po alko) ciąg zdarzeń nie jest ,,płynny,,
-bliskie osoby są dla mnie uczuciowo obce
-brak uczuć (totalna pustka ewentualnie smutek)
-dezorientacja
-obcość domu,mojego pokoju który kiedyś był oazą odpoczynku
-muzyka jakby nie jest mi tak bliska jak kiedyś (nie czerpie z niej emocji)
-wszystko jest sztuczne,niepotrzebne
-strach że DD nigdy sie nie skonczy i tak juz bedzie zawsze
-uczucie ,,uwiezenia,,duszy w ciele ktore jest mi obce
-problemy z pamięcią
-poczucie grania w filmie
-poczucia bycia tylko oczyma
-silne bóle głowy
-poczucie zwariowania

To chyba wszystko co kojarze...DD mam nie caly miesiac od zapalenia...://Chetnie moge popisac z kims kto rowniez ma DD i chcialby sie wygadać

-rozkojarzenie nie wiem jak to nazwać, siedze na łóżku pustka w głowie i zastanawiam sie co mam zrobić, nie wiem czy zrobić sobie śniadanie czy najpierw posprzątać, wywołuje we mnie lęk i to że to coś innego niż nerwica
-ciągła kontrola tego co mówie, robię czy piszę, czy napewno nie pisze jak czł.chory psychiczny.
- oraz podobne objawy o których sami piszecie.

Przypominam że gdyby ktoś z Was szukał ogólnej rozpiski objawów Derealizacji/Depersonalizacji, to wszystko skomasowane zostało tutaj: encyklopedia-objawow-derealizacji-deper ... t3600.html

Mam podobne objawy, tylko nie wiedziałam za bardzo jak to nazwać, u mnie to się przedstawia tak:
-obcosc własnego głosu
- W domu czuje się jak nie u siebie, tak samo w pracy
-otepienie (rzadko, ale jest)
-puste myśli
- problemy z koncentracja, pamięcią - czasem nie pamiętam co kto do mnie mówił 5 min temu
-wrażenie że wszystkie czynności które robię są sztuczne, jakbym to nie ja robiła.
-brak odczuwania
- Kłopoty ze snem
- czuje się jakbym była głupia
- mega strach przed schizofrenia...


Źle się z tym czuje

-Odczuwanie bezsensu swiata
-zawieszenie jakby w takiej próżni, całkowity brak radości z życia i lek przed śmiercią
-dużo pytań i zastanawiania się jak funkcjonują ludzie obok mnie, jak mogą sobie tak spokojnie zyc, wrażenie że mam zbyt duza świadomość funkcjonowania świata
-brak pozytywnych emocji
-ciągły lek, uciski w klatce
-trudności z koncentracja i pamięcią
-niemoznosc zrelaksowania się
-anhedonia
-jakiekolwoek myśli o przyszłości powodują lek
-strach że tak już zostanie i nigdy nic mnie nie ucieszy.
-zmęczenie, senność
-obojetnosc
-funkcjonowanie na tzw automacie
Nie wiem czy to derealizacja czy depresja, tak czy inczej wszystko się ze sobą wiąże.

Siema, moje objawy to :
- uczucie, że świat nie jest prawdziwy
- uczucie, że nie instnieje, nie żyje, to tylko moja wyobraźnia,
-natretne myśli, na każdy temat
- wrażenie, że każdy słyszy to co myśle
- uczucie bycia obserwowanym, jakbym był w filmie, a cały świat na mnie patrzy
-kiedy skończe z kimś rozmawiać, przez jakiś czas mam te rozmowe w głowie
- wrażenie, że każdy słyszy to co myśle
- nie moge zroumieć jak coś powstało, po co, jaki jest tego sens itd..
- kontrolowanie swoich ruchów, słow, wszystko musi byc przemyślane a i tak mam myśli, że robie to źle i się potem zadręczam,
- każdy ruch jest dziwny i wkurzający np. to, że mnie coś swędzi i musze się podrapać albo, że musze ruszyć głową, żeby coś zobaczyć chociaż nie mam ochoty ale powinienem
- nieustanne myślenie o przeszłości, myślenie o nie przyjemnych sytuacjach( błedach), nie możność zaakceptowania ich.
- ataki paniki
-lęk przed robieniem czegokolwiek,
- niechęć do robienia czegokolwiek
-udawanie emocji, probowanie zachowywać sie naturalnie, żeby inni się nie zorientowali
- strach przed mowieniem prawdy bliskim osobom
- problemy w widzeniem
- szumienie w uszach
- problemy z połykaniem, uczucie guli w gardle
- brak koncentracji
-senność
- wszystko jest jakby spowolnione
- opoźnione reakcje
- wolne lub gwałtowane ruchy
- nie potrafie być sobą ( zaburzenia osobowości)
- przerażające sny, często związane z natretnymi myślami
- tiki nerwowe
Wypisałem, te które najbardziej mnie męczą.
Pozdrawiam

