Siema, mam na imię Filip mam 19 lat, zacznę od początku tego gównianego życia.
Od początku czyli jak dostałem komputer zacząłem maniaczyć 3 lata w gimnazjum, ludzie mi dokuczali chodziłem do psychologa nic nie dało, uzależnienie trwało (nie miałem świadomości że byłem uzależniony) ale dobra myśleli że jestem stuknięty umysłowo sam też tak myślałem, nasiliła mi się fobia społeczna, wraz wiekiem, przestałem chodzić do sklepu,kościoła 0 sportu tylko gry komputerowe nołlajf, kumpli 0 po tym czasie. Wgl straciłem świadomość że żyje tylko jak robot działałem co będzie to będzie, ciągle się bałem. Miałem myśli samobójcze ..
Poszedłem dalej do szkoły technikum (głupie niski poziom i wgl ale nigdzie indziej się nie nadawałem) kompletnie straciłem relacje z rodziną, emocje, mówią że jestem głąbem, tępym .. nic nie czuje, nie mam tych emocji,wstydu..
Chodząc do szkoły byłem kompletnie jak we śnie, 0 realności, zastanawiałem się po co żyje, czy to ma jakiś sens? ciągle słysze że nieudacznik, 0 życiowe , margines społeczny, i kompletnie się tym nie przejmuje nic mi to nie robi 0 kompletnie jak robot.. słyszałem wiele razy że jestem tępy, kompromitacje na co dzień,poniżanie i wgl..
3 lata mineły i dzisiaj dowiedziałem się o tym stanie derealizacja i prawdopodobnie to mam, macie jakieś rady jak z tego wyjść?
depresja z czasem przestała mi dokuczać


Dopiszę jeszcze że brak mi poczucia czasu, i również mam problem to banalnego myślenia czyli co to jak to, podanie ręki starszym osobą, wgl debil totalny

Wyglądasz mi na odciętego przez odrealnienie, posłuchaj sobie nagrań o tym u nas na forum
nagrania-o-derealizacji.html

Masz także wpisy o tym

spis-tresci-autorami-t4730.html

Ale u ciebie odrealnienie to jest efekt twojego życia, izolacji i lęku społecznego. Oczywiście, ze może to ci minąć, na początek proponowałbym dlatego zapoznanie się z tym co to jest odrealnienie i czemu czujesz się jak robot i nie masz emocji.
Bo potrzebujesz przestać krytykowac sam siebie za to, że masz problemy z tym, ze nic nie czujesz i czujesz sie pusty. Bo to nie pomaga ci w niczym a jedynie szkodzi. Potrzebujesz przestać się tak bardzo identyfikowac z odczuciami wynikającymi z odrealnienia.

Ale niewątpliwie to jest jedna sprawa.
Druga rzecz to jest lek społeczny czy chodzisz na terapię do terapeuty, który najlepiej jest doświadczony w prowadzeniu osób z lękiem społecznym?
Uzaleznienie od komputera może wynikac z tego, ze jest to rodzaj ucieczki przed światem bo tam czeka lęk i poczucie upokorzenia.
Nie ma się co oszukiwać, ze to trzeba powoli zacząc zmieniać, nie jest to prościzną ale też nie musisz życ w taki sposób odizolowany od świata i dopasowujący się tak jak lęk spoleczny ci każe.
Być może da ci coś do myslenia to oto nagranie

segment-7-epilog-sukces-4-zywiolow-t6250.html

Pora także abyś zaczął doceniac siiebie za jakieś najmniejsze osiągnięcia ale aby to zrobić najpierw potrzebujesz przetsac się tak stale krytykować i nazywac nieudacznikiem, bo twoja postawa względem siebie jest taka, ze nie pozwala ci się w jakikolwiek sposób zmienić.
Najlepsza postawą jest postawa przyjacielska wobec siebie, to trudne tak przestawić myślenie o sobie ale skoro masz 19 lat i całe życi eprzed sobą i napisałeś tu posta, to myslę że chcesz tego i gdzieś w środku pragniesz.
WIęc warto zacząc i się przemęczyć.

prezentacja-3-postawa-przyjacielska-t5670.html

Nie będe ukrywał, ze wsparcie psychologiczne terapeuty będzie dla ciebie myślę cenne.

