zagrody123456 pisze: ↑

13 marca 2019, o 15:17

idojull pisze: ↑

13 marca 2019, o 14:53

zagrody123456 pisze: ↑

13 marca 2019, o 14:45

Ja się bardzo pocilam znowu i też się trzeslam.. To też normalny objaw głodu w nerwicy

Uczęszczasz na terapie?

Teraz siedzę w domu z dzieckiem i to powoduje że jeszcze bardziej się wkręcam.. Wcześniej chodziłam a teraz tak co 2 tygodnie przez Skype.. A ATY

Ja właśnie szukam odpowiedniego terapeuty. Nie chce oddać się w ręce kogoś, z kogo nie będę zadowolona. Bardzo chciałabym zacząć coś w tym kierunku robić, bo czasami boję się, że pewnego dnia po prostu zwariuję od tego zamartwiania ciągle jestem podenerwowana i mam wrażenie, że nie do końca korzystam z życia jak na swoje 23 lata. Rówieśnicy chodzą na imprezy, potrafią wyjść do knajpy posiedzieć, a ja wiecznie mam obawy. Cały czas się boje, że dopadnie mnie atak paniki, że coś mi się stanie, że zemdleje i będzie pośmiewisko. Echhhh. Ale wierzę, że damy sobie z tym wszystkim radę. Nie mamy innej możliwości

idojull pisze: ↑

13 marca 2019, o 14:25

Tak, tylko że u mnie od razu pojawiają się jakieś trzęsące ręce itp. nie wiem czy sama sobie to już wmawiam, czy serio coś jest nie tak.

Ale to ogólnie całe myślenie jest błędne bo co z tego że się ręce trzęsą? Przecież przy spadku cukru to też nie jest tak że ktoś mdleje w ciągu 10 minut. Więc to jak reagujesz na to jest ważne.

To znaczy jak jak reaguję?

Staram się od razu zjeść coś. Ale co, jeśli tego jedzenia bym przy sobie nie miała...

martinsonetto pisze: ↑

16 marca 2019, o 17:28

idojull pisze: ↑

13 marca 2019, o 14:25

Tak, tylko że u mnie od razu pojawiają się jakieś trzęsące ręce itp. nie wiem czy sama sobie to już wmawiam, czy serio coś jest nie tak.

Ale to ogólnie całe myślenie jest błędne bo co z tego że się ręce trzęsą? Przecież przy spadku cukru to też nie jest tak że ktoś mdleje w ciągu 10 minut. Więc to jak reagujesz na to jest ważne.

Staram się od razu zjeść coś. Ale co, jeśli tego jedzenia bym przy sobie nie miała...

idojull pisze: ↑

18 marca 2019, o 14:40

martinsonetto pisze: ↑

16 marca 2019, o 17:28

idojull pisze: ↑

13 marca 2019, o 14:25

Tak, tylko że u mnie od razu pojawiają się jakieś trzęsące ręce itp. nie wiem czy sama sobie to już wmawiam, czy serio coś jest nie tak.

Ale to ogólnie całe myślenie jest błędne bo co z tego że się ręce trzęsą? Przecież przy spadku cukru to też nie jest tak że ktoś mdleje w ciągu 10 minut. Więc to jak reagujesz na to jest ważne.

Staram się od razu zjeść coś. Ale co, jeśli tego jedzenia bym przy sobie nie miała...

To nie zjedz jakiś czas i się przekonaj że się nic nie dzieje

martinsonetto pisze: ↑

19 marca 2019, o 18:03

idojull pisze: ↑

18 marca 2019, o 14:40

martinsonetto pisze: ↑

16 marca 2019, o 17:28

Ale to ogólnie całe myślenie jest błędne bo co z tego że się ręce trzęsą? Przecież przy spadku cukru to też nie jest tak że ktoś mdleje w ciągu 10 minut. Więc to jak reagujesz na to jest ważne.

Staram się od razu zjeść coś. Ale co, jeśli tego jedzenia bym przy sobie nie miała...

To nie zjedz jakiś czas i się przekonaj że się nic nie dzieje

Skąd ta pewność?

Witam, właśnie czytam wasze wypowiedzi, mam ten sam problem z jedzeniem , nie zjem lub zjem za mało na moją głowę i zaczynają się objawy. Również wkręciłam sobie , że jak zjem to będzie mnie brzuch bolał koło się kręci.... Moje pytanie do Was czy ktoś kiedyś zaryzykował i nie zjadł ? Jak sobie z tym poradziliście? a minęło od postów już trochę czasu. monika

kwinto10 pisze: ↑

30 listopada 2020, o 18:30

Witam, właśnie czytam wasze wypowiedzi, mam ten sam problem z jedzeniem , nie zjem lub zjem za mało na moją głowę i zaczynają się objawy. Również wkręciłam sobie , że jak zjem to będzie mnie brzuch bolał koło się kręci.... Moje pytanie do Was czy ktoś kiedyś zaryzykował i nie zjadł ? Jak sobie z tym poradziliście? a minęło od postów już trochę czasu. monika

Ja zaryzykowałem! i to nie raz czy dwa a kilkadziesiąt i nic się nie dzieje. Nawet gdy byłem w pracy przy dużym wysilku było wszystko okej .

Hej,

Od kiedy zrobiłam krzywą cukrową i wyszła mi hipoglikemia reaktywna to nie mogę sobie poradzić z lękiem przed głodem… Czuję że więcej w tym lęku niż samego objawu, bo zanim się zdiagnozowałam to miałam te spadki po długich godzinach nie jedzenia i wtedy po prostu sięgałam po coś słodkiego i było git. Bez żadnego lęku. Odkąd mam diagnozę i zdrowo się prowadzę to wykańcza mnie to. Czy poradziliście sobie z tym? Czy faktycznie warto przeczekać ten atak?