-- 17 marca 2016, o 09:14 --
Siema, moje objawy to :
- uczucie, że świat nie jest prawdziwy
- uczucie, że nie instnieje, nie żyje, to tylko moja wyobraźnia,
-natretne myśli, na każdy temat
- wrażenie, że każdy słyszy to co myśle
- uczucie bycia obserwowanym, jakbym był w filmie, a cały świat na mnie patrzy
-kiedy skończe z kimś rozmawiać, przez jakiś czas mam te rozmowe w głowie
- wrażenie, że każdy słyszy to co myśle
- nie moge zroumieć jak coś powstało, po co, jaki jest tego sens itd..
- kontrolowanie swoich ruchów, słow, wszystko musi byc przemyślane a i tak mam myśli, że robie to źle i się potem zadręczam,
- każdy ruch jest dziwny i wkurzający np. to, że mnie coś swędzi i musze się podrapać albo, że musze ruszyć głową, żeby coś zobaczyć chociaż nie mam ochoty ale powinienem
- nieustanne myślenie o przeszłości, myślenie o nie przyjemnych sytuacjach( błedach), nie możność zaakceptowania ich.
- ataki paniki
-lęk przed robieniem czegokolwiek,
- niechęć do robienia czegokolwiek
-udawanie emocji, probowanie zachowywać sie naturalnie, żeby inni się nie zorientowali
- strach przed mowieniem prawdy bliskim osobom
- problemy w widzeniem
- szumienie w uszach
- problemy z połykaniem, uczucie guli w gardle
- brak koncentracji
-senność
- wszystko jest jakby spowolnione
- opoźnione reakcje
- wolne lub gwałtowane ruchy
- nie potrafie być sobą ( zaburzenia osobowości)
- przerażające sny, często związane z natretnymi myślami
- tiki nerwowe
Wypisałem, te które najbardziej mnie męczą.
Pozdrawiam

-- 17 marca 2016, o 09:14 --
Siema, moje objawy to :
- uczucie, że świat nie jest prawdziwy
- uczucie, że nie instnieje, nie żyje, to tylko moja wyobraźnia,
-natretne myśli, na każdy temat
- wrażenie, że każdy słyszy to co myśle
- uczucie bycia obserwowanym, jakbym był w filmie, a cały świat na mnie patrzy
-kiedy skończe z kimś rozmawiać, przez jakiś czas mam te rozmowe w głowie
- wrażenie, że każdy słyszy to co myśle
- nie moge zroumieć jak coś powstało, po co, jaki jest tego sens itd..
- kontrolowanie swoich ruchów, słow, wszystko musi byc przemyślane a i tak mam myśli, że robie to źle i się potem zadręczam,
- każdy ruch jest dziwny i wkurzający np. to, że mnie coś swędzi i musze się podrapać albo, że musze ruszyć głową, żeby coś zobaczyć chociaż nie mam ochoty ale powinienem
- nieustanne myślenie o przeszłości, myślenie o nie przyjemnych sytuacjach( błedach), nie możność zaakceptowania ich.
- ataki paniki
-lęk przed robieniem czegokolwiek,
- niechęć do robienia czegokolwiek
-udawanie emocji, probowanie zachowywać sie naturalnie, żeby inni się nie zorientowali
- strach przed mowieniem prawdy bliskim osobom
- problemy w widzeniem
- szumienie w uszach
- problemy z połykaniem, uczucie guli w gardle
- brak koncentracji
-senność
- wszystko jest jakby spowolnione
- opoźnione reakcje
- wolne lub gwałtowane ruchy
- nie potrafie być sobą ( zaburzenia osobowości)
- przerażające sny, często związane z natretnymi myślami
- tiki nerwowe
Wypisałem, te które najbardziej mnie męczą.
Pozdrawiam

