- ogolne objawy nerwicowe
- poczucie ze nikt nie ma takich objawow tylko ja, nawet teraz to pisze i mysle a po co to pisze skoro tego nikt nie ma
- uczucie ze nawet to forum nie jest realne a ja sobie to wszystko wymyslilam
- brak pewnosci czy to co robie juz sie kiedys nie wydarzylo, takie pogubienie w przeszlosci i przyszlosci
- rowniez nie czuje lecacego czasu jakbym wypadla z jego obiegu
- nierealnosc moich bliskich i tego ze sa moimi bliskimi, to znaczy wiem to ale wydaje mi sie to niemozliwe
- nie czuje emocji do bliskich mi osob (od niedawna mam taki objaw)
- mam chlopaka i nie wiem czy go kocham czy nie tak jak mame itd
- patrzac na moje rece czuje strach bo ne sa dziwnie, jak nie moje wygladaja jak jakies szpony
- nogi mam tez znieczulone jakby, jak ide to mysle jak to mozliwe ze ja wogole chodze
- poczucie snu na jawie, mam nawet taka mgle przed oczami jak podczas snu (cos takiego, trudno to wyjasnic)
- dziwne jazdy ze nie wiem jak dziala swiat i jak funkcjonuje
- (slabo) ale czuje ze nie wiem kim jestem choc okresami tego nie mam
- uciski w glowie i uczucie jakby mi ktos trzymal z tylu glowe i sciskal mozg w srodku
- braki koncentracji i ciagle czuje sie zmeczona, jakbym nie spala ze 4 dni pod rzad
- uczucie ze nie mam przyszlosci ze jestem tylko teraz i nic nie istnieje (ziezko opisac slowami)
- poczucie ze jestem jakas lekka jakbym byla duchem i tylko oczami wszystko odbierala

Nerwica lekowa z dd a powod to wlasnie stresowanie sie ciagle i nerwica

Miałam głównie depersonalizację, derealizacja minęła mi dość szybko:
- wrażenie braku czucia w całym ciele (szczególnie w nogach), "byłam oczami" - najsilniejszy i najdłużej utrzymujący się u mnie objaw
- działanie "automatyczne", jak na autopilocie
- wrażenie usuwania się gruntu pod nogami
- wyłączenie emocji, zwłaszcza pozytywnych
- (na samym początku moich problemów) poddawanie w wątpliwość czy osoba z którą przebywam faktycznie istnieje (zastanawiałam się np czy faktycznie obejmuję męża podczas spaceru, czy go sobie wymyśliłam i tak naprawdę obejmuję powietrze)
- (na samym początku moich problemów) uczucie jakby mnie ktoś zamknął w szklanej kuli
- (na samym początku moich problemów) nadwrażliwość na bodźce - dźwięki i jaskrawe, jasne kolory
- wrażenie, że za płytko oddycham i że zaraz zemdleję
- zawroty głowy
- (jak headge) kiedy mówiłam słyszałam nie siebie tylko obcą osobę
- śnieg optyczny
- piski w uszach
- bóle w ciele
- lęki/ natrętne myśli że: sobie coś zrobię, zwariuję, nigdy nie wyjdę z tego stanu, zemdleję, umrę.

EDIT: uciski w głowie, przelewanie się w głowie też miałam.

Informacja najważniejsza - to mija

Objawy:
- obcość
- jakby to nie był świat
- milion myśli filozoficznych, wiekszosc absurdalnych
- lustro
-brak emocji
- napady lęku przed kontaktem z l udźmi
- strach przed chorobami

