Siemka!
Jestem Adrian mam 19 lat, w tak młodym wieku zaliczyłem już szpital psychiatryczny. Moja diagnoza to głównie depresja, zaburzenia osobowości i stany lękowe. Biore leki zolafren 10 mg na noc, anafranil 150 mg, rispolept 2 mg.Moje objawy pojawił się rok temu, tzn. depersonalizacji czy derealizacji, uczucia sztuczności świata oraz siebie. Boję się że to może być schizofrenia, nie jestem przekonany do diagnoz postawionych w szpitalu, obecnie nie wychodzę z domu, przez te uczucie sztuczności rzucam szkołe, pojawia się za każdym razem kiedy mam wyść z domu i nie tylko.HELP ME, co robić dalej? To tak w wielkim skrócie

A czemu bys mial miec shozofrenie, masz jej objawy? Obejrz sobie divovicka, polecam go znac przy takich problemach i o dd tez tam masz nagrania.

Nie no, schizofreni raczej nie mam, ale szereg powaznych zaburzen z ktorymi sobbie nie radze

Rzucenie szkoły i zamknięcie się w domu to najgorsze co możesz zrobić,co z tego,że wychodząc czujesz się dziwnie? robi Ci to krzywdę? nie! musisz na to samo wychodzić i działać,nie bać się tego,ja dziwność świata mam kilka lat i gdybym patrzyła na to, to przez te kilka lat miałabym nie wychodzić z domu? to gorzej niż więzienie.Po pierwsze się tego nie bój bo nie ma czego,po drugie zaakceptuj,masz co masz i póki co musisz z tym żyć ,a po trzecie działaj,chyba nie chcesz zmarnować młodości na zastanawianiu się co,dlaczego,od czego itd

Notfound pisze: ↑

5 grudnia 2019, o 12:06

Nie no, schizofreni raczej nie mam, ale szereg powaznych zaburzen z ktorymi sobbie nie radze

Bo to trzeba krok za krokiem zacząć układać tak naprawdę swoje podejście wobec tego, niekoniecznie od razu radzić sobie. Bo trudno wszystko olać z marszu i się nie przejmować. Coś rozumiesz z samych mechanizmów swojego zaburzenia?

Dosyc dlugo sie.z tym zmagam juz.troche lrpirj wychodzi mi olewanie.tych stanow,.ale nie, nie rozumiem tych mechanizmow