-Uczucie że świat nie jest taki jak wcześniej
- ogromną pustka w głowie
-otępienie
- nie potrafię rozmawiać z ludźmi, czasem nie rozumie co do mnie mówią, odpowiadam zdawkowo albo wcale...
-czuje się jak intelektualną kaleka
-anhedonia
-brak koncentracji (totalny brak)
-budzenie się w nocy bądź nad ranem i niemożność ponownego zaśnięcia, chociaż oczy same się zamykają.
- nie odczuwam różnicy przy zmianie otoczenia
- problemy z pamięcią ( ciężko mi sobie przypomnieć nawet co robiłam dwa dni temu)
- boję się że pewnego ranka obudze się w szpitalu
- strach przed tym że kompletnie stracę rozum
- każda czynność robię mechanicznie, tak jak mózg by mi się ''wylaczyl''
- strach przed tym że już nigdy nie będe sobą
- wszystkie dotychczasowe plany, marzenia życiowe zniknęły, nic mnie nie interesuje - żyje z dnia na dzień
- okropny strach jak jadę w autobusie, siedzę w pracy przed tym że zaraz zemdleje upadne, stracę przytomność, świadomość.
- obcosc w miejscach dobrze mi znanych (dom, praca)
-częste 'zawieszanie' się
- ciężko mi zaplanować dzień z wyprzedzeniem
-

- brak tożsamości - u strach przed tym, że mi to nie będzie przeszkadzało.
- nie analizuję każdy gest ruch mowę.
- odczuwam lęk i złość jak złapię się na myśleniu, bo nie wiem kto to myśli, skoro nie mam tożsamości.
- Boję się, że zbuduje mi się nowa tożsamość przez te złe myśli i że stanę się złym człowiekiem.
- uczucie, że wszystko jest fałszywe, rozmowy z ludźmi itd, że to nie ma sensu, że wszystko jest na niby...
- uczucie, że ludzie to roboty, że nie mają duszy.
- Dziwne uczucie wyższości, a potem słabości ( nie chcę tego)
- ograniczanie się we wszystkim ( nawet jak leci muzyka, to nie wiem czy mogę okazywać euforię)
- nie wiem jak się zachowywać, jak myśleć i jak podchodzić emocjonalnie do podstawowych spraw życiowych.
- uczucie, że to tylko sen i że już umarłem.
- strach przed pogłębieniem się tych stanów
- przyśpieszone tępo, tak jakbym widział w 120 fpsach( jak ktoś gra w gry, to wie o co chodzi i wszystko takie inne się wydaje nierealne)
- czasem się łapię na tym, że np stoję i przechodzą mnie dreszcze, bo nie rozumiem tego że żyję..
- dziwna obojętność do ludzi, tak jakby mi na niczym nie zależało.
- analizowanie wszystkeigo co do atomu.
- oczywiście myśli i poglądy zmienione o 180 stopni, czuję się jak wariat/morderca/psychol.
- Rozmowa z byle kim wprawa mnie w zdumienie, bo nie wiem jak to jest, że ja rozmawiam, i denerwuje mnie to i lęk jak sobie wyobrażam, że rozmawiam z robotem.
- strach przed własną głową i nie rozróżnianie co jest moim poglądem, a co nie i czy coś takiego istnieje.
- Strach przed tym, że moje życie już się skończyło i nie rozumiem co znaczy moje życie, czy ono było prawdziwe, czy to jest prawdziwe co teraz...
- I jeszcze trochę tego

-utrata tożsamości (nie wiem kim jestem)
-uczucie życia w bajce,innej rzeczywistości
-myśli natrętne i egzystencjalne (kim jestem? Czemu żyje? Czy ja żyje? Jak wyglada zycie nie zaburzonego człowieka)
-Zdaje mi sie że to nie ja pisze,chodze,mówie itp
-Całe ciało jest dla mnie obce,nowe
-Strach że tylko ja to mam
-Strach że mnie już nie ma
-Wszystko jest bezsensowne
-Strach przed tym że wszystko sobie wymyśliłam
-Oddalenie myśli,są puste i dziwne
-Nie czuje pogody
-Muzyka książki i filmy to dla mnie inna bajka
-Przekonanie że nie ma czegoś takiego jak normalne życie i że z tego nie wyjde
-Ludzie zdają sie marionetkami
-Słaba pamięć
-Dom jest dla mnie obcy
-Gdy na coś patrze mam uczucie że to do mnie nie dociera
-Ciągła senność
-Tunelowe widzenie
-Uczucia zapadania się
-Uczucie rozpływania sie
-Pasje straciły sens
-Gdy z kimś rozmawiam zastanawiam się czy nie mówie do powietrza

Jeżeli ktoś ma chęć popisania na priv to zapraszam

Derealizacja:
- wrażenie, że znalazłem się w "kopółce" izolującej mnie od świata
- wrażenie, że świat się zmienił, stał się zaczarowany
- wrażenie obserwacji świata przez jakiś worek na głowie

