Ktoś tu cierpi na tą specyficzną fobię ?

Ja właśnie zmagam się z nią od wielu lat. Okropna fobia.

Ja też to mam od dziecka

Napiszcie coś więcej o tej nietypowej fobii, nawet nie wiedziałam ,że to się jakoś nazywa konkretnie, ale borykam się z podobną przypadłością.
No
Obawiam się czyjegoś złego wzroku, jakaś obawą wyrażona przez kogoś, nie radzę sobie kompletnie z tym, że ktoś coś złego k mnie pomyśli, często po tym zamykam się z sobie i myślę, że ktoś nie chce mieć ze mną styczności. Często te myśli towarzyszą mi w pracy, np, że kiedy źle coś zrobie to zostanę zwolniona. Przez to jestem właściwie nieomylna, nakładam na siebie duży nakład emocjonalny żeby się nie pomylić w niczym,. Często też siedzę w pracy i myślę, że ktoś chce mnie zwolnić, chociaż tak na prawdę nikt nie daje mi do tego podstaw, ale ja sobie to wmawiam.
Nie potrafie być szczera bo nie chce nikomu zrobić krzywdy swoimi slowami, nie chce widzieć w czyiś oczach zrozpaczenia a co dopiero łez.
Wolę unikać kontaktu z kimś żeby się dystansować.
Ale też może inaczej, jedyną osobą róży której jestem w stanie się otworzyć i zachowuje się naturalnie jest mój mąż. Z nim mogę każdy temat omówić i nie wstydzić się uczuć.
Piszcie trochę swoje doświadczenia w tym zakresie, będę wdzięczna w kupie raźniej