• Cytuj

1 stycznia 2019, o 17:07

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 17:19

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 17:35

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 17:41

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 17:41

Leki to kwestia indywidualna. Ja brałam leki przez dłuższy czas i chodziłam na psychoterapię. Ale u mnie leki całkowicie zakryły lęki. I po odstawieniu po prostu wróciło to samo co przed braniem. Ale to moja historia akurat. Nie chcę Cię zniechęcać czy coś takiego. Leki to tylko zasłona.
I mnie psychoterapia psychodynamiczna też w sumie nie pomogła na agorafobię. Jak już to polecam to forum, wpisy, nagrania i terapię poznawczo - behawioralną. Ale to moje zdanie i moje przeżycia. Ty już sam myśl
Możesz też poczytać moje ostatnie posty. Po prostu nie oczekuj gotowej odpowiedzi, sam trochę zbadaj temat

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 18:18

zdecydowanie mogę normalnie funkcjonować, ale obawiam się, że kiedy wsiądę do samolotu może być ciężko.. no i codzienne "mini lęki" są niesamowicie uciążliwe i moim marzeniem jest zapomnienie o tym na jakiś okres.. wiadomo sam się nakręcam

w jednym z postów piszesz, że podczas brania leków psychoterapia mija się z celem, mi zależy przede wszystkim na długoterminowym ozdrowieniu!

też samemu badać temat biorąc leki na głowę przy zaburzeniach masz pewny lęk przed tym

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 18:20

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 18:47

pepowina pisze: ↑

1 stycznia 2019, o 17:07

Cześć wszystkim, na forum jestem całkiem nowy, jednak 2018 rok był moim najgorszym rokiem w życiu, bo moje lęki stały się zdecydowanie mocniejsze, dlatego zrobię WSZYSTKO by 2019 rok był moim najlepszym rokiem gdzie to wszystko zwalczę.

Mam jedno pytanie na początek, ale zanim zapytam to opisze w skrócie w na jakim etapie jestem. Agorafobia, nawet przy oglądaniu skoków są lekkie lęki, do ludzi wychodzę, pracuje normalnie, mam dużo kolegów i kilku świetnych przyjaciół. Niestety agorafobia przeszkadza codziennie a lęki są raz mniejsze raz większe.

Pytanie. Czy leki pomagają w zwalczeniu tego, czy jedynie psychoterapia (która zaczynam za tydzień) może pomóc?

Od psychiatry dostałem paxtin i skierowanie na psychoterapie.

pytam bo nie wiem czy jest sens się truć.

Po pierwsze brawo za determinację taka postawa jest super i co by się nie działo powtarzaj sobie właśnie tak jak teraz! To korytarz do odburzenia. Co do leków osobiście uważam, że jeśli funkcjonujesz w miarę normalnie wychodzisz do ludzi pracujesz itp, to leki nie będą konieczne, bo tylko Cię zablokują pod względem odczuwania emocji i lęków, a jesteś na dobrej drodze żeby szybko zrozumieć irracjonalność lęków, więc musisz się chwilę pomeczyc jak to robisz teraz gdy ryzykujesz - wychodzisz gdzieś mimo lęku. Zwłaszcza jeśli robisz to często, jeśli będziesz racjonalizował, wktótce zrozumiesz że strach przed śmiercią w autobusie czy na przystanku jest totalnie nie adekwatny. I lęki będą maleć, ale nie możesz się zniechęcać gorszym samopoczuciem, tylko pozwalać sobie na nie, i wytrwale praktykować to cały czas. I żadnych myśli że to o dupę rozbić, że napewno nie pomoże, że nigdy się nie skończy, że tak będzie zawsze. Codziennie mówić sobie nie tak nie będzie zawsze kiedyś będę wolny od lęku. ‍♀️ Powodzonka

Chciałam pamiętać jak rozpaczliwa jest ciemność, by pełniej móc cieszyć się nowym światłem.

Nie walcz z nerwicą, przytul ją mocnym uściskiem

"Byłam zmęczona ciągłą introspekcją. Pragnęłam prostoty, a wpakowałam się w nowe komplikacje. Powoli, w bólach zrywałam z siebie kolejne warstwy odczuć i przeinaczeń. Bałam się, że gdy dojdę do końca nic już tam nie będzie. Tylko czarna dziura."

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 19:04

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 19:35

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 19:44

nawiasem to bardzo dziękuje wam za tyle odpowiedzi, nie spodziewałem się

• Cytuj

1 stycznia 2019, o 20:51

Chciałam pamiętać jak rozpaczliwa jest ciemność, by pełniej móc cieszyć się nowym światłem.

Nie walcz z nerwicą, przytul ją mocnym uściskiem

"Byłam zmęczona ciągłą introspekcją. Pragnęłam prostoty, a wpakowałam się w nowe komplikacje. Powoli, w bólach zrywałam z siebie kolejne warstwy odczuć i przeinaczeń. Bałam się, że gdy dojdę do końca nic już tam nie będzie. Tylko czarna dziura."