Depersonalizacja:
- wrażenie obserwacji lęku z boku (podczas ataku paniki)

Depersonalizacja (chyba):
- "obce" myśli "przedstawiające się" jako myśli innych ludzi, zwierząt, owadów, rzeczy martwych, narządów w moim organizmie
- wrażenie, że przewód pokarmowy jest obcy i posiada własną osobowość
- "obce" emocje "przedstawiające się" jako emocje przewodu pokarmowego sprzeczne do emocji moich (konflikt ja-przewód pokarmowy)
- wrażenie niezależności rozumu i emocji, działają całkowicie odrębnie, globalny konflikt rozum-emocje
- rozdwojenie sfery popędów i potrzeb emocjonalnych, alternatywna sfera inna niż sfera podstawowa
- poczucie posiadania nadprzyrodzonej mocy
- wrażenie, że moja seksualność jest odrębnym "tworem"

-poczucie deja vu
I tak samo jak kolega "who" mam wrażenie ze moje życie po dotarciu do jakiegoś momentu zaczyna się od nowa i leci w taki sam sposób. Jak by za kare, że na tym polega ten świat. Wtedy dopada mnie ogromny lęk.
- dziwne i realne sny, w snach mam tak samo deja vu
-myśli egzystencjalne: po co to wszystko, jak to jest ze żyjemy, co będzie jak świat się skończy czy będziemy mieli świadomość że był już koniec a my o tym wiemy i latamy w jakiejś czarnej odchlani, co wgl będzie po tej śmierci. Boje się tego strasznie a wszystko to przez to ze zapalilem marihuanę. Ma ktoś może identyczne objawy jak ja i chce o tym porozmawiać ?

to teraz ja:( może wypisze od najgorszych dla mnie do bardziej znośnych):