-sen na jawie
-intensywne sny
-uczucie filmu ze soba w roli głownej
-uczucie bycia niewidocznym
-uczucie totalnej pustki w głowie
-uczucie, że rozumiem tylko proste sprawy
-totalnie otępienie
-ogromny strach przed schizfrenią, halucynacjami, omami słuchowymi
-natrętne myśli typu ' a co jeśli to nie d/d a jakaś dużo gorsza choroba?' 'a może wszystko jest normalne i to wszystko sobie tylko wkręcam?' itp.
-problemy z pamiecią
-problemy z wspomnieniami, jak coś wspominam to mam tylko takie przebłyski, albo np. coś się działo pare minut wczesneij, a ja mam uczucie, że to było dawno temu
-odrealnienie
-patrze w lustro i nie wiem kto to
-pęknięta szyba
-uczucie, że mój głos to nie mój głos
-lęki
-czasami się czegoś wystrasze, sam nie wiem czego
-strach przed byciem z samym sobą
-uczucie jakbym bym cały czas odurzony przez jakieś narkotyki, alkohol

i teraz NAJGORSZE
- niewyraźne widzenie
- w ciemności wszystko jakby było zrobione z takich małych kolorowych kropeczek (nienawidze tego)
- utrata własnej tożsamości, moje własne poglądy wydają mi się obce
- uczucie, że nie wiem kim jestem (ciężko to opisać..)
- uczucie jakbym siedział w mojej głowie i to wszystko oglądał
- TOTALNY brak pozytywnych emocji, cokolwiek bym nie robił co kiedyś sprawiało mi przyjemność teraz jest negatywne, albo neutralne

jest jeszcze dużooo więcej ale tyle chyba wystarczy

- wrażenie braku spójności z otoczeniem
- uczucie snu na jawie
- zaburzenia koncentracji, czytanie parę razy tego samego
- poczucie że świat jest sztuczny, nierealny
- ogrom myśli egzystencjalnych
- uczucie obcości do samego siebie
- niemożność odczuwania jakiegokolwiek klimatu dnia/życia
- rozleniwienie się
- ogromny spadek motywacji
- różne zaburzenia wzroku
- poczucie ogromnej samotności
- wyłączanie się w trakcie rozmów, tracenie wątków
- chęć zamknięcia się w 4 ścianach
- nie poznawanie swojego głosu
- widzenie świata za szybą
- wrażenie oglądania filmu ze sobą w roli głównej
- szumy w uszach
- strach przed zwariowaniem
- objawy somatyczne: kołatanie serca, utrudnione oddychanie, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, drżenie rąk itp
- analizowanie swoich zachowań, analizowanie zachowań innych ludzi
- męczenie się w kontaktach z innymi ludźmi
- depresja, beznadziejność, bezsens świata
- senność, ciągłe uczucie zmęczenia
- wybuchowość, drażliwość
- strach że wszyscy widzą, że coś ze mną jest nie tak, uczucie że ciągle mnie ktoś obserwuje, ocenia

- odciecie od wlasnych emocji
-widzenie swiata "przez szybe"
-brak koncetracji
-nie poznawanie samej siebie w lustrze
-rece i nogi jakby byly doczepiane
-obcosc glosu
-milion mysli egzystencjalnych(jak to jest ze zyje,po co jest dzien i noc,jak to jest ze widze,ze mam cialo)
-patrzylam na ludzi,miejsca i wiedzialam kto/co to ale tego nie czulam np jak patrzylam na moja corke to musialam sobi powtarzac ze to moja corka bo tego nie czulam
-to co robilam godzine wczesniej wydawalo mi sie bardzo odlegle, czesto tez zastanawialam sie czy to sie naprawde wydarzylo czy sobie to wymyslilam
-plamy przed oczami
-przerazal mnie kazdy dzwiek
-robienie wszystkiego jakby "z automatu"
-nie wiedzialam do czego sluza przedmioty np patrzylam na czajnik i sie zastanawialam jak sie gotuje wode..
-otepialosc
-brak zainteresowania czymkolwiek
-sennosc,zmeczenie
-nie wiedzialam kim jestem,utrata tozsamosci
-przerazajace mysli o smierci,przemijaniu
-realistyczne sny
-uczucie snu na jawie
brak poczucia czasu,nie ogarnialam czy jest dzien czy noc,bylo mi to obojetne
-okropne lęki
-uczucie wszechogarniajacej pustki,ze nic nie ma sensu
-bol miesni,dreszcze(jak przy grypie)
-uczucie jakby glowa byla odcieta od ciala, cialo robilo swoje a ja sie czulam jakbym byla zamknieta w swojej glowie i w myslach