Dzięki Victor trochę pomogło przestałem się przejmować DD (ale jestem świadom tego w jakim stanie jestem) staram się żyć jak wcześniej..

Chciałbym też dopisać że od gimnazjum mam stan otępienia, brak myśli , koncentracji zacząłem od wczoraj brać coś z magnezem B6 na koncentracje i trochę pomaga ale nie tak dużo ... (jeżdżąc na kursie samochodem kompletnie nie myśle (wydaje mi się że to przez niedobór witamin b6 i b12 ale nie jestem pewien, musze przestać jeść te słodycze )
Na tym kursie mój nauczyciel musi mi tłumaczyć proste czynności że czuje się jak debil .. jeszcze z tym dd to już wgl totalna gra..
Mam też problemy z pamięcią nie mogę sobie przypomnieć co wczoraj robiłem albo 3 dni temu co jest też irytujące ...również tracę wątki rozmowy ;/

PS
-uzależnienie od komputera już mineło (tak mi się wydaje wgl mnie do niego nie ciągnie) od czasu do czasu wyjde na dwór
-już opinia innych mnie nie interesuje (wmawiam sobie że raz się żyje i że później tych ludzi nie zobacze więc kij z ich opinią) (mam tylko od czasu do czasu taki lęk ale szybko mija)

To otępienie,brak myśli,koncentracji,brak pamięci to jest bardzo denerwujące macie jakieś rady?

Witaj serdecznie na forum! dobrze, że do nas dołączyłeś, myślę, że to dobre miejsce dla Ciebie!:) Mam nadzieję, że zechcesz zapoznać się z tym, co polecił Ci Victor, nie jeden raz a nawet kilka, gdy zajdzie potrzeba...

Wiesz najpewniej zacząłeś się zagłębiać w komputer, bo rzeczywistość w nim wydawała Ci się po stokroć bardziej atrakcyjna niż świat otaczający, tak sobie wnioskuje, bo tak często jest.
I teraz pytanie jak właściwie czujesz się w swojej rodzinie, jak czujesz się traktowany, jakie miałeś odkąd pamietasz relacje z jej członkami? Nie musisz odpowiadać na forum, jeśli nie chcesz, możesz sobie w duchu. Bo skoro tak bardzo jest Ci źle, to musi być jakiś powód. To nie jest tak, że w 100% czujemy się fatalnie bo tylko w nas jest coś nie tak. Coś Ci musi nie leżeć, coś Ci musi nie odpowiadać w tym jak wygląda Twoje życie.

Jeśli chodzi o poradę na otępienie, koncentrację, itd. to widzisz, moim zdaniem to jest bardziej złożone. Bo to jest tylko OBJAW. Tak samo jak DD. Przyczyna jest w tym w jakiej jeteś sytuacji, jak podchodzisz do życia, jak się w nim czujesz. DD to odcięcie- reakcja obronna psychiki która nie chce już przeżywać tego co widzi, czego doświadcza tak głęboko jak to robi nie będąc odcięta. Więc od czego chcesz się odciąć? To jest takie dobre pytanie dla samego siebie, żeby dotrzeć do prawdziwego źródła problemu. I jak się nad tym źródłem zacznie pracować, to dd samo będzie ustępowało a wraz z nim to otępienie, brak koncentracji , problemy z pamięcią. Eliminowanie pojedynczego objawu bez rozwalenia przyczyny jest trudne może niemożliwe nawet.

Wiecie co ja chyba zostanę jednak przy tym stanie miałem lekką poprawę i wraz z nią pojawiły się problemy (czyli to co do niej doprowadziło) i jak mam wybierać między tym światem co sobie go wykreowałem i czułem się w nim w miarę szczęśliwym, a światem "realnym" co byłem ciągle smutny i dołowała mnie ciągle depresja to ja podziękuje ..
A ci co chcą wyjść z tego stanu DD to niech wyjdą na dwór to samo przejdzie