-nierozpoznawanie siebie na w lustrze i na zdjęciach, strach przed spojrzeniem w lustro, zastanawianie sie skad bierze sie odbicie w lustrze
-uczucie , ze wszystko za chwile zniknie, wyłączy się
- brak spójności z otoczeniem
- wrazenie, że wszystko co widzę to tylko moje wyobrażenie
-uczucie snu na jawie, ciągle zastanawiam się czy już się obudziłam,czy nadal spię i to wszystko to sen, iluzja
- obcość swojego głosu
- wrażenie otepienia, upośledzenia umysłowego
- strach przed przebywaniem ze sobą a jednocześnie przed przebywaniem z innymi, bo przecież mogę ich zabić albo zrobić im krzywdę
-uczucie całkowitego zatracenia siebie, utraty świadomości, ciagle zadawanie sobie pytan: Kim lub czym jestem i nie znajdowanie racjonalnej odpowiedzi, co jeszcze bardziej napawa mnie lękiem i daje poczucie zwariowania
- utrata osobowości, charakteru, wlasnych mysli, pragnień,marzeń,emocji
- mętlik , chaos w głowie a jednocześnie poczucie całkowitej pustki
- odczucie bycia tylko swoimi oczami, obcość ciała - ręce, nogi są doczepione , właściwie to cale cialo jest nie moje łacznie z narządami płciowymi
- czuje jakbym wyszła z siebie i stanęła obok, obserwowała swoje życie ( wegetacje) z boku
- czuje się jak robot, wszystkie czynności wykonuje automatycznie , a za chwile i tak nie mam pewnosci czy faktycznie to zrobiłam
- wrażenie odlączenia duszy od ciała, brak spójności
- non stop wydaje mi się , ze ja to nie ja , że moje myśli to nie są moje myśli, że słowa które wypowiadam nie płyną ode mnie,że ktoś tym steruje a ja nie mam na to wpływu; niby wiem jak sie nazywam , gdy ktos mnie o to zapyta, ale nie czuję tego, tak jakbym nie czuła siebie w sobie.
- obcość własnego pokoju, domu, ogródka , dobrze znanego miejsca- niby wiem gdzie jestem, ale nie czuje tego miejsca, jest poza mna
- poczucie, ze swiat jest nieprawdziwy, wyreżyserowany a ludzie to manekiny, prowadze z kims rozmowe i mam wrazenie , ze rozmawiam z powietrzem, jakby osoba z którą rozmawiam nie była dla mnie żywa, choć logicznie zdaje sobie z tego sprawę
- wrażenie, że świat za oknem jest namalowany, wszystko na zewnątrz wydaje się takie ogromne, drzewa , budynki
- uczucie, jakbym była na wiecznym haju
- brak odczuwania zmiany otoczenia oraz upływajacego czasu, dla mnie czas się zatrzymał nie ma dla mnie znaczenia jaki jest dzień tygodnia czy która godzina, bo nie czuję tego, wszystko zlewa się w jedno
- uczucie ogromnej pustki i samotności, ze tylko ja tak mam, że nikt mnie nie rozumie, że nawet te forum sobie wymyśliłam,( że tak naprawdę ono nie istnieje i wszyscy którzy tu są) zeby pocieszyć się,że nie jestem z tym sama
- brak odczuwania przyjemności, całkowite zoobojętnienie na wszystko, nic nie robi na mnie wrazenia i nic mnie nie interesuje, straciłam wszystkie pasje, zainteresowania
- ludzie wydają mi się obcy, niby ich znam ale nie czuję z nimi żadnych więzi, dotyczy to niestety również najbliższej rodziny i mojego faceta. Tzn logicznie, wiem, że ich kocham, ale nie umiem już okazywać uczuć, nawet jak sie przytulam do swojego faceta to tego nie czuje, jakbym byla duchem
- silne poczucie dezorientacji,
- czasem mam wrażenie że sama nie wiem o co mi chodzi, nie umiem tego nazwać
- paniczny lęk przed zwariowaniem , psychoza, psychiatrykiem ( bo przecież muszę zwariować skoro cały czas zastanawiam się , czemu widzę otaczający mnie świat )
- lęk przed całkowitą utratą pamięci
- lęk przed utratą wzroku
- lęk przed nowotworami
- uczucie odpływania, zapadania się , tracenia przytomności
- mnóstwo natrętnych i egzystencjalnych, filozoficznych myśli , np:
*Dlaczego żyje?Po co ja tu jestem ?
*Jak to jest że chodzę ?Jak to jest , że potrafie ruszac rekoma?
*Czy Bóg istnieje?
* Dlaczego mam ręce, nogi, nos ,twarz itp?
* Po co jem ? Po co sie myje? Po co sie ubieram ?
* A może wszystko to moje urojenia? Może to forum też sobie wymyśliłam ? Może siebie też wymyśliłam?
* Po co chodze do pracy? Po co ludzie pracuja, wiązą się ze soba, buduja domy, skoro i tak wszyscy umrzemy?
*Czemu rozmawiam ze soba w myslach? Moze tylko ja prowadze dialog wewnetrzny ze soba? Moze jestem nienormalna?
*A może ja nie ma mózgu? Coś mi go zeżarło? Wyparował?
* Czy kosmici istnieja?
*A co jeśli zrobie komuś krzywdę?
*A co jeśli zostanie mi to do końca życia? A co jeśli już nigdy nie bd potrafiła żyć normalnie?
*A może jestem niewidzialna?
*A może wspomnienia to nie są moje wspomnienia? Może to wspomnienia kogos innego? Moze je wymyslilam?
*A moze umarłam i jestem duchem?
*A może jestem w śpiączce?
*Jak to jest, że mówię, że wypowiadam słowa?
*Po co człowiek, spi itd?
* Skad znam nazwy przedmiotów? Jak to jest że potrafię używać sztućców?
*Po co sie urodzilam ? Po co zyje , skoro zycie w dd jest takie trudne?
*A co jesli zamienie sie w warzywo?
*A jesli to wszytsko nie istnieje? Może sama sobie wymyslilam ten swiat?
*A może jestem w psychiatryku?
*A moze mam schizofrenie?
*A może to jednak rak mózgu?
*A może to nie dd?
*A moze to psychoza? przecież jakaś tam nerwica nie może dawac tak silnych objawów?
* A może tak było zawsze, ja zawsze taka byłam , tylko nie zauważyłam swojego stanu?