-brak spójności z ciałem
-nie rozpoznawanie sie w lustrze
-bóle głowy
-uderzenia gorąca
- brak emocji
-kompletny brak motywacji
-lenistwo
- natlok myśli egzystencjalnych
-uczucie "wielkości"
-poczucie że jest sie jakims bytem
-uczucie obserwowania swiata, ludzi, życia a nie uczestniczenia w nim
-brak więzi emocjonalnych z bliskimi
-problemy ze wzrokiem(migotanie, rozmywanie)
-klopoty z pamięcią
-po wypowiedzeniu czegoś zastanawianie sie czy sie to powiedzialo, nie czucie tego

-kompletnie skopane poczucie czasu (jak myślałem wieczorem o tym, co się działo rano to wydarzenia te wydawały mi się bardzo odległą przeszłością)
-utrata sensu istnienia, nigdy specjalnie pracowity nie byłem, ale przy derealce to już wszystko mi się stało obojętne (moje oceny szkolne z bardzo dobrych mocno się popsuły)
-czasem okropne zwiechy, siedziałem na lekcji i tak byłem pochłonięty analizowaniem swoich "objawów", że nie pamiętałem na przykład niczego z 10 minutowego wywodu nauczyciela
-w szczytowych momentach miałem też straszne braki w pamięci (mówiłem cos i po chwili się zastanawiałem, co powiedziałem, to wszystko napędzał lęk przed schizofrenią, o której nie mogłem przestać myśleć)
-poczucie oderwania od ciała (obcość rąk, nóg, tak jakby ktoś mi je doczepił)
-obcość własnego głosu
-obcość odbicia w lustrze
-okropna senność i trudne do wytłumaczenia zmęczenie

no i pewnie wiele innych, o których już nie pamiętam, a które zostały w tym temacie opisane przez innych ;d

Moja diagnoza to nerwica lękowa, zaburzenia osobowości, derealizacja oraz depresja. U mnie pojawiają się następujące objawy:

- zupełny brak poczucia czasu; wrażenie, że czas nie istnieje, że całe dzieje Wszechświata zawierają się w nieskończenie maleńkiej cząsteczce czasu (co jest paradoksem, ale nie jestem w stanie inaczej tego wytłumaczyć)

- silne poczucie deja vu, wręcz przeświadczenie, że moje życie po dojściu do końca rozpoczyna się od nowa i przebiega w dokładnie taki sam sposób - i tak w nieskończoność

- problem w rozgraniczeniu świata wewnętrznego od zewnętrznego; często moje własne myśli i wyobrażenia są dla mnie bardziej realne od tego, co poniekąd jest rzeczywistością

- silne poczucie jedności z wszelką materią i antymaterią; często wrażenie, że jestem falą dźwiękową, jakimś kolorem lub jakąkolwiek materią bądź energią, a wszystko to przeplata się między sobą tworząc jednolitą całość

- wrażenie, że ktoś lub coś mnie obserwuje, podsłuchuje, śledzi

- uczucie obcości, braku przynależności do kogokolwiek lub czegokolwiek; samotność

- popadanie w skrajne uczucia w ciągu bardzo krótkiego okresu czasu (kilka minut lub kilka godzin)

U mnie depersonalizacja wziela sie od nerwicy i hipochondrii ktora sie zaczela od przezyc w pracy w sumie i bylam w tym okresie ogolnie oslabiona i przemeczona.
Na poczatku mialam derealizacje a potem dostalam depersonalizacji i po czasie derealizacja odpuscila a ta druga trzyma caly czas. Objawy mialam przez okragly dzien. Diagnoza moja to nerwica lekowo depresyjna.

