Chce tu poruszyc temat asertywnosci, czyli jak nie dac sie wykorzystywac i wyrobic sobie dystans i respekt innych ludzi
Macie moze albo mieliscie taki problem? Byliscie zbyt grzeczni i uczciwi wobec innych a w zamian dostawaliscie brak szacunku, byliscie niedoceniani?
Ja osobiscie mam ogromne problemy z asertywnoscia i pewnoscia siebie od malego - nawet w szkole nie potrafilam sie postawic osobom dogryzajacym, wolalam siedziec cicho byle miec spokoj, unikalam sytuacji stresujacych i nie prowokowalam ich zeby nie bylo nieperzyjemnej atmosfery kosztem swojego zlego samopoczucia, poczucia niesprawiedliwosci, lęku.
Najwazniejszy jest dla mnie swiety spokoj i przyjazna atmosfera.
Jest to problem ktory najbardziej dotyka mnie i wiele osob najczesciej w pracy.
Kiedy widze ze cos mi nie odpowiada, cos mi sie nie podoba nie mowie o tym bo wole przecierpiec i sie powkurzac wewnatrznie niz otworzyc japke i zwyczajnie powiedziec... :/
Zazdroszcze ludziom ktorzy potrafia walczyc o swoje, maja gdzies drugiego czlowieka, wymagaja, sa skoncentrowani na sobie i dobrze sie z tym czuja.
Ja osobiscie mam wyrzuty sumienia jak sie sprzeciwie albo powiem co mi sie nie posoba albo jak zwracam uwage komus ze zle zrobil - zaraz mam wizje ze ja tez nie jestem idealna i milion usprawiedliwien dla tej osoby mimo ze ona mnie nie oszczedza i nie zastanawia sie nad moim samopoczuciem :/
Wiecej nerw, lęku i zlego samopoczucia dostarcza mi wizja konfliktu z inna osoba niz zacisniecie zebow i zapierdzielanie mimo ze czuje niesprawiedliwosc, agresje czy irytacje :/ Chociaz spotkalam sie wiele razy z tym ze ludzie najmniejsza kocham mamę obroca w wielki problem jesli chodzi o nich i baaaaardzo sie szanuja....potrafia wyklocac sie swobodnie o malo znaczace pierdoly bo im sie cos nie podoba....
Wiem ze nerwicowcy maja podwojnie ciezko bo przejmujemy sie o wiele bardziej rzeczami ktore osoby niezaburzone maja czesto gdzies
Bardzo prosze Was o wasze zdanie w tym temacie i DOSWIADCZENIA
. I też w ramach mojej nerwicy rozważam czy nie jest to jedną z przyczyn, ten brak asertywności i pewności siebie. Choć zawsze byłam i jestem osobą radosną to jednak niezbyt pewną siebie. Nie wiem jak postrzegają mnie inni, ale myślę, że jako osobę słabszą bo sama tak siebie postrzegam. Teraz chyba czas to zmienić. Obiecałam sobie, że będę szczera w stosunku do innych i nie będę tłumić emocji. Jeśli natomiast tak się stanie, zamiast dusić je w sobie pójdę odreagować chociażby na siłownię. To dobry sposób:) Nie chodzi tutaj żeby być chamskim wobec innych, ale stanowczym i jasno określać swoje zdanie i cele. Wiem że łatwo napisać- trudniej wykonać. Sama w tym tkwię. Ale najważniejsze to się nie poddawać, siąść na spokojnie i przemyśleć co jest nie tak w moim charakterze i co powinnam zmienić <boks> Aby czuć się pewnie i być docenianą 
. Dobrym sposobem jest spisanie sobie tego na papier (tak jak w którymś poście jednego z administratorów o ile się nie mylę) jaka jestem, jak siebie postrzegam na jednej stronie, a na drugiej jaka chcę być i do czego dążyć. Fajnie jest powtarzać sobie jakieś hasła motywacyjne typu "jestem silna" "dam radę" "poradzę sobie" Wiem, ze to moze troche brzmi głupio, ale mi nawet pomaga 
Warto też realizować się w czymś, w czym jesteś dobra, co daje Ci satysfakcję- to też wpływa na poczucie pewności siebie. Jest mnóstwo sposób, warto próbować szcz> I najważniejsze przestać się zamartwiać przede wszystkim tym co pomyślą inni- a niech myślą co chcą, za Ciebie życia nie przeżyją. I pamiętaj jeśli ktoś ma w stosunku do Ciebie problem- to nadal jest jego problem, nie Twój. 
Pozdrawiam i życzę powodzenia 