-gorsze widzenie, obraz wydaje się ciemniejszy a czasem bardzo wyostrzony tak, ze widze głębie obrazu
-wrażenie , ze przedmioty są oddalone mimo tego, ze są na wyciągniecie ręki; czasem wydaje mi się że rzeczy oddychają ; w ogóle dziwny mi się wydaje każdy przedmiot, zastanawiam się czemu jest, po co jest
-częste dejavu
-czasem nagle zaczynam dziwnie przewracać oczami, jakbym była otępiona albo obłąkana
- spadek inteligencji, spowolnienie reakcji
- gubienie słów, przekręcanie wyrazów
- problemy z koncentracją, niemożność skupienia się na rozmowie, czytaniu książki, słuchaniu muzyki
- problemy z pamiecią, luki w pamięci
- łapanie zawiechy , wpatrywanie się w jeden punkt
- osłabienie, brak siły , niechęć do wszystkiego, zmuszanie się do wykonywania jakichkolwiek czynnosci, nawet tych najprostszych
- wrażenie ułomności, jestem gorsza od innych bo mam dd, a wszyscy wokół są normalni, mogą cieszyć się życiem- kiedy patrzę na ludzi, zastanawiam, sie czy ktoś zauwazy, że coś ze mną nie tak, czy to widac, ze ktos ma nerwice,
- nienawiść do siebie i życia, że mnie to spotkało
- brak zainteresowania własnym wyglądem, nie ma dla mnie znaczenia, jak jestem ubrana, czy jestem potargana, wychodze z domu bez makijażu , nie obchodzi mnie to jak wyglądam
-nadmierna sennosc, wlasciwie mogłabym spać 24h na dobę, nie budzić się
-płacz bez powodu, uczucie bezradności i bezsilnosci
-nie widze swojej przyszłości, nie mogę nic zaplanować , nie znoszę planować , bo nie mam nadziei na lepsze jutro, nie moge uwierzyc w to ze to stan przejsciowy, wydaje mi się , ze nie da sie z tego wyjsc i juz zawsze tak bd, już nigdy nie bd potrafila postrzegac swiata jak normalny czlowiek
- stany depresyjne, utrata sensu życia, myśli samobójcze,myśli o śmierci
- poczucie,że bd tylko gorzej - i tak faktycznie się dzieje- samospełniająca się przepowiednia

nierealna92 pisze:to teraz ja:( może wypisze od najgorszych dla mnie do bardziej znośnych):