- straszna wrazliwosc na swiatlo, moglam siedziec tylko przy slabej zarowce w lapmce
- czeste uczucie dejavu ze cos co robie juz robilam i mowilam
- czesto zamazane widzenie (nie mam zadnej wady wzroku) i dziwne sniezenie (nie wiem czy to na pewno snieg optyczny)
- klatkowanie obrazu jakby dopiero po chwili docierala do mnie informacja na co patrze
- uczucie ze nie rozumiem tego na co patrze
- poczucie ze nierealne jest wszystko wokolo jakby plastykowe i nieznane
powyzsze objawy mialam od poczatku caly czas ale w koncu mi powoli mijaly i teraz sa tylko czasami
za to od poczatku caly czas do dzis towarzysza mi nadal:
- uczucie tego ze moim bliscy sa mi nieznani, wiem ze to rodzina moja ale czuje ze ich zupelnie nie znam
- czuje ze nie znam siebie, zupelnie jakbym sie urodzila na nowo i dopiero teraz patrzyla na swiat i siebie
- kompletne oderwanie od swoich emocji laczacych mnie z rodzina, moim mieszkaniem, moimi rzeczami a nawet swoimi zdjeciami
- nie znam swojego dawnego ja, jakbym stracila swoja osobowosc, swoj charatker, nie wiem czym jestem i co mam ze soba zrobic (tragiczny objaw)
- uczucie ze nie znam swojego ciala jakbym je dopiero teraz zobaczyla, nie czuje lacznosci z cialem
- dlatego czesto czuje sie jak duch albo jakbym byla doslownie niewidzialna
- uczucie ze wszystko odbieram tylko oczami bo reszta zmyslow jest jakby przytepiona ale jakby nie dzialala
- duzo mysli filozoficznych, czuje ze nie wiem jak co dziala i ciagle mam pytania w glowie jak to zrobic, po co to robie i tych mysli mam duzo
- ironicznie innych mysli mam jakby malo, jakby myslenie o czym innym powodowalo przegrzanie sie mojego umyslu, ale za to mysli o dd i swiecie sa w duzych ilosciach az glowe mi rozsadza
- wrazenie ze nie znam swojej przeszlosci jakbym przyszla na swiat dzis i teraz, czytam posta co pisalam wczesniej i mysle jak ja moglam to napisac i czy to ja pisalam?
- odkad mam dd przeraza mnie zycie samo w sobie
Piszac tego posta i tak jest lepiej niz na poczatku ale jednak dd nadal trzyma a glownie depersonalizacja.

uczucie ze nie jestem soba ze nie mam tozsamosci swojej osobowosci i ogolnie dziwie sie ze jestem czlowiekiem
wrazenie a nawet uczucie mocne ze rece nie naleza do mnie, wiem ze moje sa ale patrze na nie i nie odczuwam tego
uczucie ze moja przeszlosc zniknela wczoraj spojrzalam na swoje zdjecie z dawnych czasow to jakby to zdjecie nie bylo moje
duzo strachu przed szalenstwem i utrata pamieci bo pamiec mam strasznie obecnie slaba
czuje ze mi zniknelo pol mozgu czuje dziwne odretwienie w glowie
szybko trace sily i mam duzo pytan po co zyjemy po co powstal swiat a nawet po co gotuje makaron
i sporo dziwnych wzrokowych objawow jak chocby to ze po prostu dziwnie widze inaczej niz zawsze
patrze na cos i nie dowierzam ze to widze, jakbym nie rozumiala tego co widze

Napiszę tylko to co teraz przychodzi mi do głowy. Wszystkiego jest ogrom i wszystko miesza się ze sobą. A więc:
- brak kontaktu z rzeczywistością
- poczucie życia jak we śnie
- wrażenie jakby to co mnie otacza było nierealne, zmienione, obce nawet własne mieszkanie
- wrażenie zapadania się
- obcość własnego ciała, odbicie w lustrze jest obce, ręce jakby nie były moje
- znajomi ludzie, rodzina wydają się obcy
- brak koncentracji
- wyostrzenie kolorów lub ich bladnięcie
- niewyraźne widzenie
- mętne oczy
- nie dochodzenie bodźców z zewnątrz
- uczucie jakbym wariowała
no i chyba to będzie tyle jeśli chodzi o dd jest jeszcze wiele objawów, ale bardziej związanych z nerwicą i lękiem.

- Wrażenie, że świat nie istnieje, a moje życie jest wyreżyserowane i gram w tym filmie główną rolę,
- Uczucie oddalania się od rzeczywistości,
- Zagubienie w czasie, czasami nie pamiętam co robiłam w ciągu dnia albo mam wrażenie, że coś co stało się kilka dni temu, zdarzyło się godzinę temu. Okropne.
- Lęk przed utratą świadomości,
- Lęk przed śmiercią,
- Lęk przed przyszłością, samotnością
- Nękające myśli egzystencjalne,
- Obcość względem ludzi jakby stali się manekinami,
- Poczucie utraty tożsamości,
- Nie poznawanie siebie w lustrze,
- Senność,
- Uczcie jakby się było robotem, który żyję z dnia na dzień,
- Uczucie jakby mój mózg nie był spójny z ciałem,
- Obcość własnego głosu,
- Obojętność, bezsens życia,
- Sny stały się bardzo realne,
- Częste deja vu,
- Wzrok: czasami widzę białe/niebieskie przebłyski, kropki,
- Słuch: Zatykanie się w uszach, dzwonienie, szumy.

Mimo,że już ze mnie zeszło i nie odczuwam w sumie to i tak się podziele tym jak to czułem

-Poczucie nierealności,całkiem inny świat
-głupie natrętne myśli o rzeczach o których normalnie bym nie myślał
-uczucie obcości,niby coś jest znajome ale jednak nie do końca
-"ja śnię czy już się obudziłem?"- to był mój największy problem,nie potrafiłem czasami odróżnić czy coś się dzieje serio czy to kolejny realny sen
-częstsze "deja vu",ale nie wiem czy to ma jakikolwiek związek z DD chociaz przyznam,że jak już wyluzowałem to nie powtarza się tak często
-stany lękowe,wkręcanie sobie,że zapadnę w śpiączkę czy nakręcanie się na choroby

To by było chyba na tyle.
Pozdrówki!

Oto moje szanowne objawy:D

-zaczęło się od życia we śnie
-0 uczuć
-miałam wrażenie, że wszystkich widzę po raz pierwszy,
-bałam się że zgubię się w miejscach, w których byłam 100 razy
-strasznie problemy ze snem, marzenia senne mieszały mi się z jawą, miałam wrażenie, że nie śpię całą noc
-miałam wrażenie, że mam doczepione ręce, nogi
-nie poznawałam swojej twarzy, aż bałam się spojrzeć w lustro
-miałam wrażenie, że stracę tożsamość
-moje wspomnienia wydawały mi się obce, wymyślone
-myśli filozoficzne, najróżniejsze, aż czasami sama się dziwiłam, że jestem w stanie coś tak twórczego wymyślić!!
-nadwrażliwość na głośne dźwięki, ostre kolory
-rozmazany obraz
-problemy z pamięcią, koncentracją
-wszystkie dni zlewają się w jeden
-zagubienie w miejscu i czasie

na początku objawy miałam 24/7 przez pierwsze 2 tyg.
psycholog stwierdził nerwicę lękową, myśli natrętne
nabawiłam się tego przez trawę ;/