-nierozpoznawanie siebie na w lustrze i na zdjęciach, strach przed spojrzeniem w lustro, zastanawianie sie skad bierze sie odbicie w lustrze
-uczucie , ze wszystko za chwile zniknie, wyłączy się
- brak spójności z otoczeniem
- wrazenie, że wszystko co widzę to tylko moje wyobrażenie
-uczucie snu na jawie, ciągle zastanawiam się czy już się obudziłam,czy nadal spię i to wszystko to sen, iluzja
- obcość swojego głosu
- wrażenie otepienia, upośledzenia umysłowego
- strach przed przebywaniem ze sobą a jednocześnie przed przebywaniem z innymi, bo przecież mogę ich zabić albo zrobić im krzywdę
-uczucie całkowitego zatracenia siebie, utraty świadomości, ciagle zadawanie sobie pytan: Kim lub czym jestem i nie znajdowanie racjonalnej odpowiedzi, co jeszcze bardziej napawa mnie lękiem i daje poczucie zwariowania
- utrata osobowości, charakteru, wlasnych mysli, pragnień,marzeń,emocji
- mętlik , chaos w głowie a jednocześnie poczucie całkowitej pustki
- odczucie bycia tylko swoimi oczami, obcość ciała - ręce, nogi są doczepione , właściwie to cale cialo jest nie moje łacznie z narządami płciowymi
- czuje jakbym wyszła z siebie i stanęła obok, obserwowała swoje życie ( wegetacje) z boku
- czuje się jak robot, wszystkie czynności wykonuje automatycznie , a za chwile i tak nie mam pewnosci czy faktycznie to zrobiłam
- wrażenie odlączenia duszy od ciała, brak spójności
- non stop wydaje mi się , ze ja to nie ja , że moje myśli to nie są moje myśli, że słowa które wypowiadam nie płyną ode mnie,że ktoś tym steruje a ja nie mam na to wpływu; niby wiem jak sie nazywam , gdy ktos mnie o to zapyta, ale nie czuję tego, tak jakbym nie czuła siebie w sobie.
- obcość własnego pokoju, domu, ogródka , dobrze znanego miejsca- niby wiem gdzie jestem, ale nie czuje tego miejsca, jest poza mna
- poczucie, ze swiat jest nieprawdziwy, wyreżyserowany a ludzie to manekiny, prowadze z kims rozmowe i mam wrazenie , ze rozmawiam z powietrzem, jakby osoba z którą rozmawiam nie była dla mnie żywa, choć logicznie zdaje sobie z tego sprawę
- wrażenie, że świat za oknem jest namalowany, wszystko na zewnątrz wydaje się takie ogromne, drzewa , budynki
- uczucie, jakbym była na wiecznym haju
- brak odczuwania zmiany otoczenia oraz upływajacego czasu, dla mnie czas się zatrzymał nie ma dla mnie znaczenia jaki jest dzień tygodnia czy która godzina, bo nie czuję tego, wszystko zlewa się w jedno
- uczucie ogromnej pustki i samotności, ze tylko ja tak mam, że nikt mnie nie rozumie, że nawet te forum sobie wymyśliłam,( że tak naprawdę ono nie istnieje i wszyscy którzy tu są) zeby pocieszyć się,że nie jestem z tym sama
- brak odczuwania przyjemności, całkowite zoobojętnienie na wszystko, nic nie robi na mnie wrazenia i nic mnie nie interesuje, straciłam wszystkie pasje, zainteresowania
- ludzie wydają mi się obcy, niby ich znam ale nie czuję z nimi żadnych więzi, dotyczy to niestety również najbliższej rodziny i mojego faceta. Tzn logicznie, wiem, że ich kocham, ale nie umiem już okazywać uczuć, nawet jak sie przytulam do swojego faceta to tego nie czuje, jakbym byla duchem
- silne poczucie dezorientacji,
- czasem mam wrażenie że sama nie wiem o co mi chodzi, nie umiem tego nazwać
- paniczny lęk przed zwariowaniem , psychoza, psychiatrykiem ( bo przecież muszę zwariować skoro cały czas zastanawiam się , czemu widzę otaczający mnie świat )
- lęk przed całkowitą utratą pamięci
- lęk przed utratą wzroku
- lęk przed nowotworami
- uczucie odpływania, zapadania się , tracenia przytomności
- mnóstwo natrętnych i egzystencjalnych, filozoficznych myśli , np:
*Dlaczego żyje?Po co ja tu jestem ?
*Jak to jest że chodzę ?Jak to jest , że potrafie ruszac rekoma?
*Czy Bóg istnieje?
* Dlaczego mam ręce, nogi, nos ,twarz itp?
* Po co jem ? Po co sie myje? Po co sie ubieram ?
* A może wszystko to moje urojenia? Może to forum też sobie wymyśliłam ? Może siebie też wymyśliłam?
* Po co chodze do pracy? Po co ludzie pracuja, wiązą się ze soba, buduja domy, skoro i tak wszyscy umrzemy?
*Czemu rozmawiam ze soba w myslach? Moze tylko ja prowadze dialog wewnetrzny ze soba? Moze jestem nienormalna?
*A może ja nie ma mózgu? Coś mi go zeżarło? Wyparował?
* Czy kosmici istnieja?
*A co jeśli zrobie komuś krzywdę?
*A co jeśli zostanie mi to do końca życia? A co jeśli już nigdy nie bd potrafiła żyć normalnie?
*A może jestem niewidzialna?
*A może wspomnienia to nie są moje wspomnienia? Może to wspomnienia kogos innego? Moze je wymyslilam?
*A moze umarłam i jestem duchem?
*A może jestem w śpiączce?
*Jak to jest, że mówię, że wypowiadam słowa?
*Po co człowiek, spi itd?
* Skad znam nazwy przedmiotów? Jak to jest że potrafię używać sztućców?
*Po co sie urodzilam ? Po co zyje , skoro zycie w dd jest takie trudne?
*A co jesli zamienie sie w warzywo?
*A jesli to wszytsko nie istnieje? Może sama sobie wymyslilam ten swiat?
*A może jestem w psychiatryku?
*A moze mam schizofrenie?
*A może to jednak rak mózgu?
*A może to nie dd?
*A moze to psychoza? przecież jakaś tam nerwica nie może dawac tak silnych objawów?
* A może tak było zawsze, ja zawsze taka byłam , tylko nie zauważyłam swojego stanu?

-gorsze widzenie, obraz wydaje się ciemniejszy a czasem bardzo wyostrzony tak, ze widze głębie obrazu
-wrażenie , ze przedmioty są oddalone mimo tego, ze są na wyciągniecie ręki; czasem wydaje mi się że rzeczy oddychają ; w ogóle dziwny mi się wydaje każdy przedmiot, zastanawiam się czemu jest, po co jest
-częste dejavu
-czasem nagle zaczynam dziwnie przewracać oczami, jakbym była otępiona albo obłąkana
- spadek inteligencji, spowolnienie reakcji
- gubienie słów, przekręcanie wyrazów
- problemy z koncentracją, niemożność skupienia się na rozmowie, czytaniu książki, słuchaniu muzyki
- problemy z pamiecią, luki w pamięci
- łapanie zawiechy , wpatrywanie się w jeden punkt
- osłabienie, brak siły , niechęć do wszystkiego, zmuszanie się do wykonywania jakichkolwiek czynnosci, nawet tych najprostszych
- wrażenie ułomności, jestem gorsza od innych bo mam dd, a wszyscy wokół są normalni, mogą cieszyć się życiem- kiedy patrzę na ludzi, zastanawiam, sie czy ktoś zauwazy, że coś ze mną nie tak, czy to widac, ze ktos ma nerwice,
- nienawiść do siebie i życia, że mnie to spotkało
- brak zainteresowania własnym wyglądem, nie ma dla mnie znaczenia, jak jestem ubrana, czy jestem potargana, wychodze z domu bez makijażu , nie obchodzi mnie to jak wyglądam
-nadmierna sennosc, wlasciwie mogłabym spać 24h na dobę, nie budzić się
-płacz bez powodu, uczucie bezradności i bezsilnosci
-nie widze swojej przyszłości, nie mogę nic zaplanować , nie znoszę planować , bo nie mam nadziei na lepsze jutro, nie moge uwierzyc w to ze to stan przejsciowy, wydaje mi się , ze nie da sie z tego wyjsc i juz zawsze tak bd, już nigdy nie bd potrafila postrzegac swiata jak normalny czlowiek
- stany depresyjne, utrata sensu życia, myśli samobójcze,myśli o śmierci
- poczucie,że bd tylko gorzej - i tak faktycznie się dzieje- samospełniająca się przepowiednia

Na pocieszenie ci powiem ze mialem kazda rzecz jaka tu wymienilas, nawet myslli, a jeszcze wiele bym dopisal. obecnie nie mam ani jednej takiej mysli i ani jednego objawu. Minelo mi wszystko.
Zacznie sie poprawiac jak zaczniesz pracowac nad stosunkiem wobec tych objawow oraz mysli. Tylko trzeba byc cierpliwym i nie wkrecac sie stale w choroby bo sie to tylko przedluza. To naprawde calkowicie mija.
Za kazdym razie jak bedziesz wolala wybrac znowu dziwienie sie objawom wybbierz porzucenie kontroli a motywacja niech bedzie to ze wtedy nie przedluzasz tych stanow.

Od poczatku nerwicy gdzies te dwa pojecia dd mi sie przewijaly, ale stwierdzilam ze nie bede dokladac sobie problemu i wkrecac w cos jeszcze. Dopiero jak zaczelam wychodzic na prosta czytam co to tak naprawde jest to widze, ze mnie to nie ominelo, wrecz przeciwnie- mam mialam podobnych dziwnosci, ktore mnie meczyly. Czesc przeszla, ale zostalo kilka:
-kontrola mysli, najbardziej przed snem, albo jak chce odpoczac. Nie umiem ich puscic, za kazdym razem lapie sie jak przyjdzie mi jakas mysl nie zwiazana z poprzednia i rozkminiam jak do niej doszlam.
- mialam tez fazy ze schizofrenia, balam sie tego ze marze, ze buduje przez to odrebna osobowosc. Nigdy tak tego nie odbieralam, a w nerwicy spanikowalam, kim tak naprawde jestem? Soba? Czy ta osoba z marzen?
-mam jeszcze takie cos, ze rozmyslam czy jestem dobrym czlowiekiem? Czy jestem mila, zyczluwa dla innych? Przypominaja mi sie jakies klotnie, sprzeczki, to, ze ktos mi kiedys powiedzial, ze jestem cyniczna np. Wzielam sobie to do siebie i zastanawiam sie czy to byly pohedyncze sytuacje spowodowane np zlym humorem czy naprawde jestem beznadziejna

Moje objawy (niektóre dochodzą lub odchodzą z czasem) :
-świat wydaje sie dwuwymiarowy
-w słoneczny dzień kolory wydają sie przesycone, a w pochmurny dzień wyblakłe
-śnieg optyczny, męty, iskierki, kolorowe plamki mam mocniejsze niż przed dd
-duzo iskierek przy wysilku fizycznym
-nadwrażliwość na światło
-widzenie "przez mgłę"
-ból oczu
-halucynacje przy zamknietych oczach
-chęć przebywania z przyjaciółmi, zeby tylko nie myslec o dd
-idę gdzieś i nie moge uwierzyć że w ogóle tu jestem
-uczucie ze to nie ja poruszam moją ręką
-BAARDZO dziwne uczucie podczas pocierania jedną ręką o drugą
-BAARDZO dziwne uczucie podczas pływania
-większe zmęczenie
-brak spójności z przeszłością
-problemy z wczesnym wstawanien
-uczucie ze to nigdy nie przejdzie
-uczucie ze jestem w dupie